Δεν ξέρω όμως τι είναι καλύτερο. Να σε κοιτάνε περίεργα επειδή πήρες μια απόφαση που προστατεύει το παιδί σου και του δίνει τη δυνατότητα μιας καλύτερης προσαρμογής στο δημοτικό. Ή να σε κοιτάνε γιατί το άφησες να παλεύει με κύματα χωρίς σωσίβιο;
Η απόφαση δεν είναι εύκολη. Οι άμυνες πολλές. Όταν όμως επίσημοι φορείς, όπως το ΚΕΔΥ, γνωμοδοτούν υπέρ της επανάληψης του νηπιαγωγείου τα πράγματα είναι δεδομένα.
Η ανησυχία της προσαρμογής του παιδιού στη νέα τάξη του νηπιαγωγείου, ενώ οι συμμαθητές του προχωρούν, είναι εύκολη και ομαλή όταν πρώτος ο γονέας αποδεχθεί και αναγνωρίσει ότι αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί.
Τα παιδιά νιώθουν πότε δυσκολευόμαστε και ανησυχούμε για δικά τους θέματα και πολλές φορές υιοθετούν τη δική μας συμπεριφορά αγωνίας και άρνησης. Η ενημέρωση του παιδιού με ειλικρίνεια και αγάπη, με λόγια που ανταποκρίνονται στην ηλικία του είναι ο καλύτερος τρόπος για μια συγκατάθεση χωρίς προβλήματα. Σκοπός είναι να κατανοήσει ότι όλο αυτό γίνεται για να τα καταφέρνει καλά και να μην δυσκολεύεται.
Αφήνοντας το παιδί στο νηπιαγωγείο του προσφέρουμε τη δυνατότητα να ενδυναμώσει γνωστικά, να ωριμάσει και να τα καταφέρει καλύτερα στον δημοτικό. Nα αποκτήσει γερές βάσεις για μια ομαλή ακαδημαϊκή πορεία και αυτοπεποίθηση ότι τα καταφέρνει και καλύτερη προσαρμογή σε ένα σχολικό σύστημα που , καλώς ή κακώς, δεν είναι και τόσο ανεκτικό με όσους δυσκολεύονται.
Η μεγαλύτερη δυσκολία στο γονεϊκό ρόλο είναι να παραμερίζεις τον εγωισμό σου που ουρλιάζει για καταξίωση μέσα από τις επιτυχίες των παιδιών σου και για έλεγχο των πάντων. Μην τον αφήσετε να κλειδώνει την αγάπη σας ερμητικά σφίγγοντας έναν κλοιό γύρω από το παιδί, με την ψευδαίσθηση ότι το προστατεύουμε. Καλό είναι το κουκούλι, αλλά πρέπει να ανοίξει για να βγει η …πεταλούδα.
