Το να είσαι γονιός είναι μια τεράστια πρόκληση. Τόσο μεγάλη, που δεν υπάρχει γονιός που να μην πει ότι μερικές φορές χάνει τον έλεγχο, όχι τον έλεγχο πάνω στα παιδιά, αλλά το έλεγχο των αντιδράσεών του ως προς τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά και τι όχι. Ωστόσο δεν υπάρχει επιλογή. Πρέπει κάθε φορά να βρίσκουμε ποιος τρόπος είναι ο σωστός, γιατί, είτε μας αρέσει είτε όχι, ο γονιός είναι ο “καπετάνιος” και έχει υποχρέωση να οδηγήσει το “καράβι”.
Ανάμεσα στα πολλά στυλ διαπαιδαγώγησης, τις ατελείωτες συμβουλές, που άλλες “δουλεύουν” και άλλες όχι, η Ronit Baras, ειδική παιδαγωγός, συγγραφέας, οικογενειακή σύμβουλος και μητέρα, προτείνει μια δική της τεχνική την οποία έχει ονομάσει “yes parenting”, καθώς πιστεύει πως ένας γονιός πετυχαίνει πολλά περισσότερα με το “ναι” απ’ ότι με το “όχι” τελικά.
Την συγκεκριμένη “τεχνική” την ανακάλυψε χάρη στον πατέρα της, όχι γιατί ήταν ένας άνθρωπος που έλεγε ναι. Αντιθέτως ήταν από αυτούς τους γονείς που έλεγε όχι σε ό,τι κι αν του ζητούσε. Η Ronit Baras παραδέχεται πως ως παιδί θύμωνε απίστευτα με αυτή την αντίδραση και είχε καταχωρήσει τον πατέρα της στο μυαλό της ως έναν σκληρό άνθρωπο που δεν νοιάζεται για τα παιδιά του. Αυτό δημιουργούσε αισθήματα μίσους μέσα της που κράτησαν πολλά χρόνια.
Μεγαλώνοντας, έκανε δειλά την επανάστασή της αντιδρώντας στα πατρικά “όχι”, γεγονός που αναπόφευκτα οδηγούσε σε σφοδρές αντιπαραθέσεις και καυγάδες. Στο τέλος, έπαψε να ζητάει οτιδήποτε, προκειμένου να αποφύγει τον καυγά. Έπρεπε να γίνει μητέρα για να συνειδητοποιήσει πως ο λόγος που ο πατέρας της, της έλεγε διαρκώς όχι, δεν ήταν γιατί ήταν “κακός”, αλλά γιατί δεν ήξερε τι άλλο να της πει. Ωστόσο, το κακό είχε γίνει καθώς μπορεί να μην ήταν πια θυμωμένη μαζί του, όμως κάθε επικοινωνία μαζί του είχε διαταραχθεί για πάντα.
Η αρνητική αυτή εμπειρία την οδήγησε στο να ακολουθήσει έναν διαφορετικό τρόπο με τα παιδιά της. Για την ακρίβεια τον ακριβώς αντίθετο. Σε όσα ο πατέρας της έλεγε όχι, εκείνη έλεγε ναι, δημιουργώντας έτσι τη θεωρία του “yes parenting” την οποία εξέλιξε φυσικά χάρη στις σπουδές της.
Ωραία όλα αυτά, αλλά είναι δυνατόν να λέμε στα παιδιά μας ναι σε ό,τι ζητήσουν προκειμένου να αποφύγουμε τη διαμάχη;
Σε αυτό το σημείο η Baras λέει το εξής:
– Όταν τα παιδιά ξεκινούν να ζητήσουν κάτι και εσύ απαντάς με ένα βροντερό “όχι”, αυτομάτως βάζεις τη διαφωνία στο παιχνίδι.
Αν, όμως, επιλέξεις το “ναι”, βάζοντας κάποιους όρους στη συνέχεια της πρότασής σου, τότε εκλείπει ο λόγος οποιασδήποτε διαφωνίας.
Παραδείγματα
- Μπορώ να δω τηλεόραση;
Αντί να πεις:
– Όχι δεν μπορείς να δεις τηλεόραση γιατί δεν έχεις τελειώσει ακόμα τα μαθήματά σου, μπορείς να πεις:
– Ναι, μπορείς να δεις τηλεόραση, μόλις τελειώσεις τα μαθήματά σου.
- Μπορώ να πάρω τη φίλη μου τηλέφωνο;
Αντί να πεις:
– Όχι γιατί τώρα ετοιμαζόμαστε να καθίσουμε στο τραπέζι, μπορείς να πεις:
– Ναι μπορείς, μόλις τελειώσουμε το φαγητό.
- Μπορώ να αγοράσω μια καινούρια μπλούζα;
Αντί να πεις:
– Όχι δεν μπορείς, μπορείς να πεις:
– Ναι μπορείς, αλλά θα δώσω εγώ τα μισά κι εσύ τα άλλα μισά από το χαρτζιλίκι σου.
- Μπορώ να φάω γλυκό;
Αντί να πεις:
– Όχι δεν μπορείς να φας γλυκό, αν δεν αδειάσεις το πιάτο σου, μπορείς να πεις:
– Ναι, όταν τελειώσεις με το φαγητό σου.
- Μπορώ να κοιμηθώ στην Μαρία;
Αντί να πεις:
– Όχι δεν μπορείς γιατί έχεις αφήσει το δωμάτιο σου σαν βομβαρδισμένο τοπίο, μπορείς να πεις:
– Ναι, αφού φτιάξεις το δωμάτιό σου.
Συμπέρασμα
Με λίγα λόγια αντί να εστιάζουμε στο αρνητικό, δημιουργώντας όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε διαφωνία, επιλέγουμε αυτή την τακτική.
Και αν πολλοί από εσάς είστε σαν τον πατέρα μου που το πρώτο που του ερχόταν στο μυαλό ήταν το “όχι”, μόνο και μόνο για να “αγοράσει” χρόνο στο τι θα απαντήσει, εσείς επιλέξτε το “ναι” για τον ίδιο λόγο.
Για παράδειγμα, μπορεί ο γιος σας να σας ζητήσει ένα tablet. Αντί η πρώτη σας αντίδραση να είναι «όχι», μπορείτε να πείτε «Ναι, καταλαβαίνω γιατί το θες τόσο πολύ. Δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ». Ή μπορεί η έφηβη κόρη σας να σας ζητήσει να πάει σε ένα πάρτι, για το οποίο ανησυχείτε αν θα είναι ασφαλής. Αντί για «όχι», πείτε «Ναι, ξέρω ότι θέλεις να πας. Θέλω όμως, λίγο χρόνο να το σκεφτώ. Να το ξανασυζητήσουμε αύριο;». Κατ’ αυτό τον τρόπο δίνετε στον εαυτό σας 24 ολόκληρες ώρες για να το σκεφτείτε με τον συζύγό σας και να καταλήξετε στην καλύτερη δυνατή λύση.
Είναι αποδεδειγμένο πως η τεχνική του “όχι” προκαλεί διαφωνίες και κάνει την οικογενειακή ζωή, πολύ συχνά, αφόρητη και για τους γονείς και για τα παιδιά. Αντικαταστήστε το “όχι” με το “ναι” και θα δείτε πως θα επικρατήσει η ομαλότητα και η ηρεμία στο σπίτι σας.
