Το παιδί σας θα νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά, αν ακολουθεί μια καθημερινή ρουτίνα. Το να γνωρίζει πότε θα ξυπνήσει, θα φάει, θα παίξει και θα πάει για ύπνο, μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό, αλλά για ένα νήπιο είναι καθησυχαστικό. Καθώς τα νήπια δεν έχουν αίσθηση του χρόνου, δεν είναι απαραίτητο να ακολουθείτε το πρόγραμμα πιστά με το ρολόι. Θα πρέπει απλώς να φροντίσετε η μία συνήθεια να διαδέχεται την άλλη.
Νωρίς το πρωί, για παράδειγμα, προγραμματίστε παιχνίδι έξω, αμέσως μετά μεσημεριανό, ύστερα ήρεμο παιχνίδι μέσα στο σπίτι και μετά μεσημεριανό ύπνο.
Αυτή η απλή ρουτίνα βοηθά ένα παιδί να ξέρει τι ακολουθεί μετά.
Και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για κάποιον που μόλις αρχίζει να ανακαλύπτει πώς λειτουργεί ο κόσμος.
Στην πραγματικότητα, η ανάγκη για μια ρουτίνα εξελίσσεται σε ρητή απαίτηση στην ηλικία από 18 έως 36 μηνών. Το παιδί σας ίσως να επιμένει, για παράδειγμα, ότι πρέπει να φορέσει πρώτα τα παπούτσια και μετά το παλτό του. Εάν του χαλάσετε τη σειρά, ίσως του προκαλέσετε μια έντονη έκρηξη θυμού. Ίσως να αρνείται να φάει αν κάποιος κάθεται στη “λάθος” θέση στο τραπέζι. Ίσως να τον φοβίζει και να τον μπερδεύει εάν αλλάξετε τη διαδρομή σας προς το σπίτι της μπέιμπι σίτερ. Όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους περιστατικά, προσπαθήστε να καταλάβετε τι γίνεται. Αυτό το στάδιο δεν θα κρατήσει για πάντα, θα περάσει, και μάλιστα αυτό θα γίνει πιο εύκολα αν εξασφαλίσετε στο παιδί σας το πρόγραμμα που χρειάζεται.
Οι ρουτίνες που αποκτούν τελετουργική χροιά (π.χ. περιλαμβάνουν κάποια εθιμοτυπία) μπορούν να βοηθήσουν το νήπιο να ξεπεράσει μεταβατικές καταστάσεις οι οποίες ίσως το φοβίζουν (όπως την αναχώρηση για τον παιδικό σταθμό ή το να πάει για ύπνο). Ίσως, για παράδειγμα, να δημιουργήσετε μια συνήθεια για τον αποχαιρετισμό: Θα τραγουδάτε τρεις στίχους από ένα αγαπημένο τραγούδι, μετά θα πιάνεστε από τα χέρια, θα χαμογελάτε και θα δίνετε ένα φιλί. Ίσως να ήταν καλή ιδέα να του δώσετε μια παλιά πιτζάμα σας αρωματισμένη με το αγαπημένο σας άρωμα για να συνδέσει αυτό το τελετουργικό μαζί σας.
Πριν από την ώρα του ύπνου, μπορείτε να καθιερώσετε τη συνήθεια να του δίνετε ένα φιλί, να τραγουδάτε ένα τραγούδι, να διαβάζετε ένα βιβλίο ή να ανάβετε ένα φωτάκι νυκτός. Αυτή η επαναληπτικότητα ενός τελετουργικού και η προβλεψιμότητα προσφέρουν στο παιδί μια αίσθηση ασφάλειας και σταθερότητας.
Όταν δημιουργείτε μια ρουτίνα, βεβαιωθείτε πως μπορείτε και θέλετε να την επαναλαμβάνετε και πως μπορεί να την επαναλάβει και το άτομο που θα σας αντικαταστήσει. Αν δεν θέλετε κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί να φιλάτε όλα τα κουκλάκια του παιδιού σας, να τραγουδάτε έξι τραγούδια και μετά να διαβάζετε πέντε παραμύθια, απλά μην το κάνετε. Διότι αν ένα τελετουργικό εδραιωθεί, δύσκολα μπορεί να αλλάξει.
Επίσης, πρέπει να ενημερώσετε τους ανθρώπους που προσέχουν το παιδί για τις συνήθειες αυτές.
Αν βγείτε έξω και ξεχάσετε να πείτε στην μπέιμπι σίτερ για το τελετουργικό που ακολουθείτε για τον ύπνο, θα περάσει μια δύσκολη νύχτα με πολλά κλάματα. Αν αναλάβουν η γιαγιά και ο παππούς να πάνε το παιδί σας στον παιδικό σταθμό και δεν είναι ενήμεροι για το τελετουργικό σας αντίο, θα αντιμετωπίσουν κλάματα αποχωρισμού όταν φτάσουν στην πόρτα.
Απόσπασμα από το βιβλίο Ages & Stages, Στάδια ανάπτυξης, Dr. Charles E. Schaefer, Theresa Foy DiGeronimo, Εκδόσεις Μάρτης
