Έχουμε μεγαλώσει, με την πεποίθηση ότι τα κορίτσια πρέπε να είναι καλά και ευγενικά, πρέπει να είναι συμπαθητικά και να μην λένε κακές λέξεις. Καλό θα ήταν να σκεφτούμε καλά τι ακριβώς θέλουμε για τις κόρες μας. Το να είσαι καλός είναι μια επιλογή και σίγουρα μια σωστή επιλογή. Το να είσαι καλός με όλους επειδή έτυχε να γεννηθείς κορίτσι, είναι μια αλυσίδα που δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα κορίτσια μας να σέρνουν πλέον.
Κανένα κορίτσι δεν οφείλει να είναι συμπαθητικό, καλό και ωραίο. Δανείζομαι το κεφάλαιο από το πρόσφατο βιβλίο της Chimamanda Ngozi Adichie που υποστηρίζει δυναμικά ότι αντί να διδάσκουμε τις κόρες μας να είναι συμπαθητικές, πρέπει να τις μάθουμε να είναι ειλικρινείς και ευγενικές: “Πες στην κόρη σου, γράφει η Adichie, ότι και αυτή αξίζει την καλοσύνη των άλλων. Διδάξέ την να πολεμά για το δίκιο της και να το “φωνάζει” κάθε φορά που νιώθει άβολα.
Η αλήθεια είναι, ότι μέχρι σήμερα, τα αγόρια κάτεχουν μια αξιοθαύμαστη γνώση του δικαιώματός τους να καταλαμβάνουν χώρο στον κόσμο. Θέλω και οι κόρες μου να έχουν αυτή τη γνώση, χωρίς να ανησυχούν αν θα είναι πάντα χαμογελαστές, πάντα περιποιημένες, αν θα μιλούν πάντα γλυκά όπως, υποτίθεται ότι πρέπει να μιλά κάθε γυναίκα.
“Δεν είστε εδώ για να ευχαριστήσετε άλλους ανθρώπους”, λέω στις κόρες μου. “Σας έφερα σε αυτή τη γη για να έχετε τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους.”
Το φορτίο με τις πεποιθήσεις
– Σύμφωνα με την κοινωνία, ένα μικρό κορίτσι είναι μόνο “καλό” εάν είναι υπερβολικά θηλυκό, υπάκουο, ήσυχο και καθαρό.
– Ένα μωρό είναι μόνο ένα “καλό” κρεβάτι αν κοιμάται τη νύχτα από πολύ μικρή ηλικία.
– Μια κόρη είναι μόνο “καλή” αν ευχαριστεί τη μητέρα της και βάζει τις ανάγκες της σε δεύτερη μοίρα.
– Μια σύζυγος είναι μόνο “καλή” αν έχει άψογο σπίτι, στρωμένο τραπέζι και σιδερωμένα ρούχα.
– Μια μητέρα είναι μόνο “καλή” αν παίζει ατέλειωτες ώρες με τα παιδιά της, αν είναι πάντα υπομονετική, αν βάζει πάντα τις ανάγκες της σε δεύτερη μοίρα, αν παρέχει υγιεινά και ποικίλα διατροφικά γεύματα στα παιδιά της κ.λ.π
Πρώτον, τα μικρά κορίτσια έρχονται στον κόσμο “σε όλες τις ποικιλίες”: μπορούν να απολαμβάνουν να παίζουν με τα φορτηγά, να κυλιούνται μέσα στη βρωμιά, να αγαπούν το μπλε, να παίζουν με κούκλες, να αγαπούν το ποδόσφαιρο ή τους δεινόσαυρους. Μπορούν να είναι ειλικρινείς, πνευματώδεις, καταλερωμένες και μπορούν επίσης να είναι ντροπαλές και ήσυχες. Σίγουρα όμως δεν είναι υποχρεωμένες να βάζουν πρώτες τις ανάγκες των άλλων από τις δικές τους.
Δεν γίνεται να θέλουμε τα κόριτσια μας να είναι χαρούμενα και πλήρη επειδή έρχονται πάντα δεύτερα. Δεν θέλω να κάνω τα κορίτσια μου να συμμορφωθούν με αυτή τη “γραμμή”. Μπορεί να είναι δύσκολες, δυνατές και φιλόδοξες και να με βγάζουν από τα ρούχα μου, αλλά θέλω να είμαι βέβαιη πως όταν μεγαλώσουν θα μπορούν να προστατεύσουν τα “θέλω” τους και τα δικαιώματά τους όταν χρειαστεί.
Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε ένα κοριτσάκι με τη μαμά του σε μια ουρά σούπερ μάρκετ και θέλετε κάτι καλό να πείτε μην το ρωτήσετε αν είναι “καλό κορίτσι”, ρωτήστε το πως ήταν η μέρα του, πείτε του πόσο έξυπνο φαίνεται, ρωτήστε το ποιο γλυκό του αρέσει περισσότερο; Και αν κάποιος σας ρωτάσει αν η κόρη, το μωρό ή η σύζυγός σας είναι “καλή”, σας προκαλώ να τους ρωτήσετε τι ακριβώς εννοούν.
Απόδοση από reboot.org Έλενα Θάνου
