Σούπερ υπέρ επείγον!! Στα νότια προάστια, στην Αργυρούπολη συγκεκριμένα, βανάκι χρώματος ασημί σπέρνει τον τρόμο! Σήμερα το πρωί έγινε απόπειρα αρπαγής ανήλικης μαθήτριας, με το βανάκι να χάνεται στα στενά της Αργυρουπόλης. Γονείς προσοχή!
Σοκ στο πανελλήνιο. Η μικρή Μαρία 3,5 ετών εξαφανίστηκε χθες στην περιοχή Σκαραμαγκά. Η ΕΛΑΣ εξετάζει το ενδεχόμενο απαγωγής. Κοινοποίησέ το αμέσως!
Έρχεται και η κάθε μάνα-ομοιοπαθούσα, σε ρόλο οικογενειακής συμβούλου να υποδείξει ότι πρέπει να φωτογραφίζουμε τα παιδιά πριν βγούμε βόλτα, αφού πρώτα τα εξετάσουμε αν έχουν μάθει ενδελεχώς τον σχετικό Δεκάλογο σωτηρίας σε περίπτωση αρπαγής. Εξίσου σημαντικό, οφείλουμε να τα ντύνουμε και με έντονα χρώματα, για να ξεχωρίζουν μες το πλήθος. Και για να το πάω ένα βήμα παραπέρα, μπορούμε να τους φοράμε κι αυτά τα φωσφοριζέ που χρησιμοποιούν οι ποδηλάτες όταν κάνουν βραδινή βόλτα, σε παιδικές αποχρώσεις, με φιγούρες από τα αγαπημένα τους παιδικά, π.χ. ένα λαχανί φωσφοριζέ γιλεκάκι με την Ντόρα την εξερευνήτρια, ας πούμε. Ο Λάνθιμος το τερμάτισε, τους κλείδωσε μέσα για 100% ασφάλεια και τους είπε ότι μπορούν να βγουν από το σπίτι μόλις αλλάξουν τον 2ο κυνόδοντα, ποτέ δηλαδή. Κορυφαία ταινία.
Στην Αργυρούπολη κανένα βανάκι δεν κυνήγησε καμία μαθήτρια. Τηλεφώνησα ο ίδιος στο ΑΤ και, έχοντας λάβει απάντηση ότι δεν υφίσταται σχετική καταγγελία, έστειλα μήνυμα στην αγανακτισμένη μάνα, εξηγώντας της ότι η διασπορά ψευδών ειδήσεων συνιστά αδίκημα. Η μικρή Μαρία βρέθηκε και, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, μάλλον κάτι έκαναν λάθος οι ίδιοι οι γονείς της, όπως συνέβη πριν μερικούς μήνες με ένα αγοράκι στον σταθμό ΗΣΑΠ της Κηφισιάς.
Χαλαρώστε λοιπόν. Πριν κάτι χρόνια, στη Σύρο, χάσαμε τον μικρό για 3-4 λεπτά. Όντως πανικοβλήθηκα και το μυαλό μου πήγε στο χειρότερο σενάριο. Όπως είχε πανικοβληθεί η μάνα μου, όταν έφυγα μέσα από τα χέρια της στο παλιό Αεροδρόμιο, θα ‘μουν δεν θα ‘μουν 5 ετών. Σίγουρα πολλοί γονείς που σπέρνουν τον πανικό, έχουν κατατρομάξει και έχουν νιώσει αυτό το απαίσιο συναίσθημα με το στομάχι να μουδιάζει και να ανεβαίνει μέχρι τον λαιμό. Δεν είναι αυτός όμως λόγος να γινόμαστε φοβικοί και να αντιδρούμε σπασμωδικά, μεταδίδοντας τον τρόμο στα ίδια μας τα παιδιά, τα οποία δεν έχουν καν την ικανότητα να τον διαχειριστούν. Ασφαλώς ελλοχεύουν κίνδυνοι, δεν το αμφισβητώ. Οι καιροί είναι περίεργοι και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από όλους, μεγάλους και μικρούς. Δεν μπορώ, ωστόσο, να δεχτώ με τίποτα τον υπέρμετρο περιορισμό των παιδιών και τη μεταμόρφωση του προστατευτικού μανδύα που κάθε γονιός εύλογα προτάσσει για να προφυλάξει το παιδί του, σε φράχτη εγκλεισμού και απομόνωσης.
Για μένα όλα εξηγούνται από τη θεωρία των Πιθανοτήτων. Πριν σπεύσετε να κάνετε like στα διάφορα ανατριχιαστικά ποσταρίσματα για αρπαγές ανηλίκων και, κυρίως, πριν σας κατακυριεύσει πανικός και φτάσετε να έχετε ένα παιδί 13-14 ετών που για να διασχίσει τον δρόμο θα πρέπει να το κρατάτε από το χεράκι, αναλογιστείτε αυτό: Σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, η πιθανότητα απαγωγής τέκνου ως 14 ετών είναι 1/1.000.000, όταν η πιθανότητα να χάσει τη ζωή του ένα παιδί παίζοντας ποδόσφαιρο είναι 1/78.000. Να έχετε υπόψη σας επίσης ότι οι περισσότερες περιπτώσεις παιδιών που αγνοούνται, σχετίζονται με υποθέσεις διεκδίκησης κηδεμονίας και εκούσιας εγκατάλειψης.
Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι η πιθανότητα θανάτου λόγω τροχαίου δυστυχήματος, 1 στις 228. Φαντάζομαι ότι στην Ελλάδα το αντίστοιχο ενδεχόμενο είναι ακόμα πιο πιθανό. Αυτό να έχετε στο μυαλό σας όταν, αγχωμένοι να προλάβετε τα πάντα, περνάτε με βαθύ κόκκινο φανάρι, όταν τρέχετε σαν παλαβοί, με τα παιδιά μέσα στο αυτοκίνητο, ή όταν παραβιάζετε ό,τι σήμανση υπάρχει, με το κινητό σφηνωμένο μεταξύ ώμου και σαγονιού. Αυτό να φοβάστε, το 1 στις 228. Να ποστάρετε πόσες παιδικές ψυχές χάνονται για πάντα, κι όχι για ένα λεπτό, κάθε Πάσχα στους ελληνικούς δρόμους και να αμφισβητείτε τις τραβηγμένες από τα μαλλιά «υποθέσεις αρπαγής ανηλίκου», όπως της μικρής Μαρίας ή του βαν της Αργυρούπολης.
Από την τάξη μου στο Λύκειο, σε σύνολο 15 αγοριών, 2 σκοτώθηκαν σε τροχαίο πριν γίνουν 30 χρονών και ένας, ο διπλανός μου, έμεινε καθηλωμένος σε καροτσάκι, επίσης από τροχαίο, για το υπόλοιπο της ζωής του. Ένας στους πέντε. Όχι πιθανότητα, γεγονός.
Διαβάστε επίσης:
Δυστυχισμένοι γονείς δεν μπορούν να μεγαλώσουν ευτυχισμένα παιδιά
Τι σόι γονείς πάνε διακοπές χωρίς παιδιά; Οι υγιείς.
