Θέλει τα πάντα, αμέσως!
“Μπαμπά, πεινάω”
“Τα θέλεις όλα, αμέσως. Να περιμένεις!”
Ένα παιδί μικρότερο των δύο ετών δεν μπορεί να κατανοήσει την έννοια “μέλλον”.
Το “σε λίγο”, “σε δέκα λεπτά” είναι γι’ αυτό μία αιωνιότητα, δεν έχει ακόμη κατανοήσει τις χρονικές σχέσεις, γεγονός που θα του επιτρέψει να κατανοήσει τις χρονικές διάρκειες. Αν το γνωρίζετε αυτό, θα κατανοήσετε καλύτερα την υποτιθέμενη ανυπομονησία του!
Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη να τους δίνουμε τα πάντα, αμέσως, αλλά να τους δείχνουμε αμέσως ότι τα ακούσαμε.
Όταν δεν τους απαντάμε ή όταν τιμωρούμε την απαιτητική τους συμπεριφορά, κλαίνε από θυμό ή αποσύρονται. Τα κατηγορούμε ότι είναι “ή όλα τίποτε”, αλλά ο εγκέφαλός τους δεν τους επιτρέπει ακόμη τις σχετικοποιήσεις.
“Πεινάς. Πάρε λίγο αγγούρι.”
“Ναι, βλέπω ότι πεινάς! Να τελειώσω εδώ και θα σου δώσω να φας.”
Οι γρήγορες αντιδράσεις οδηγούν στην απογοήτευση
Η μείωση του σακχάρου στο αίμα προκαλεί επιθετικότητα ή ανεξέλεγκτα κλάματα…
Ένα μικρό κομμάτι μήλο πριν το φαγητό μπορεί να είναι ενάντιο στις αρχές μας, αλλά μπορεί να εμποδίσει τη συναισθηματική σταθεροποίηση που συνδέεται με τη μείωση του σακχάρου… Για να διδάξετε το παιδί να περιμένει, ένα κομματάκι αγγούρι, κάποια απασχόληση δίπλα σας ή απλώς λίγη προσοχή, είναι αρκετά!
“Η μαμά με άκουσε. Μπορώ να περιμένω.”
Αποσπάσματα από το βιβλίο της Ιζαμπέλ Φιλιοζά, Τα δοκίμασα όλα
