Η Ιζαμπέλ Φιλιοζά, με πατέρα ψυχολόγο και μητέρα ψυχίατρο, είναι ψυχοθεραπεύτρια και μητέρα δύο παιδιών.
Από το 1982 συνεργάζεται με γονείς και παιδιά στο δρόμο τους προς την ελευθερία των συναισθημάτων της ψυχής και την ευτυχία. Είναι επιτυχημένη συγγραφέας των βιβλίων «Δεν έχουν χαθεί όλα!», «Τα δοκίμασα όλα!», «Οι άλλοι κι εγώ», «Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς», «Σε μισώ, σ’ αγαπώ», «365 ημέρες ευτυχίας», «Τι μου συμβαίνει τελικά;» και «Η νοημοσύνη της καρδιάς» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ενάλιος.
Τα βιβλία της έχουν αγαπηθεί πολύ κι έχουν βοηθήσει σημαντικά πολλούς γονείς ανά τον κόσμο.
Παρακάτω, έχουμε συγκεντρώσει 10 σκέψεις της γύρω από την ανατροφή των παιδιών:
1. Το να γίνεις γονιός είναι ίσως το δυσκολότερο πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου. Όταν έρχεται στον κόσμο ένα παιδί, μαζί με τα μάτια του, ανοίγει κι ένας καινούργιος κόσμος για τον γονιό, ένας αχαρτογράφητος κόσμος που καλείται να τον εξερευνήσει και να τον κατανοήσει άμεσα.
2. Η τρυφερότητα που δείχνουμε στα παιδιά μας προκαλεί έκκριση ντοπαμίνης, σεροτονίνης και οξυτοκίνης (παράγοντες χαράς, γαλήνης και ευτυχίας) που ηρεμούν την αμυγδαλή και μειώνουν την έκκριση στρεσογόνων ορμονών. Ο γονιός είναι ο πιο σημαντικός σταθμός ανεφοδιασμού τρυφερότητας
3. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να αφιερώνεις 10 με 20 λεπτά απόλυτης προσοχής καθημερινά στο παιδί σου. Με αυτό τον τρόπο δεν επωφελείται μόνο το παιδί, αλλά και ο γονιός. Το ελεύθερο παιχνίδι μάλιστα νωρίς το πρωί, θεωρείται θαυματουργό.
4. Όταν τα παιδιά φορτώνονται τη θλίψη, τις στερήσεις, τα ανικανοποίητα συναισθήματα των γονέων τους, δεν είναι ελεύθερα να ευτυχήσουν.
5. Όταν το παιδί δεν έχει το δικαίωμα να αισθάνεται από μόνο του, μένει αυτό που έχουν ορίσει οι γονείς του, οι δάσκαλοί του, οι άλλοι. Του λένε ποιος είναι, αναλαμβάνει τον ρόλο. Δεν αισθάνεται πλέον ότι Υπάρχει.
6. Οι νυχτερινοί φόβοι που ξυπνούν το τρομαγμένο παιδί δείχνουν τα συναισθήματα που δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει την ημέρα.
7. Τα μωρά, όπως όλοι, έχουν την ανάγκη να αποβάλλουν με το κλάμα αυτό που τα κάνει να υποφέρουν.
8. Όταν οι γονείς παραμένουν αναίσθητοι απέναντι στο συναίσθημα του παιδιού, όταν το στέλνουν στο δωμάτιό του να κλάψει ή να «ξεσπάσει αλλού τον θυμό του», όταν δεν ασχολούνται πια μαζί του, το παιδί είναι απελπισμένο.
9. Ένας γονιός γεμάτος εσωτερική χαρά τη μεταδίδει στα παιδιά του και αυτή είναι η πιο ωραία κληρονομιά που μπορούν να λάβουν.
10. Όταν ο γονιός δεν έχει αρκετή αυτοπεποίθηση, όταν δεν είναι σίγουρος για τη θέση του, μπορεί να αντιδρά άσχημα στις εκδηλώσεις αντίστασης του παιδιού του. Αντί να δει την αντίσταση ως μία εκδήλωση της ταυτότητας του παιδιού, αισθάνεται ότι κατευθύνεται εναντίον του.
Διαβάστε επίσης:
Ιζαμπέλ Φιλιοζά | Αν μπορούσε ένα μωρό 18 μηνών να μιλήσει, να τι θα έλεγε
