Αν τo παιδί σας πέφτει κάτω και χτυπάει συνέχεια ενώ εσείς έχετε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας τότε θα πρέπει να αναζητήσετε αλλού τον ένοχο.
Τα παιδιά που είναι ευάλωτα στα πεσίματα είναι κυρίως τα ζωηρά και τολμηρά παιδιά, τα αγόρια, τα παιδιά μεταξύ 1 – 3 ετών αλλά και τα παιδιά που είναι πολύ κουρασμένα. Ωστόσο υπάρχουν και άλλοι λόγοι που ένα παιδί σκουντουφλά συνεχώς. Δείτε ποιοι:
Όταν αρχίζει να περπατά
Την περίοδο που το παιδί αρχίζει να περπατά κάντε το σπίτι πιο ασφαλές χωρίς να χρειάζεται να του λέτε συνέχεια «μη»:
* Σηκώστε τα χαλάκια που γλυστρούν ή τα έπιπλα που είναι ασταθή για να μπορεί να περπατήσει και να τρέξει με ασφάλεια.
* Μην αφήνετε αντικείμενα όπως παιχνίδια στο πάτωμα.
* Φροντίστε να του αγοράζετε το σωστό νούμερο παπουτσιού. Καλό είναι να υπάρχει ένα δάχτυλο κενό από την άκρη του παπουτσιού αλλά όχι περισσότερο. Προτιμήστε παπούτσια που έχουν λάστιχο από κάτω κι όχι σόλα που γλιστράει.
* Επιβλέπετε το συνεχώς.
Κάντε κάποιες εξετάσεις
Αν ωστόσο έχετε προβλέψει για την ασφάλειά του και συνεχίζει να χτυπά τότε χρειάζεται:
1 Οφθαλμολογική εξέταση
Η πρώτη γίνεται κατά τη γέννηση του παιδιού, ενώ η επόμενη μόλις συμπληρώσει τα δύο πρώτα χρόνια και έπειτα στην ηλικία των 4-5 χρονών καθώς και στην ηλικία 5-6 ετών. Αν όμως το παιδί πέφτει και σκουντουφλάει συχνά, τρίβει τα μάτια του, πλησιάζει κοντά στην τηλεόραση για να δει θα πρέπει να απευθυνθείτε σε παιδοοφθαλμίατρο.
2 Ορθοπεδική εξέταση
Πολλά παιδιά έχουν την τάση να γυρίζουν τις μύτες των ποδιών προς τα μέσα όταν περπατάνε. Επισκεφτείτε έναν ορθοπεδικό προκειμένου να διαπιστώσει αν υπάρχει πρόβλημα στα ισχία ή άλλο ανατομικό πρόβλημα στα πέλματα που επηρεάζει τη βάδιση.
3 Αναπτυξιακό έλεγχο
Τα παιδιά που δυσκολεύονται στην αδρή και λεπτή κινητικότητα (π.χ. δυσκολεύονται να επανάλαβουν νέες κινητικές εμπειρίες, δεν μπορούν εύκολα να ντυθούν ή να ξεντυθούν, πέφτουν στα εμπόδια χωρίς να βρίσκουν τον τρόπο να τα αποφύγουν κ.λπ.), χωρίς να προυπάρχει κάποιο νευρολογικό ή νοητικό πρόβλημα έχουν αναπτυξιακή δυσπραξία ή αλλιώς αναπτυξιακή διαταραχή κινητικού συντονισμού. Η δυσπραξία δεν είναι μία κατάσταση από την οποία το παιδί θεραπεύεται μεγαλώνοντας. Το δυσπραξικό παιδί γίνεται αργότερα δυσπραξικός ενήλικας. Η αντιμετώπιση μπορεί να γίνει μόνο από ειδικούς, κυρίως μέσω εργοθεραπείας και έπειτα με λογοθεραπεία (αν υπάρχει πρόβλημα στο λόγο και την ομιλία) και ενός ειδικού παιδαγωγικού προγράμματος, ανάλογα με το πρόβλημα
Επιμέλεια: Φίλια Μητρομάρα
