Είναι κάποια παιδιά υιοθετημένα που δεν θέλουν να γνωρίσουν τους βιολογικούς τους γονείς. Οι λόγοι πολλοί, όπως και οι φόβοι. Υπάρχουν άνθρωποι που μαθαίνουν σε μεγάλη ηλικία ότι δεν μεγάλωσαν με τους βιολογικούς τους γονείς κι άλλοι που το γνωρίζουν από πολύ μικρή ηλικία. Το BoredPanda συγκέντρωσε ιστορίες ανθρώπων που αποφάσισαν να γνωρίσουν τη βιολογική τους οικογένεια και περιέγραψαν ακριβώς πώς ένιωσαν όταν τους είδαν από κοντά:
“Βρήκα τη βιολογική μου μητέρα όταν ήμουν 42 ετών. Ήταν υπέροχο που γνωριστήκαμε και οι δύο ως ενήλικες. Η ζωή της ήταν εκτός ελέγχου για χρόνια μετά την απόφασή της να με δώσει ενώ ήταν ακόμα μαθήτρια. Εγώ μεγάλωσα σε μια αγαπημένη, τέλεια, σταθερή οικογένεια. Δεν θα μπορούσε ποτέ να μου το δώσει αυτό. Θα με αγαπούσε, αλλά μόνο αυτό. Η βιολογική μου μαμά και η μαμά μου συναντήθηκαν μια φορά και ήταν ευγνώμων η μία για την άλλη. Η μαμά μου ευχαρίστησε τη βιολογική μου μαμά που της έκανε το μεγαλύτερο δώρο. Κι η βιολογική μου μαμά της είπε ‘έκανες αυτό που έπρεπε. Αυτό που δεν μπόρεσα να κάνω εγώ για εκείνη’”.
“Με υιοθέτησαν όταν ήμουν περίπου 5 μηνών, οπότε δεν θυμόμουν τους βιολογικούς μου γονείς. Η βιολογική μου μητέρα ήταν εθισμένη στα ναρκωτικά και ο πατέρας ήταν κακοποιητικός. Λίγα χρόνια μετά τη γέννησή μου κατάφερε να ξεφύγει από αυτόν κι άρχισε να αντιμετωπίζει τον εθισμό. Τώρα είναι καλά κι έχει ένα φούρνο. Τα ξέρω όλα αυτά γιατί όταν ήμουν 37 ετών κατάφερε να με βρει. Ήθελε, όπως είπε, να δει εάν είχε πάρει τότε τη σωστή απόφαση. Και νομίζω ότι το έκανε γιατί είμαστε κι οι δύο καλά τώρα, και δεν νομίζω ότι θα ήμασταν καλά αν δεν με είχε δώσει”.
“Γεννήθηκα στην Κίνα κατά τη διάρκεια της πολιτικής του “ενός παιδιού ανά οικογένεια”. Γεννήθηκα πρόωρα οπότε η μητέρα μου με φρόντιζε μυστικά για λίγους μήνες πριν με αφήσει έξω από ένα θέατρο. Με βρήκε μια ηλικιωμένη γυναίκα για την οποία θα είμαι πάντα ευγνώμων. Με πήγε σε ένα ορφανοτροφείο για πρόωρα μωράκια. Με υιοθέτησαν οι γονείς μου από την Φινλανδία. Είμαι 16 ετών τώρα και ακόμα δεν ξέρω ποια είναι η μαμά μου ή αν είναι ζωντανή. Θα ήθελα να τη γνωρίσω και να της δώσω μια μεγάλη αγκαλιά. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του ενός παιδιού, οι γυναίκες αναγκάζονταν να κάνουν αμβλώσεις ή στείρωση. Είναι η πιο γενναία γυναίκα που ξέρω”.
“Υιοθετήθηκα λίγο μετά τη γέννησή μου. Οι θετοί μου γονείς είναι καταπληκτικοί και δεν μου έκρυψαν ποτέ τίποτά. Ήμουν πάντα περίεργις για το ποια είναι η καταγωγή μου και έκανα ένα τεστ DNA. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Οι θετοί μου γονείς είναι γερμανικής και αγγλικής καταγωγής και οι βιολογικοί μου γονείς το ίδιο. Βρήκα μερικούς μακρινούς συγγενείς αλλά κανένας δεν θυμάται κάποιον από την οικογένεια να δίνει μωρό για υιοθεσία. Λίγους μήνες μετά ένας μακρινός συγγενής, αφού ρώτησε, βρήκε κάποια που θα μπορούσε να είναι η βιολογική μου μητέρα. Επικοινώνησα μαζί της και συναντηθήκαμε. Μου είπε ποιος ήταν ο πατέρας μου. Συναντήθηκα και με τους δύο. Μου άλλαξε τη ζωή. Πλέον συναντιόμαστε δυο φορές τον χρόνο με τις οικογένειές τους. Έχω δύο επιπλέον οικογένειες. Μπορεί να μου πήρε 45 χρόνια, αλλά άξιζε. Ποτέ δεν πίστευα ότι αν τους γνωρίσω θα με επηρέαζε τόσο πολύ. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, απλά νιώθω ολοκληρωμένος. Ζέστανε η καρδιά μου, νιώθω τυχερός”.
“Είμαι 43 ετών και γνώρισα τη βιολογική μου οικογένεια πριν δέκα χρόνια. Βρήκα τη μαμά μου μετά από αναζήτηση που έκανα στο Facebook. Γνώριζα το όνομά της, την ηλικία και το σχολείο που πήγε. Η συνάντηση πήγε πολύ καλά και γνώρισα συγγενείς με τους οποίους ένιωσα σύνδεση, ειδικά όσον αφορά στο περίεργο χιούμορ που έχω. Η σχέση μας αποκρούει κάθε άποψη σχετικά με το “γονίδια vs ανατροφή”. Μας αρέσουν τα ίδια πράγματα ακριβώς. Ενώ τους γνωρίζω μόνο 10 χρόνια νιώθω ότι τους ξέρω μια ζωή”.
