“Εσείς οι νέοι γονείς, μη ζητήσουν αγκαλιά τα παιδιά, αμέσως να τα πάρετε!”
διευθύντρια παιδικού σταθμού στην Αθήνα, σε γονείς που μόλις γνώρισε.
Είμαστε οι νέοι γονείς,
αγκαλιάζουμε τα παιδιά όποτε το ζητήσουν, για όσο το ζητήσουν
Είμαστε οι νέοι γονείς
χαμηλώνουμε στα γόνατα, τα παιδιά κοιτάμε στα μάτια
Είμαστε οι νέοι γονείς,
απαντάμε με 10 λεπτά αγκαλιάς στην “γκρίνια” τους
Είμαστε οι νέοι γονείς,
δίπλα, όταν φωνάζουν και στο πάτωμα χτυπιούνται,
χέρια έτοιμα, εκεί
Είμαστε οι νέοι γονείς,
την αγκαλιά μας το βράδυ παρκάρουμε,
δίπλα σε στόματα μικρά που βαριανασαίνουν
δίπλα σε σώματα μικρά παράγουμε ορμόνες ευτυχίας
Είμαστε οι νέοι γονείς,
παλεύουμε ενάντια σε όσα ζήσαμε.
Διαβάζουμε, συζητάμε, μέρα τη μέρα ξεμαθαίνουμε
Κι αν ένα πράγμα δεν χρειαζόμαστε
είναι να σε έχουμε απέναντι, να κρίνεις τις αγκαλιές
Είμαστε οι νέοι γονείς,
του τάγματος της αγκαλιάς
εχθρούς δεν χρειαζόμαστε
Κυρία Διευθύντρια,
δε χαρήκαμε για τη γνωριμία
[και κάπου ώπα!]
Νάστα
Σημείωση: άρχισα να γράφω στο γραφιστικό “Είμαστε οι νέοι άνθρωποι”, θέλοντας να το κάνω πιο συμπεριληπτικό κ γιατί δε μου αρέσει ο διαχωρισμός. Αλλά κατέληξα να απαντώ άμεσα στη φράση της διευθύντριας – και σε όσα με έχουν κράξει στο παρελθόν για τη στΟργή μου. Εύχομαι, πάντως, να είμαστε οι νέοι άνθρωποι, θείες, γειτονιά, παππούδες, γιαγιάδες, περαστικούς σε δρόμους και λεωφορεία, εμείς που απαντάμε με στοργή και που μας νοιάζει.
Πείτε μου τι έχετε ακούσει για την αγκαλιά, αλλά με τρόπο, γιατί αυτές τις μέρες έχω μια ευαισθησία στην καρδιά.
Το διαβάσαμε στην υπέροχη σελίδα της Nasta Nayru. Ευχαριστούμε θερμά!
