Σε μια σοβαρή καταγγελία για την υπόθεση βιασμών και μαστροπείας της 12χρονης στα Σεπόλια προχωρά η Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού – Ακαδημίας Πλάτωνος – Σεπολίων.
Συγκεκριμένα, καταγγέλλει πως τέσσερις μήνες μετά, κράτος και Δήμος Αθηναίων έχουν εγκαταλείψει τη 12χρονη, καθώς δεν της έχει παρασχεθεί ψυχολογική στήριξη με κατάλληλους επιστήμονες και ειδικούς, ενώ δεν υπήρξε καμία προσπάθεια ουσιαστικής προσέγγισης της πολυμελούς οικογένειάς της, η οποία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.
Η καταγγελία
«Τα όσα ήρθαν στην επιφάνεια το τελευταίο διάστημα με την ανύπαρκτη παιδική προστασία (με τον παιδοβιαστή Μίχο στον Κολωνό, τη δράση της “Κιβωτού του Κόσμου”) προκαλούν οργή .
Η υπόθεση του παιδοβιαστή Μίχου και του κυκλώματος trafficking που είχε στήσει, συγκλονίζει την κοινωνία. Η οικογένεια της 12χρονης, που εξέδιδε ο Μίχος, από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε στην αστυνομία και το κράτος το γεγονός. Τέσσερις μήνες μετά η υπόθεση κωλυσιεργεί…
Μόλις ένα μήνα μετά η γειτονιά μαθαίνει τις αποκαλύψεις για την «Κιβωτό του κόσμου». Το γνωστό «φιλανθρωπικό ίδρυμα» που είχε στήσει ένας παπάς με τη γυναίκα του και τους φίλους του, με ένδυμα την προστασία και την μέριμνα των παιδιών, που όπως αποκαλύπτεται είναι ένας τόπος βασανιστηρίων για αρκετά από τα ευάλωτα παιδιά που φιλοξενούσε.
Μια ΜΚΟ με τεράστια ροή χρήματος προς τα ταμεία της και φυσικά κρατικές επιχορηγήσεις, μία δομή φιλοξενίας παιδιών που δεν ελεγχόταν από κανένα δημόσιο φορέα. Η «αίγλη» που αποκτούσε, έκρυβε κακοποιήσεις, βασανιστήρια τιμωρητικού χαρακτήρα, πιθανό κύκλωμα υιοθεσιών. Ύποπτοι ο ίδιος ο παπάς, η πρεσβυτέρα, υπάλληλοι της δομής που πιθανότατα να είναι από το στενό περιβάλλον του ιδρυτή και αναμένουμε…, αν φυσικά βγει στο φως της δημοσιότητας η αλήθεια και δεν ακολουθηθούν οι γνωστές πρακτικές συγκάλυψης προσώπων και καταστάσεων.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τέτοιου είδους φιλανθρωπικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις στην πραγματικότητα εμπορεύονται και στήνουν μπίζνα ακόμα και πάνω στην φτώχεια και την εξαθλίωση των ανθρώπων.
Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για ιδρύματα που εκμεταλλεύονται τον πόνο των φτωχών για να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Και από την άλλη ένα κράτος ανύπαρκτο, που βολεύεται και ενισχύει κάποιους που στήνουν κακέκτυπα των υπηρεσιών που το ίδιο θα έπρεπε να παράσχει στους πολίτες του.
Για εμάς είναι πολύ καθαρό ότι όσο βαθαίνει η φτώχεια, όσο επιδεινώνεται η εξαθλίωση, τόσο πιο έκθετοι θα είναι οι άνθρωποι στους διάφορους Μίχους και σε τέτοιου είδους «ιδρύματα».
Γιατί αν δεν διασφαλίζεται να ζουν όλοι οι άνθρωποι αξιοπρεπώς, θα δυναμώνει το εμπόριο ελπίδας των κατατρεγμένων και πάντα θα κυνηγάμε τα γεγονότα αφού έχουν γίνει και θα σωπαίνουμε μέχρι κάτι νέο να βγει στο φως της δημοσιότητας.
Το ζήτημα λοιπόν της «προστασίας των ανηλίκων», που είναι και στο επίκεντρο των σκανδάλων του παιδοβιαστή Μίχου και της Κιβωτού, δεν είναι παρά το ζωντανό παράδειγμα της ανυπαρξίας «κοινωνικής πολιτικής». Η μόνη «κοινωνική πολιτική» που υπάρχει, όχι βεβαίως στις διακηρύξεις, είναι ο εγκλεισμός σε ιδρύματα και η πιθανή, ανεύρεση ανάδοχης οικογένειας.
Κανείς δεν μιλάει για την ανάγκη επικέντρωσης στην πηγή του προβλήματος, για το πώς δηλαδή παράγεται το «παιδί χωρίς οικογένεια» (ακόμα και όταν υπάρχουν οι γονείς), για το πώς λειτουργούν οι κοινωνικές υπηρεσίες, που το μόνο που ξέρουν είναι το πώς θα απομακρύνουν το παιδί από τη θεωρούμενη και καταδικασμένη ως «ακατάλληλη οικογένεια», χωρίς να ερευνούν τους λόγους που γίνεται προβληματική και το πώς αυτοί θα μπορούσαν ν’ αντιμετωπιστούν. Για μέσα από ποιο δημόσιο σύστημα κοινωνικών υπηρεσιών θα την προσεγγίσουν – που όσο κι αν επιθυμούσε κανείς να λειτουργήσει διαφορετικά, δεν υπάρχει.
Αν δεν υπάρξει στήριξη από δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, με μια διαφορετική πρακτική, αν δεν υπάρξει κατάλληλη σταθερή εργασία, εξασφάλιση αξιοπρεπούς εισοδήματος, τότε το ίδρυμα του κάθε φιλανθρώπου, του κάθε «ιερού πατέρα», του κάθε κερδοσκόπου πάνω στον «πόνο των άλλων», δεν θα πάψει ν’ αποτελεί τη μοναδική μόνιμη «λύση».
Κρατικές δομές, δημοτικές κοινωνικές υπηρεσίες και υπηρεσίες στη δημοτική κοινότητα, είναι ανύπαρκτες, έχουν παραδοθεί όλα στην «καλή» θέληση των ΜΚΟ, την εκκλησία, τον εθελοντισμό και τους κερδοσκόπους του ανθρώπινου πόνου.
Θεωρούμε πως δεν χρειάζεται να σταθούμε στα αυταπόδεικτα για την ευθύνη που έχουν όσοι διέπραξαν τα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα και τις κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος παιδιών.
Χρειάζεται όμως να αναδείξουμε την πραγματική εικόνα της κατάστασης, παίρνοντας για παράδειγμα, την πρακτική που ακολουθήθηκε από τις υπάρχουσες κοινωνικές υπηρεσίες στην υπόθεση της οικογένειας της 12χρονης, πρακτική που συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Πέρα από κάποιες τυπικές πρώτες επισκέψεις τις πρώτες ημέρες των γεγονότων, δεν υπήρξε καμία προσπάθεια ουσιαστικής προσέγγισης της πολυμελούς οικογένειας του 12χρονου κοριτσιού και των προβλημάτων που βιώνει. Καμία ηθική-κοινωνική στήριξη όταν δέχονταν μια άγρια πολιορκία απο τα ΜΜΕ, αλλά και επιθέσεις σε μέλη της οικογένειας για τον βιασμό – εκμετάλλευση που είχε δεχτεί η μικρή.
Καμία ψυχολογική στήριξη με κατάλληλους επιστήμονες και ειδικούς, ακόμα και σε μέλη της οικογένειας που είχαν και έχουν ειδική ανάγκη.
Καμία υλική στήριξη για τις ανάγκες της καθημερινής διαβίωσης της οικογένειας και των αναγκών που υπάρχουν σε ζητήματα εκπαιδευτικά (μιας και τα παιδιά με όλα αυτά τα γεγονότα είχαν αρκετές ημέρες να πάνε σχολείο). Έχουν αφεθεί στην τύχη τους να τα βγάλουν πέρα εντελώς απροστάτευτοι.
Βγαίνοντας τα παιδιά από το Χαμόγελο του παιδιού, δεν υπήρξε καμμία προετοιμασία υποδοχής. Δεν μπορεί οι κοινωνικές υπηρεσίες να το βλέπουν σαν μια ακόμη υπόθεση, χρειάζεται να σκύψουν πάνω σε ότι αντιμετωπίζει η οικογένεια.
Η μόνη έμπρακτη αλληλεγγύη που δέχτηκε η οικογένεια ήταν από την Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού-Πλάτωνα-Σεπολίων, το σύλλογο Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής «Ο Αριστοτέλης» (που πλήρωσε το λογαριασμό ρεύματος) και τη γειτονιά.
Η γιαγιά με την πενιχρή σύνταξη της, καλείται σήμερα να στηρίξει 4 ανήλικα παιδιά. Θα μπορέσει να ανταποκριθεί; Θα την αφήσουμε στην τύχη της και την φιλανθρωπία με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Απαιτείται άμεσα:
- Από το Δήμο Αθήνας –πράγμα που δεν έχει κάνει– να παρθούν πολύπλευρες δράσεις στήριξης στην οικογένεια συνολικά, σταθερής κοινωνικο-ψυχολογικής στήριξης, μηνιαίας οικονομικής βοήθειας.
- Ο δήμος χρειάζεται να παρέμβει στη ΔΕΗ για να εξασφαλισθεί δωρεάν ρεύμα, αλλά η θέρμανση και το νερό.
- Να παίρνουν τρόφιμα εβδομαδιαία, όχι ως συνήθως κάποιες σακούλες με ρύζια και φακές, τα παιδιά έχουν ανάγκη και από άλλες τροφές, λαχανικά-φρούτα-κρέας-γάλα κλπ.
- Ο Δήμος χρειάζεται να βρει μια κατάλληλη θέση εργασίας για τον πατέρα.
- Να εξασφαλίσει την ψυχοκοινωνική στήριξη σε όσα παιδιά το έχουν ανάγκη (ειδικά σε αυτά με τις μαθησιακές δυσκολίες, που πρέπει να αξιολογηθούν και αναλόγως να γίνει το όποιο θεραπευτικό πρόγραμμα κριθεί αναγκαίο).
- Να γίνει ενημέρωση των εκπαιδευτικών στα σχολεία που πηγαίνουν τα παιδιά για κατάλληλη συμπεριφορά και στήριξή τους, η παροχή δωρεάν ενισχυτικής διδασκαλίας σε όλα τα παιδιά.
- Η άμεση αποφυλάκιση της μητέρας θα βοηθούσε στη ψυχική ισορροπία των παιδιών που ζητάνε τη μητέρα τους.
- Η θεία που έχει αναλάβει την επιμέλεια της 12χρονης και του 8χρονου αγοριού (αν και είναι εκτός της άμεσης αρμοδιότητας του Δήμου Αθήνας), πρέπει να συμπεριληφθεί στο σύνολο των αναγκών της οικογένειας. Είναι υπόθεση των κρατικών υπηρεσιών να μεριμνήσουν «χθες» (έχουν περάσει 4 μήνες…).
- Να ξεκινήσει «τώρα» η κατάλληλη παροχή κατ’ οίκον εκπαίδευσης στη 12χρονη, οργανωμένη με τρόπο που να λαμβάνει υπόψιν τις τραυματικές εμπειρίες της μικρής, και τις ανασφάλειές της, η κάλυψη των εξόδων μετάβασης της 12χρονης, με τη συνοδεία της θείας της, στις ευρισκόμενες πολύ μακριά παιδοψυχιατρικές υπηρεσίες, η ανεύρεση/παροχή κατάλληλης εργασίας στην άνεργη θεία με ταυτόχρονη ασφαλή φροντίδα της 12χρονης και του 8χρονου, όσο η θεία θα απουσιάζει στην εργασία της (που μπορεί αυτή η απουσία της θείας είτε να συμπίπτει με την κατ’ οίκον εκπαίδευση, είτε να καλύπτεται από την παρουσία κατάλληλου ατόμου ή από κατάλληλη υπηρεσία). Μηνιαία οικονομική ενίσχυση στη θεία και τα παιδιά».
