Τα παιδιά νηπιακής ηλικίας λατρεύουν να εξερευνούν το περιβάλλον γύρω τους, τις συμπεριφορές της μαμάς και του μπαμπά και τις αντιδράσεις τους. Τα παιδιά μας μιμούνται και ενθουσιάζονται όταν η αντίδρασή μας σε κάτι που κάνουν είναι έντονη. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που θέλουν συνέχεια να ρίχνουν το φαγητό τους κάτω- “α, κοίτα πάλι έπεσε” θα σκεφτούν και η μαμά πάλι είπε “ωχ”- ούτε που θέλουν να μας χτυπούν για να δουν αν η μαμά είπε “άουτς”.
Όταν τα παιδιά χτυπούν μπορεί να το κάνουν σαν παιχνίδι αλλά μπορεί να είναι και ένας τρόπος να επικοινωνήσουν μαζί μας ένα συναίσθημά τους. Δεν έχουν άλλο τρόπο. Η αντίδρασή μας είναι αυτή που θα τους μάθει ότι δεν πρέπει να χτυπάμε τους άλλους και πως υπάρχουν κάποια όρια.
Την επόμενη φορά που το παιδί σου σε χτυπήσει, θυμήσου να μην πεις “άουτς, πονάει η μαμά” αλλά να θέσεις τα όρια, δείχνοντας ότι έχεις κατανόηση για αυτό που θέλει και το καταλαβαίνεις.
Αντί για “πόνεσες τη μαμά” μπορείς να πεις:
“Μπορείς να ακουμπήσεις το μαγουλό μου/ το χέρι μου έτσι”. Δείξε πώς είναι ένα σωστό άγγιγμα και μην εστιάζεις στο λάθος.
Αντί για “αυτό δεν ήταν ευγενικό” μπορείς να πεις:
“Αναρωτιέμαι εάν είσαι εκνευρισμένη”. Προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που προσπαθεί να σου πει με τη συμπεριφορά του.
Αντί για “σου είπα να σταματήσεις, γιατί με χτύπησες πάλι;” μπορείς να πεις:
“Δεν θα σε αφήσω να με χτυπήσεις ξανά”. Εάν το ξανακάνει τότε μπορείς να απομακρυνθείς ώστε να δημιουργήσεις ένα ορατό όριο και να μην μπορεί να σε φτάσει.
