Είμαι μέσα στο αυτοκίνητο και εκτελώ το δρομολόγιο «γίνε και εσύ ένας μικρός αθληταράς». Ο ένας για μπάσκετ. Ο άλλος για ποδόσφαιρο κι εγώ να ελπίζω σε ένα καλό συμβόλαιο. Μάλλον με δισκογραφική, γιατί δεν βλέπω μεγάλη έφεση. Έχει ξεκινήσει μια γκρίνια μεταξύ του μπαλαδόρου και του pivot-boy που μου έχει τρυπήσει τα μηνίγγια και πάει για υπόφυση. Απλά και γλυκά παρακαλώ το πλήθος να ηρεμήσει. Ο αλαλαγμός συνεχίζεται. Εν είδει κυανόκρανου προβαίνω σε νέες ανακοινώσεις και περιμένω το κοινό να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις μου. Φαίνεται, όμως, ότι απευθύνομαι εις τον κ. Βρόντο και έτσι υιοθετώ μια παραδοσιακή μέθοδο. Ανεβάζω τα ντεσιμπέλ της φωνής μου σε δυσθεώρητα ύψη (τρέμε Καμπαγιέ) και εκσφενδονίζω μικρές απειλές. Του τύπου θα σας κρεμάσω από τα ταβάνια κι άλλα τέτοια ψύχραιμα και παιδαγωγικά.
Και τότε γυρίζει ο μικρός Λυκουρέζος και μου λέει ότι θα πάρει τηλέφωνο στο «Χαμόγελο του παιδιού» και θα τους πει ότι θα τους κρεμάσω ανάποδα…
– Σκασίλα μου, του λέω, κι εγώ θα πάρω το Χαμόγελο του Γονιού.
Εκεί κοντοστέκεται, παίρνει στυλ διερευνητικό και μου λέει:
– Μπαααα και ξέρεις το τηλέφωνο;
– Και βέβαια το ξέρω και θα πάρω να τους πω τι μου κάνετε.
Γυρίζει στον μεγάλο, που τον είχε αφήσει χωρίς υπερασπιστική γραμμή και του λέει ψιθυριστά:
– Ρε, υπάρχει τέτοιο πράγμα;
– Όχι, καλέ μου, δεν υπάρχει, αλλά που θα πάει δεν θα βρεθεί ένας άγιος άνθρωπος να το εγκαινιάσει;
Γιατί, δεν μπορεί, κάποιος, κάποια στιγμή, πρέπει να στηρίξει και εμάς που η υπομονή μας έχει φτάσει σε επίπεδο στοκ και σε περίπτωση εξαντλήσεως θα πρέπει να πάρετε καράβια να φύγετε. Δε λέω, μικρά, αδύναμα και ανυπεράσπιστα τα γλυκούλια μας, αλλά, μερικές φορές, έχω την αίσθηση ότι υπάρχει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο εξόντωσής μου. Παρανοϊκούλα, θα με λέγατε. Τι να σας πω. Αυτό νιώθω, αυτό λέω.
Και το έχω σκεφτεί καλά πως θα στηθεί αυτό το ευαγές ίδρυμα.
Το βλέπω μπροστά μου να με στηρίζει κάθε φορά που δύο αθώα και ζαχαρένια ζουζούνια παίζουν το απάνθρωπο παιχνίδι «Ας βρούμε από που σκάει…».
Αυτός ο ναός του γονιού θα έχει 4 βασικά τμήματα:
Το τμήμα «ΤΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΤΟ ΣΚΑΣΜΕΝΟ».
Εκεί θα απευθύνονται οι γονείς που τα παιδιά τους αποφάσισαν να απαρνηθούν οτιδήποτε πράσινο και να δηλώσουν αιώνια λατρεία σε πίτσες και σουβλάκια, παρόλο που το σπίτι δεν προωθεί αυτό το στυλάκι διατροφής. Είμαστε οι μόνοι που θα σας στηρίξουμε γιατί γνωρίζουμε ότι τα δαιμόνια αυτά πλάσματα ανακαλύπτουν και περιπτώσεις παραλλαγής, όπου το φασολάκι παρουσιάζεται κρυμμένο σε τυροπιτάκι, και το ψάρι καταχωνιασμένο σε ευπαρουσίαστη κροκέτα.
Το δεύτερο τμήμα θα είναι το «ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΟΛΤΑΑΑΑ»
Κι, όπως πιθανόν φαντάζεστε, θα απευθύνεται αποκλειστικά στους γονείς που ενώ επιστρέφουν από 12ωρη βόλτα σε πάρκα, θέατρα, κούνιες και πλατείες δέχονται δριμύ κατηγορώ περί καταπίεσης και άρνησης άπλετου χρόνου για παιχνίδι. Ειδική επιτροπή θα εξετάζει το αίτημά σας και θα σας δίνει τη δυνατότητα ένταξης στη λίστα της «ΜΗΘΥΜΩΝΕΙΣ» για άμεση αποτοξίνωση από συσσωρευμένα νεύρα.
Το τρίτο τμήμα θα είναι το καμάρι του συλλόγου μας και θα λέγεται «Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ».
Σε αυτό θα δεχόμαστε τις βαριές περιπτώσεις γονέων που την τελευταία φορά που είδαν ταινία στο σινεμά χωρίς την Barbie Λουλουδομαζώχτρα και το Γούλβεριν με το νύχι γαλλικό στο πιο σκιαχτικό, ήταν στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα. Για αυτήν την περίπτωση θα διατίθενται και ενισχυτικά χάπια μνήμης. Εδώ, φίλοι μου, ομάδες υποστήριξης θα σας παρακαλάνε να κάνετε ότι σας έχει λείψει τόοοσο καιρό και το έχετε ξεχασμένο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η οργάνωσή μας ολοκληρώνει τη λειτουργική της παρουσίαση με το τμήμα διαμάντι, το τμήμα αστέρι: «ΕΠΙΜΟΝΗ, ΑΥΤΗ Η ΑΓΝΩΣΤΟΣ».
Ένα τμήμα που θα είναι πλήρως επανδρωμένο με ψυχιάτρους που θα μοιράζουν ηρεμιστικά σε ταπεράκια για όλους εμάς που έχουμε να κάνουμε με γλυκούλικα παιδάκια που υποστηρίζουν το κίνημα «Αμέτι μοχαμέτι» μέχρι να καταρρεύσεις. Ειδικές μέθοδοι, ρέικι, γιόγκα και ανθοδετικής ικεμπάνα θα σας εξοπλίσουν μ’υπομονή, τέτοια που ο Ιώβ μπροστά σας θα’ναι υπερκινητικό γκομενάκι. Για ακραίες περιπτώσεις προσφέρεται η μέθοδος «Κουφάλογο» όπου ειδικά καταρτισμένοι ΩΡΥΛΑ σας προκαλούν μια προσωρινή κώφωση. Ώστε να μην υποκύπτετε στις Ερινύες της ατέρμονης γκρίνιας.
Το «Χαμόγελο του Γονιού» θα’ναι μια καρακερδοσκοπική οργάνωση γιατί, αντίθετα με ό,τι διατείνεται ο τύπος στην τηλεόραση, ο τζάμπας πέθανε.
Αν θέλεις κι εσύ να γίνεις και πάλι άνθρωπος με δικαιώματα, έλα κοντά μας.
Δικαίωμα εγγραφής ΔΕΝ έχουν όσοι … απλώνουν τα χεράκια τους, αλλά κι όσοι ανοίγουν το στοματάκι τους παραπάνω από το επιτρεπτό. Με κάθε εγγραφή δώρο ένα pretty mamababa.
(Προτάσεις για τη δημιουργία νέων τμημάτων γίνονται δεκτές, με ενθουσιασμό)
Διαβάστε επίσης:
Κάπου, εκτός συνόρων, μια μητέρα έφτιαξε το “χαμόγελο του γονιού”
