5. Ζητήστε από το παιδί σας να εμπιστεύεται τη δική του γνώση ή διαίσθηση.
Αν το παιδί σας καταφέρει να μάθει τη δύναμη της διαίσθησης σε νεαρή ηλικία, θα κερδίσει την ωριμότητα επίσης σε νεαρή ηλικία. Αν το ενθαρρύνετε να εμπιστεύεται τη δική του γνώση αντί να του πείτε τι να κάνει, το βοηθάτε να αποκτήσει μεγαλύτερη επίγνωση για τον εαυτό του. Αυτό θα ενισχύσει τη σχέση του παιδιού με το ένστικτό του, γεγονός που θα αποτελέσει οδηγό για μια ικανοποιητική ζωή.
6. Θεωρείστε τον αγώνα ως κάτι θετικό και τα δύσκολα συναισθήματα ως κάτι φυσιολογικό.
Το πρόβλημα δεν είναι το άγχος ή ο θυμός αλλά η συμπεριφορά μας και οι αντιδράσεις μας όταν είμαστε ανήσυχοι ή θυμωμένοι. Συνήθως οι άσχημες αντιδράσεις στο άγχος και τον θυμό περιλαμβάνουν τα ξεσπάσματα πάνω σε άλλους ή την ψυχική κούραση και την απομόνωση. Όταν αποδεχόμαστε τα συναισθήματά μας, τα παιδιά μας πιθανότατα θα κάνουν το ίδιο.
7. Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να βιώνουν πλήρως όλα τα συναισθήματά τους.
Τα συναισθήματα – ακόμη και τα δύσκολα – αποτελούν μέρος μιας πλούσιας και ικανοποιητικής ζωής. Δώστε έμφαση στα οφέλη μιας δυναμικής ζωής και όχι μιας αυστηρής ζωής γεμάτης κολλήματα (ακόμα κι αν αυτό είναι δύσκολο μερικές φορές).
8. Αφήστε περιθώρια για λάθη και αποτυχίες.
Αποτελούν βασικές πτυχές της διαδικασίας μάθησης και ωρίμανσης. Κανείς δεν τα έχει καταφέρει χωρίς να δοκιμάσει πολλές αποτυχίες.
9. Αποδεχτείτε πλήρως το παιδί σας.
Αν το παιδί σας νιώθει αποδεκτό από εσάς, είναι πιο πιθανό να αποδεχτεί κι εκείνο τον εαυτό του.
Άρθρο της θεραπεύτριας και συγγραφέως Krissy Pozatek
