Για ποιον λόγο μια γυναίκα αποφασίζει να σταματήσει την εγκυμοσύνη της; Και πώς νιώθει όταν τελικά το κάνει;
Κάθε εμπειρία είναι διαφορετική, όσο διαφορετικοί είμαστε όλοι ως άνθρωποι, όσο διαφορετικές είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συλλαμβάνεται ένα παιδί.
Κάποιοι θεωρούν την έκτρωση δολοφονία και κάποιοι θεωρούν “δολοφονία” το να έρθει ένα παιδί στον κόσμο που θα βιώσει δυσκολίες είτε λόγω υγείας είτε λόγω ψυχικής υγείας. Κάποιες μανάδες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, δεν θέλουν να ταλαιπωρήσουν το παιδί πριν καν γεννηθεί, κάποιες αποφασίζουν να το φέρουν στον κόσμο παρά τις αντιξοότητες. Η απόφαση είναι των γονιών. Κάθε απόφαση είναι δύσκολη, δεν γίνεται ποτέ βιαστικά.
Τη δική της εμπειρία με την έκτρωση θέλησε να μοιραστεί η αγαπημένη μας WorkingMoms, Έφη Αργυροπούλου, μιλώντας για τους λόγους που την οδήγησαν σε μια τέτοια δύσκολη απόφαση αλλά και περιγράφοντας τα συναισθήματά της τη στιγμή που το έκανε και μετά. “Αναγκάστηκα να κάνω έκτρωση” λέει στην ανάρτησή της στο Instagram, εξηγώντας πως ο πατέρας του παιδιού “δεν ήταν έτοιμος να γίνει πατέρας σ’ αυτή τη φάση της ζωής του”.
Όπως τόνισε “Για μένα που δεν το επιθυμούσα η έκτρωση είναι δολοφονία. Ένα μωρό από τη σύλληψή του είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια ζωούλα”, όμως αυτό που την οδήγησε στην απόφαση ήταν-όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται- η αγάπη που είχε ήδη για αυτό το παιδί: “Γιατί δεν είμαι τόσο εγωίστρια να φέρω στον κόσμο ένα παιδί που από την ώρα που θα γεννηθεί και για το υπόλοιπο της ζωούλα τους θα βιώνει την απόρριψη. Γιατί όσο αγάπη και να πάρει από μένα και τα αδέρφια του πάντα κάτι θα του λείπει. Γιατί όταν μεγαλώσει δε θέλω να μάθει ότι ο πατέρας του δεν το ήθελε και το έφερα σ’ αυτόν τον κόσμο επειδή το ήθελα μόνο εγώ”.
View this post on Instagram
Η ανάρτηση:
“Σ’ αυτή τη φωτογραφία είμαι έγκυος στο 3ο μου παιδί, το οποίο δε θα έρθει ποτέ σ’ αυτόν τον κόσμο, ούτε θα το γνωρίσουν τα αδέρφια του, γιατί ο πατέρας του δεν το ήθελε και αναγκάστηκα να κάνω έκτρωση.
Αδιαφορώντας για τα δικά μου συναισθήματα, χωρίς να με ρωτήσει πώς νιώθω, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, χωρίς να το συζητήσουμε, με δημοκρατικές διαδικασίες αποφάσισε και με πίεσε να το ρίξω. Γιατί δεν ήταν έτοιμος να γίνει πατέρας σ’ αυτή τη φάση της ζωής του.
Πήγα λοιπόν στο νοσοκομείο, άκουσα την καρδούλα του, μετά ολική νάρκωση και μετά σιωπή. Για μένα που δεν το επιθυμούσα η έκτρωση είναι δολοφονία. Ένα μωρό από τη σύλληψή του είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια ζωούλα.
Ο πραγματικός χαρακτήρας του ανθρώπου και το ποιον του δε φαίνεται στα εύκολα, στα γλέντια, στις χαρές, αλλά στις δυσκολίες, όταν ξεβολεύεται, όταν έρχεται κάτι απρόοπτο στη ζωή του που τον βγάζει από τη ζώνη άνεσης του και του αναστατώνει τη ζωή.
Και θα μου πεις…. Και εσύ ρε Έφη γιατί τον άκουσες; Γιατί δεν το κράτησες μόνη σου;
Γιατί δεν είμαι τόσο εγωίστρια να φέρω στον κόσμο ένα παιδί που από την ώρα που θα γεννηθεί και για το υπόλοιπο της ζωούλα τους θα βιώνει την απόρριψη. Γιατί όσο αγάπη και να πάρει από μένα και τα αδέρφια του πάντα κάτι θα του λείπει. Γιατί όταν μεγαλώσει δε θέλω να μάθει ότι ο πατέρας του δεν το ήθελε και το έφερα σ’ αυτόν τον κόσμο επειδή το ήθελα μόνο εγώ. Γιατί έχω βίωμα τα παιδιά μου να έχουν έναν εξαιρετικό πατέρα που είναι τόσο αξιοθαύμαστος και ικανός που αν τύχει και δεν υπάρχω εγώ θα τα φροντίσει το ίδιο, μπορεί και καλύτερα από μένα.
Γιατί είναι πολύ δύσκολο για μένα να βιώσω μόνη μου μια εγκυμοσύνη και ψυχολογικά και από θέμα αντοχών. Γιατί όσο δυναμική και αν με λένε όλοι ότι είμαι, και ότι δεν έχω ανάγκη, έχω και παρά έχω!
Αυτή η απόφαση ΤΟΥ με διέλυσε και μου αναστάτωσε τη ζωή για μια περίοδο, και επιπλέον θα είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ και να το επουλώσω μέσα μου, όλο αυτό που μου συνέβει. Σκεφτόμουν πόσο μηνών θα ήμουν κάθε μήνας που θα περνούσε, πότε περίπου θα γεννούσα και πόσο χρονών θα ήταν κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Ένα γλυκό πρόσωπο και μια συμπεριφορά όμορφη στην αρχή… ίσως να κρύβουν πολλά από πίσω. Οι άνθρωποι είμαστε πολύ απρόβλεπτοι και ο πραγματικός μας εαυτός βγαίνει στις δυσκολίες!
Αγαπημένες μου να είστε προσεκτικές γιατί όλες μπορούμε να την “πατήσουμε”.
Παρ’ όλα αυτά εξακολουθώ να παραμένω δυνατή, να μην απογοητεύομαι, να μη σιχτιρίζω την τύχη μου, να μη χάνω την ελπίδα μου, να προσπαθώ να τα αφήνω όλα πίσω μου και να ονειρεύομαι την επόμενη σελίδα της ζωής μου μ’ έναν αληθινό και αξιοθαύμαστο άντρα.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ δεν αναφέρομαι στον πρώην άντρα μου και πατέρα των παιδιών μου ο οποίος είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και πατέρας!
Γιατί αγαπημένες μου, ΟΧΙ δεν είναι όλοι οι άντρες ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ, ΦΥΓΟΠΟΝΟΙ, ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΟΙ και ΑΝΙΚΑΝΟΙ να επωμιστούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Μην απογοητεύεστε, αφήστε τις πεποιθήσεις, σηκώστε το κεφάλι ψηλά και ΠΡΟΧΩΡΗΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ”.
Διάβασε επίσης:
