Θυμόσαστε τότε που είσαστε παιδιά; Κάποιοι από εσάς, μάλλον προλάβατε τις αλάνες και τις γειτονιές που παίζατε με ματωμένα γόνατα μέχρι να βγει η μαμά στο μπαλκόνι να σας φωνάξει να μαζευτείτε σπίτι. Άλλοι, που δεν είχατε αυτή την τύχη καθώς μένατε σε κάποια μεγαλούπολη, σίγουρα θυμάστε τον εαυτό σας να παίζει με τα καινούρια σας παιχνίδια ή να πηγαίνετε σε παιδότοπους. Τότε κάθε μέρα ήταν παιχνίδι. Ακόμα και το σχολείο έκρυβε την ανυπομονησία να δούμε τους συμμαθητές μας και να συζητήσουμε για τις καινούριες τάπες ή την καινούρια Barbie που βγήκε. Κάπου στο ενδιάμεσο υπήρχαν και τα μαθήματα αλλά δε βαριέσαι, καλά περνάγαμε και τότε. Υπήρχαν άλλωστε και οι φορές που ο δάσκαλος έκανε ησυχία να ακούσουμε το σπουργίτι που κελαηδούσε, ή μας έβαζε να ακούσουμε Χατζηδάκη και Θεοδωράκη. Εμείς λοιπόν μεγαλώσαμε, πετύχαμε ο καθένας στο χώρο του. Άλλοι έγιναν εξαιρετικοί γονείς, άλλοι πετυχημένοι επαγγελματίες, άλλοι αθλητές… Πήραμε το δρόμο μας. Το κοινό της γενιάς μας αλλά και της γενιάς πριν από εμάς είναι ότι αναπολούμε τα όμορφα παιδικά μας χρόνια. Γιατί έχουμε βαλθεί όμως να μεγαλώνουμε τα δικά μας παιδιά χωρίς παιδικότητα;
Κάποιοι γονείς μεγάλωσαν ως παιδιά με σκισμένα και λερωμένα ρούχα που τα μπάλωναν οι μαμάδες κάθε εβδομάδα, αλλά πλέον φωνάζουν στα παιδιά τους σε περίπτωση που λερωθούν τρώγοντας με λαχτάρα παγωτό ή αν σκίσουν τα ρούχα τους στην παιδική χαρά.
Κάποιοι άλλοι, πέρναγαν υπέροχα τραγουδώντας και παίζοντας στον παιδικό σταθμό. Ήταν η τέλεια περίοδος να κοινωνικοποιηθούμε και να περάσουμε 2 χρόνια ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού. Φυσικά στο νήπιο μαθαίναμε κάποια βασικά όπως την αλφάβητο ή να μετράμε. Τώρα οι ίδιοι έχουν βαλθεί να μάθουν στα παιδιά τους την ύλη της Α και Β Δημοτικού από το νήπιο, με το σκεπτικό ότι δε θέλουν να δυσκολευτούν στο σχολείο.
Μία άλλη κατηγορία γονέων, επειδή δεν είχαν χρήματα ή επειδή τότε δεν ήταν της μόδας ως παιδιά έκαναν γυμναστική μόνο στο σχολείο ή έπαιζαν το απόγευμα ποδόσφαιρο και κουτσό με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς. Αλλά δεν τους ένοιαζε γιατί έκαναν αυτό που αγαπούσαν. Αυτοί οι ίδιοι φορτώνουν τα παιδιά τους με 5×5, μπάσκετ, ρυθμική, χορό, κολύμβηση καθώς και με Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά από το Δημοτικό ακόμη, γιατί όπως λένε πρέπει να προετοιμάσουν το παιδί και να του δώσουν εφόδια.
Υπάρχουν και οι γονείς που μεγάλωσαν με παραμύθια και βιβλία, με πάνινες κούκλες και αυτοσχέδια παιχνίδια. Ακόμα και το καλαμάκι που έπιναν το γάλα τους γινόταν παιχνίδι με το οποίο μάθαιναν την ανάσα τους και παρατηρούσαν την κίνηση του γάλατος. Τώρα, μαθαίνουν στα παιδιά τους να βλέπουν τηλεόραση και να παίζουν με το tablet. Είναι φοβερή η εξοικείωση που έχουν ακόμη και τα μωρά με τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα.
Μια τελευταία κατηγορία είναι γονείς που ως παιδιά έτρωγαν κάθε μέρα μαζί με την οικογένεια. Γύριζαν σπίτι και μύριζε κοτόπουλο με πατάτες, σταματούσαν στην επιστροφή από το σχολείο να πάρουν ψωμί και έκοβαν τη γωνία και γελούσαν κάθε φορά που ο μπαμπάς έτρωγε δεύτερη μερίδα και η μαμά του φώναζε. Τώρα, τα ίδια παιδιά που έγιναν γονείς, είναι τυχεροί αν τρώνε μια φορά την εβδομάδα όλοι μαζί. Είναι ακόμα πιο τυχεροί αν εκείνη τη στιγμή δεν χτυπήσει κάποιο τηλέφωνο ή δεν βλέπουν παράλληλα τηλεόραση.
Τώρα πλέον είμαστε περήφανοι που το παιδί μας μιλάει σαν μεγάλο. Κάθεται φρόνιμο σαν μεγάλο. Ξέρει να διαβάζει, να γράφει και να μετράει σαν μεγάλο. Να διαχειρίζεται το smartphone σαν μεγάλο. Να είναι ώριμο σαν μεγάλο. Ναι, αλλά το παιδάκι μας δεν είναι μεγάλο. Ένα παιδί 3, 4 , 5 χρονών είναι ακριβώς αυτό που είναι και πρέπει να ζει την ηλικία του. Σίγουρα, οι εποχές έχουν αλλάξει. Ναι, θα πάμε το παιδί μας να μάθει ξένες γλώσσες. Ναι, θα φροντίσουμε για την εκπαίδευσή του. Ναι, θα το μυήσουμε στην τεχνολογία. Δε χρειάζεται να έχουμε αναχρονιστικές απόψεις. Αυτό που χρειάζεται είναι να μην μεγαλώνουμε μικρομέγαλα παιδιά που τους στερούμε το πιο πολύτιμο πράγμα. Την παιδικότητά τους. Μην ξεχνάτε, η παιδική ηλικία κρατάει τόσο λίγο, αλλά είναι ικανή να καθορίσει το υπόλοιπο της ζωής μας. Χαρίστε λοιπόν στα παιδιά σας την ανεμελιά, την αθωότητα, την αγάπη και το παιχνίδι που είχατε την τύχη να ζήσετε και εσείς.
(Πρωτότυπος τίτλος: Παιδιά χωρίς παιδικότητα).
