Ο Μίμης Δομάζος, ο “Στρατηγός”, όπως τον αποκαλούσαν, πέθανε ηλικία 83 ετών ύστερα από ανακοπή καρδιάς και τη νοσηλεία του σε νοσοκομείο.Ο Μίμης Δομάζος ήταν παντρεμένος με την Αργυρώ Θεοδώρου, με την οποία απέκτησαν μια κόρη, την Πόπη Δομάζου, ενώ από τον γάμο του με τη λαϊκή τραγουδίστρια Βίκυ Μοσχολιού, απέκτησε δύο κόρες, την Ράνια (Ουρανία) και την Ευαγγελία.
Υπήρξε ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές, όμως οι επιτυχίες του πέρα από το ταλέντο του βασίζονταν στο ήθος και τις αρχές που είχε στη ζωή του.
Από μικρή ηλικία λάτρευε το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα στις αλάνες δίπλα από το σπίτι του, στους Αμπελόκηπους. Εκεί έβγαλε και το πρώτο του δελτίο σε ηλικία 13 ετών, στην Άμυνα Αμπελοκήπων.
Όπως είχε πει σε συνέντευξή του στο Vice: “Γεννήθηκα στις 22 Ιανουαρίου του 1942 στο μαιευτήριο «Έλενα» στους Αμπελοκήπους απέναντι από το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Τη μητέρα μου την έλεγαν Ουρανία και τον πατέρα μου Χρήστο. Η μητέρα μου δούλευε στο μαιευτήριο Έλενα και ο πατέρας μου ήταν γιατρός. Είχα και μία αδελφή, αλλά πέθανε όταν ήταν μικρή. Δημοτικό σχολείο πήγαινα στους Αμπελόκηπους. Όταν όμως χώρισε η μητέρα μου με τον πατέρα μου πήγα στο Μαράσλειο. Όλα αυτά βέβαια ήταν γύρω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού¨.
Η μητέρα μου δεν ήθελε καθόλου να ασχοληθώ με την μπάλα
“Δεν ήμουν καλός μαθητής. Δεν με ενδιέφερε. Εμένα με ενδιέφερε η μπάλα πιο πολύ. Όταν εμείς παίζαμε μπάλα δεν ήταν όπως σήμερα. Το ποδόσφαιρο δεν είχε μπει στα σπίτια. Δεν είχαμε τηλεοράσεις. Ο κόσμος δεν έβλεπε μπάλα, απλώς ό, τι άκουγε στο ράδιο ή όταν ερχόταν γήπεδο. Ούτε οι γονείς μου παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο. Δεν ήταν κάποια ομάδα. Δεν ήθελαν κιόλας να παίξω. Η μητέρα μου δεν ήθελε καθόλου να ασχοληθώ με την μπάλα“, είχε πει.
“Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν μπάλες. Πολλές φορές παίζαμε με πάνινες μπάλες που τις φτιάχναμε μόνοι μας. Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα απέναντι από τον Παναθηναϊκό. Πρώτα παίζαμε στις αλάνες, στους δρόμους. Εκεί έμαθα εγώ μπάλα, δεν έμαθα στον Παναθηναϊκό. Τότε δεν υπήρχαν τα τσιμέντα και οι πολυκατοικίες και μπορούσαν να βγαίνουν τα παιδιά της ηλικίας μου και να παίζουν στο δρόμο. Είχα ταλέντο. Το έβλεπαν οι ψαράδες. Τότε δεν υπήρχαν μάνατζερ να βλέπουν τον ποδοσφαιριστή και να τον πάνε σε ομάδες. Τότε υπήρχαν οι λεγόμενοι ψαράδες, γύρναγαν στις γειτονιές κι έβλεπαν τους νεαρούς που έπαιζαν μπάλα στο δρόμο και τους ψάρευαν και τους πήγαιναν σε ομάδες. Εμένα δεν με ψάρεψε κανένας. Εγώ είχα το ταλέντο, γεννήθηκα για την μπάλα παίζοντας με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά και ξεχώριζα πάντα. Κι έλεγαν ότι αυτός ο μικρός κάποτε θα προχωρήσει. Δεν υπήρχαν ακαδημίες τότε. Σε αυτή τη φωτογραφία είμαι στην Άμυνα Αμπελοκήπων, στην ομάδα της συνοικίας, που ξεκίνησα να παίζω μικρός. Ήταν η πρώτη ομάδα που έπαιξα. Εδώ πρέπει να είμαι 13 ετών. Δεν υπήρχε γήπεδο για να κάνουμε προπόνηση. Ή πηγαίναμε στο Λυκαβηττό ή κάναμε στο δρόμο προπόνηση. Θυμάμαι ότι το πρώτο μου δελτίο για να παίξω μπάλα το έκανα όταν ήμουν 13 ετών και έγραψαν ότι είμαι 2 χρόνια μεγαλύτερος για να φαίνομαι 15 και να μπορούν να μου το βγάλουν για να παίξω”
Η ανεπίσημη πρεμιέρα του Δομάζου με τα πράσινα ως δεξί εξτρέμ έγινε σε φιλικό αγώνα εναντίον της ΑΕΚ (0-2) για το Κύπελλο των Χριστουγέννων, που διεξήχθη στις 26 Δεκεμβρίου 1958. To 1959 ο τότε προπονητής των “πρασίνων”, Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς εισηγήθηκε την απόκτησή του, και σε ηλικία 17 ετών μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό.
Ταπεινός, με αρχές και αθλητής με όλη τη σημασία της λέξης. Όπως είχε πει για ένα από τα βραβεία του: “Εδώ δεν θυμάμαι για ποιο θέμα με βραβεύουν. Όλα αυτά τα βραβεία και η φήμη δεν με επηρέασαν στη ζωή μου“. Για αυτό ο Μίμης Δομάζος υπήρξε ο ποδοσφαιριστής που θαύμαζαν οι μπαμπάδες μας, ό,τι ομάδα κι αν υποστήριζαν, για αυτό ο Μίμης Δομάζος είναι αυτός που δείχνουμε στα παιδιά μας σε βιντεάκια στο YouTube όταν τους μιλάμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ας μείνει στις μνήμες όλων μας μέσα από την αγάπη και το ήθος που θα έχουν και τα δικά μας παιδιά όταν παίζουν μπάλα στις ακαδημίες και στις αλάνες
