Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση μίλησε στην εκπομπή “Στούντιο 4” για την οικογένεια της, το μωράκι που περιμένει αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει τον γιο της, Νίκο.
“Είναι πολύ όμορφη αυτή η φάση της ζωής μου, πολυάσχολη. Περιμένουμε πια το δεύτερο παιδάκι μας. Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι. Αρχές Ιανουαρίου πρώτα ο Θεός. Πλησιάζω. Είναι αγοράκι. Αγορομάνα“, είπε η επιχειρηματίας.
“Το δικό μου παιδί προσπαθώ να το μεγαλώνω όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά. Η γονεϊκότητα είναι τι θέλω να επαναλάβω και τι δεν θέλω να επαναλάβω, γιατί και τα δύο είναι πολύ σημαντικά. Εγώ αισθάνομαι ότι πήρα πολύ σημαντικά πράγματα, αλλά αντιμετώπισα και πολλές δυσκολίες που δεν χρειάζονταν, θεωρώ, και που εύχομαι ο Νίκος να μη χρειάζεται να τις ζήσει. Όλο αυτό το περιβάλλον του σχολείου, ας πούμε, είναι κάτι από το οποίο θα προστάτευα τον Νίκο. Και δυστυχώς, επειδή ήμασταν σε μία περίοδο που ψάχναμε παιδικό σταθμό, η πρώτη κουβέντα ήταν “γεια σας, κυρία Κούρκουλου, εμείς εδώ προετοιμάζουμε τα παιδιά για να πάνε σε συγκεκριμένα σχολεία”. Ήθελα να της πω ότι δεν με ενδιαφέρει. Θέλω να βρω το σχολείο που θα μου πει ότι “εδώ μας ενδιαφέρει το παιδί σου να είναι ευτυχισμένο και να περνάει ωραία και να έρχεται και να φεύγει με χαμόγελο”. Αυτό ήθελα να ακούσω σαν μαμά“, εξήγησε.
Όπως είπε: “Δεν είμαι πολύ οκ να φέρνει κάποιος τρίτος τα παιδιά στο σχολείο. Θέλω να πηγαίνω σε ένα σχολείο που τα φέρνουν οι γονείς τους τα παιδιά. Εγώ δεν πήγαινα με τους γονείς μου στο σχολείο και δεν μου άρεσε. Δεν θα ήθελα το ίδιο για τον Νίκο. Εννοείται ότι θα υπάρξουν μέρες που θα έχω ένα ραντεβού που δεν θα μπορώ, αλλά κατά βάσει θεωρώ ότι είναι δουλειά του γονέα. Το παιδί που βλέπει τα άλλα παιδάκια να πηγαίνουν με τους γονείς τους στο σχολείο, θέλει να πάει κι ο δικός σου γονέας. Για αυτό προσπαθώ όταν δεν μπορώ, το λέω στο νονό του. Να έχει φυσιολογική ροή στη ζωή του. Προχθές με άφησαν έξω από τον παιδικό σταθμό του γιου μου γιατί έφτασα 5 λεπτά νωρίτερα. Μου είπανε ότι δεν επιτρέπεται να περάσετε γιατί παίρνετε το παιδί στη 1. Είναι 12:55 κι αν δούνε εσάς, τα άλλα παιδιά θα στενοχωρηθούν και θα νομίζουν ότι άργησαν οι γονείς τους. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να κάνουν. Η χαρά που μού έδωσε αυτό το πράγμα… Λέω ότι έχεις κάνει τη σωστή επιλογή, έχεις τη σωστή αντιμετώπιση που θα είχε ένας άλλος γονιός κι αυτό με ευχαριστεί και με καθησυχάζει. Με αντιμετωπίζουν φυσιολογικά. Λέω υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι”.
