Είμαι μια Πορτογαλίδα χορεύτρια που ζει στην Αθήνα, μια από τους καλλιτεχνικούς διευθυντές του Θεάτρου Άβατον και μητέρα ενός μωρού τριών μηνών. Ένα μωρό που για εμένα υπήρξε η αφορμή να ξανά ανακαλύψω τον κόσμο και για να συμμετάσχω στην θεατρική παράσταση «Θα βγω από τ’ Αυγό».
Ποια θα ήταν η πρώτη σου λέξη αν γεννιόσουν ενήλικας;
Supercalifragilisticexpialidocious. H μαγική λέξη από την Marry Poppins που μου πήρε κυριολεκτικά πολλά χρόνια να μάθω.
Ο (σούπερ) ήρωας που θα ‘θελες να σε σώσει από δύσκολες καταστάσεις.
Ο υπερήρωας Μνήμη που θα με σώζει πριν ξεχάσω τα κλειδιά μέσα στο σπίτι, που θα μου θυμίζει ονόματα ανθρώπων που δεν θυμάμαι, που θα μου λέει για ποιό λόγο πήγα στην κουζίνα στις 4 το βράδυ.
Πώς είναι το παιδί που κρύβεις μέσα σου;
Ένα παιδί που πιστεύει σε ένα μαγικό κόσμο και περιμένει ακόμα τα δέντρα να ψιθυρίσουν το όνομά του όταν περνάει δίπλα τους.
Τί θα συμβούλευες τον 18χρονο εαυτό σου αν ήξερες τότε αυτά που ξέρεις σήμερα;
Μην βιαστείς. Υπάρχουν πολλά διασκεδαστικά πράγματα που θα έρθουν.
Μάνα είναι…
Η καλύτερη παιδική χαρά για το παιδί της.
Ποια τέρατα κρύβονται κάτω απ’ το κρεβάτι σου;
Το δωμάτιό μας είναι μικρό και ευτυχώς έχουμε πάρα πολλά πράγματα κάτω από το κρεβάτι οπότε και μηδέν χώρο για τέρατα.
Το μεγαλύτερο «παραμύθι» που σου έχουν πει ποτέ.
Η μητέρα μου, μου έλεγε την ιστορία «ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας» πάντα με happy ending. Μου έλεγε ότι το μυρμήγκι μπόρεσε τελικά και δούλεψε τόσες πολλές ώρες που κατάφερε να παράγει τόσο πολλά μόνο, μόνο επειδή άκουγε την καταπληκτική μουσική του τζίτζικα.
Πού θα πήγαινες αν μπορούσες να γυρίσεις στην παιδική σου ηλικία για μια ώρα;
Στο δωμάτιό μου. Ένα μέρος που όταν ήμουν μικρή μπορούσα να περάσω ατελείωτες ώρες παίζοντας.
Ποιο παιχνίδι σου θυμίζει την ζωή σου;
Το γιο γιο. Ταξιδεύει συνεχώς πέρα δώθε όπως και εγώ ανάμεσα σε Ελλάδα και Πορτογαλία. Και φυσικά όπως και η ζωή, το γιο γιο έχει τα πάνω του και τα κάτω του.
Περπατώ, περπατώ μες στο δάσος όταν…
Ο φόβος της αποτυχίας δεν με σταματά. Αλλά πρόσφατα περπατώ πολύ στο δάσος με την κόρη μου ώστε να κοιμηθεί.
Ποιο τραγούδι σε νανουρίζει;
Ένα παλιό πορτογαλικό τραγούδι που μου έλεγε η μητέρα μου και τώρα το λέω εγώ στην κόρη μου.
Τί σε κάνεις να νιώθεις «σπίτι σου»;
Όταν ανοίγω το κουτί με τα μπισκότα.
Δεν θα έλεγα ποτέ στο παιδί μου…
Πήγαινε να ρωτήσεις τον πατέρα σου.
Μια παιδική σου συνήθεια που σε ακολουθεί μέχρι τώρα.
Να περπατάω ξυπόλυτη. Πάντα βγάζω τα παπούτσια με το που μπω στο σπίτι.
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Όταν ήμουν μικρή και με ρωτούσαν αυτή την ερώτηση έλεγα θέλω να γίνω χορεύτρια και ζωγράφος και ηθοποιός και τραγουδίστρια. Σήμερα νομίζω ότι θα απαντήσω το ίδιο γιατί πιστεύω ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα όνειρά μας όσο και αν μεγαλώσουμε.
Διαβάστε επίσης:
Θα βγω από τ’ αυγό – η πρώτη παράσταση σχεδιασμένη για μωρά 4 έως 18 μηνών
