Η έξαρση της παραβατικότητας των νέων έχει φέρει και αυστηροποίηση των ποινών όπως είναι η φυλάκιση χωρίς αναστολή στους γονείς έως και 5 έτη! Φυσικά, όπως είναι αναμενόμενο, πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν αλλά και οι ελλείψεις που φαίνεται να υπάρχουν στο νομοθετικό πλαίσιο.
Σύμφωνα με τον ποινοκολόγο Όθωνα Παπαδόπουλο, οι ποινές στους γονείς για την παραβατικότητα του παιδιού τους είναι άδικες και ανησυχητικές: “Για την Νομική και το ποινικό Δίκαιο, η ποινική ευθύνη είναι θέμα προσωπικό. Δεν μπορεί κάποιος να τιμωρείται για πράξη άλλου ακόμα κι αν είναι πρόσωπο του οποίου έχει την επιμέλεια. Φανταστείτε να βρίσκεται κάποιος γονέας μακριά για λόγους εργασίας και να καλείται να λογοδοτήσει για πράξη που έχει πραγματοποιηθεί σε άλλο χώρο χωρίς να έχει ο ίδιος καμία γνώση και καμία ευθύνη”.
Έχει την ευθύνη ο γονέας;
Τι ποσοστό ευθύνης έχει ο γονέας; Σύμφωνα με τον ποινοκολόγο “είναι διαφορετικό όταν μια πράξη τελείται σε τόπο και χρόνο που ο γονέας είναι κοντά και θα μπορούσε να έχει κάποιο έλεγχο ή να αποτρέψει μια αξιόποινη πράξη του παιδιού και κάτι τελείως διαφορετικό όταν ο γονέας δεν είναι κοντά, όπως στο σχολείο“.
“Για το ποινικό Δίκαιο είναι μια μη αποδεκτή διεύρυνση των υποκειμενικών ορίων που έχει η απόδοση ευθυνών για μια αξιόποινη πράξη και είναι κάτι το οποίο ενέχει σοβαρούς κινδύνους“, πρόσθεσε
Ποιος από τους δύο γονείς θα “μπαίνει φυλακή” και τι θα γίνεται με τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας;
Ένα εύλογο ερώτημα για την ποινή έως και 5 έτη των γονιών σε περίπτωση που το παιδί τους προβεί σε κάποια αξιόποινη ενέργεια είναι ποιος από τους δύο γονείς του (σ.σ. εφόσον μιλάμε για παντρεμένο ζευγάρι και όχι όπου υπάρχει δικαστική απόφαση μέριμνας-επιμέλειας τέκνου) θα παίρνει την ευθύνη, θα συλλαμβάνεται και θα μπαίνει τελικά στη φυλακή αλλά και τι θα γίνεται σε περίπτωση που αυτοί οι γονείς έχουν κι άλλα παιδιά.
Θα πρέπει τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας “να πληρώσουν” με την απώλεια του γονιού τους την παραβατικότητα του αδελφού/ αδελφής τους;
“Ο σκοπός είναι να συνενωνεται η οικογένεια και να αποτελέσει το πρώτο μέσο, το πρώτο σκαλοπάτι για την κοινωνικοποίηση ενός παιδιού. Εάν είναι να τη διαλύσουμε από μόνοι μας, τότε κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω κι όχι προς τα εμπρός.
Η γονική μέριμνα όταν ασκείται από κοινού, μιλάμε και για τους δύο. Δεν μπορεί να γίνει κάποιος διαχωρισμός. Εκτός από περιπτώσεις διαζυγίου. Διαφορετικά και οι δύο ευθύνονται. Το έγκλημα της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου βαραίνει και τους δύο. Σαν μέτρο ελπίζουμε να είναι μη εφαρμόσιμο γιατί είναι πολύ επικίνδυνο“, αναφέρει ο ποινικολόγος.
