Απευθύνομαι στους γονείς γιατί αυτό είναι το πεδίο της δικής μου γνώσης και υπηρεσίας.
Γονείς, αγαπημένοι μου γονείς, σημερινοί 30ριδες, 35ριδες, 40ριδες, εσείς που μεγαλώνετε σήμερα τα παιδιά του αύριο, τα παιδιά που θα είναι στην ηλικία σας το 2050 (μπορεί και να έχουμε βγει από τα μνημόνια!!!) μην κάνετε τα λάθη των γονιών σας που και αυτοί τα υπέστησαν από τα λάθη των παππούδων σας. Κάντε τη διαφορά. Οι προηγούμενοι ίσως δεν είχαν τρόπο πληροφόρησης, ίσως είχαν άλλες προτεραιότητες, εκείνες που δυστυχώς μας έφεραν στο λυπηρό σήμερα. Τόσο ήξεραν, τόσο έκαναν. Εσείς όμως δεν έχετε δικαιολογία. Η πληροφορία είναι γύρω σας. Οι ευκαιρίες πολλές.
Μην παπαγαλίζετε αυτά που έλεγε η δική σας μάνα. Η μάνα σας γεννήθηκε εκεί τη δεκαετία του 50 ή του 60 μόλις είχε τελειώσει ο πόλεμος. Εσείς; Εσείς είστε γεννημένοι τη δεκαετία του 80 δεν είναι το ίδιο. Αγωνιστείτε για την αλλαγή. Ελάτε σε επαφή με το συναίσθημα. Το δικό σας και εκείνο του παιδιού σας.
Ενσυναίσθηση!
Είναι μια λέξη που χρειάζεται να την αντιληφθούμε και να την εφαρμόσουμε για να μπορέσει να μας οδηγήσει στην κατανόηση, στην συμπάθεια και τελικά στην συμπόνια ώστε συμπαραστεκόμενοι ο ένας στον άλλον να οδηγηθούμε στην συνεργασία, στην άμυλα, στην εξέλιξη.
Γονείς αγαπημένοι γονείς, αντιληφθείτε πως ναι σημαντικό είναι να δώσετε γνώσεις και ευκαιρίες στο παιδί σας. Δεν είναι ανάγκη να σέρνετε τα παιδιά του Δημοτικού από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Χρόνο χαλαρότητας χρειάζονται. Χρόνο ευκαιρίας και αναζωογονητικό χρόνο παιχνιδιού. Δεν είναι ανάγκη να έχετε ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι και να τρέχετε τα παιδιά στους παιδότοπους και στις δραστηριότητες που πάλι μέσα από ένα πρόγραμμα και σε συγκεκριμένο χρόνο θα πρέπει να αποδείξουν την ικανότητα τους σε τούτο ή σε εκείνο. Αφήστε τα το Σάββατο και την Κυριακή να χαλαρώσουν. Φέρτε τα σε επαφή με ένα δυο φιλαράκια τους. Δώστε τους την ευκαιρία να δημιουργήσουν μέσα απ’ τη φαντασία τους, πύργους και δράκους και παραμυθένιες βασιλοπούλες.
Αφήστε τα πλήξουν και να βαρεθούν. Μέσα από τέτοιες συνθήκες έχουν γίνει οι πιο σημαντικές ανακαλύψεις. Μη γεμίζετε τον κόσμο τους με άπειρα ερεθίσματα που οδηγούν σε ένα υπερμέγεθες μυαλό και συρρικνώνουν το συναίσθημα ακόμη πιο πολύ. Κλείστε τις τηλεοράσεις, απομακρύνετε τη νέα λαίλαπα τα τάμπλετς και τα κινητά από τα χέρια τους. Αφήστε τα να πλήξουν, να αναζητήσουν λύσεις, να δημιουργήσουν το παιχνίδι τους. Και φέρτε τα σε επαφή με τον ψυχικό τους κόσμο, με το συναίσθημά τους. Αρκεί βέβαια να είστε παρόντες και διαθέσιμοι. Δεν εννοώ συνεχώς. Κάθε άλλο. Με όρια και η ενασχόληση μαζί τους γιατί κι αυτό σε εξάρτηση οδηγεί.
Υπάρχει ένα εργαλείο που λέγεται «αντανακλαστική ακοή».
Τούτο δίνει την ευκαιρία στο γονιό να υποθέσει τι νοιώθει το παιδί του και αμέσως μετά να το επικοινωνήσει, βάζοντας πάντα το νομίζω μπροστά απ’ το συμπέρασμά του.
Για παράδειγμα: Η Ελενίτσα μπαινοβγαίνει μη έχοντας να κάνει κάτι αναζητώντας λύση στην ανία της. Ο αφυπνισμένος γονιός την παρατηρεί και δράττοντας την ευκαιρία λέει:
– Ελένη μου σε παρατηρώ να μπαινοβγαίνεις αναζητώντας λύση στην ανία σου. Νομίζω ότι πλήττεις λίγο έτσι; Εμπιστεύομαι ότι ξέρεις τι θα σε κάνει χαρούμενη και ξέρω πως θα το βρεις. Θα χαρώ πολύ να σε ακούσω όταν ανακαλύψεις τον τρόπο να γίνεις δημιουργική με ότι έχεις.
Αυτό καλοί μου γονείς για να γίνει θέλει βεβαιότητα, γνώση, εμπιστοσύνη και απόφαση. Σε όλα τούτα φθάνει κανείς αν τα αναζητήσει. Αναζήτησέ τα σε παρακαλώ. Μη μένεις στα τετριμμένα, σε ότι κάνουν οι πολλοί, σε ότι έκαναν οι γονείς σου. Ανακάλυψε σε παρακαλώ τη δύναμη του συναισθηματικού σου κόσμου ώστε να μπορέσεις να τον επικοινωνήσεις στο παιδί σου, στον σύντροφό σου, στον φίλο σου, στον συνάδελφό σου. Γίνε η αλλαγή που θες. Μην την περιμένεις από τον άλλον. Το ίδιο φοβισμένος είναι κι αυτός. Κάνε τη διαφορά. Νιώσε και αφού νοιώσεις επικοινώνησέ το. Άλλος κόσμος θα ανατείλει αν μοιραστούμε το περιεχόμενο της καρδιάς μας και όχι του νου.
Καλό το γυμναστήριο και ο στίβος και το κολυμβητήριο γιατί «νους υγιής εν σώματι υγιεί» μα και «Η καρδιά έχει τους λόγους της που η λογική δεν ξέρει». «Τι νιώθεις» ας είναι το ερώτημα και όχι «τι σκέφτεσαι» ή «τι νομίζεις» ή «τι έκανες». «Τι αισθάνεσαι!» «Ποιο είναι το συναίσθημα που σε κατάκλυζε αυτή τη στιγμή». Βρες το και πες το. Άλλη μορφή επικοινωνίας προκύπτει όταν λέμε αυτό που νοιώθουμε και όχι αυτό που σκεπτόμαστε. Σε εμπιστεύομαι Έλληνα πατέρα, Ελληνίδα μάνα.
Θυμήσου τις ρίζες σου, εκείνες τις βαθιές που πάνε στον πυρήνα της συνείδησής σου. Γνωρίζεις την αλήθεια. Σε έκαναν να την ξεχάσεις γιατί τους βολεύει. Θυμήσου! Μπορείς!
Ερατώ Χατζημιχαλάκη – Οικογενειακή Σύμβουλος
Πρωτότυπος τίτλος άρθρου: Τί νιώθεις;
www.allazo.gr, www.elpidohori.gr
