Η ταινία μικρού μήκους του Κώστα Δημητριάδη “Name Day”, η οποία συμμετείχε στο φετινό διαγωνιστικό τμήμα του 47ο Φεστιβάλ της Δράμας, ισοδυναμεί με ηλιαχτίδα φωτός, καθώς πρoτείνει ένα ιδανικό μοντέλο γονεϊκότητας- μια μητέρα που αποδέχθηκε πλήρως το παιδί της και μπόρεσε να το αγαπήσει άνευ όρων. Κεντρική ηρωίδα είναι η νεαρή Αλεξάνδρα που την ημέρα της κηδείας της μητέρας της αποφασίζει να κάνει το coming out της παρουσία όλων των συγγενών (συντηρητικών και μη), παρουσία των φίλων της και παρουσία της μητρικής φιγούρας που μπορεί να μη βρίσκεται πλέον στον υλικό κόσμο, ζει όμως στον ψυχικό.
H Μυρτώ Αλικάκη έδωσε μια συνέντευξη στο WomanToc, με αφορμή τη ταινία, την οποία το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει στις 24-27 Oκτωβρίου, στον κινηματογράφο ΙΡΙΣ (Ακαδημίας 56), όπου θα παρουσιαστεί το σύνολο του Εθνικού και του Εθνικού Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος του Φεστιβάλ της Δράμας.
-Τι σας άγγιξε στο σενάριο του Name Day ώστε να αποδεχθείτε την πρόταση να πρωταγωνιστήσετε στο Name Day;
Με συγκίνησε πάρα πολύ το σενάριο. Με αφορά προσωπικά το ζήτημα της αποδοχής, η προσπάθεια δηλαδή να αποδεχθείς κάτι που σου είναι ενδεχομένως δύσκολο ακόμα και για το παιδί σου. Όμως αυτή η διαδικασία μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Το πιστεύω. Αν ξεκινήσει από το σπίτι, από τους γονείς που μαθαίνουν πρώτοι στα παιδιά τον κόσμο, ίσως πραγματικά να μπορεί ο κόσμος να γίνει καλύτερος.
Διάβασε περισσότερα στο WomanToc.gr
