Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα Μηδενικής Ανοχής στην κλειτοριδεκτομή, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε πως ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων πρέπει να σταματήσει μέχρι το 2030 καθώς είναι μια απεχθής παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πλήττει γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους και τσακίζοντας την αξιοπρέπειά τους.
Σύμφωνα με την διαδικτυακή κοινότητα “womenlikeyou” η πρακτική αυτή θεωρείται απαραίτητο κομμάτι της σωστής ανατροφής ενός κοριτσιού σε χώρες όπως η Αίγυπτος, Κένυα, Υεμένη, Νιγηρία κ.α, αλλά και ένας τρόπος να την προετοιμάσουν για τον γάμο ελέγχοντας την σεξουαλικότητα και εξασφαλίζοντας την συζυγική της πίστη”.
Όπως αναφέρει σε ανάρτηση της για την Παγκόσμια Ημέρα που ήταν στις 6 Φεβρουαρίου “η αφαίρεση και η καταστροφή ενός υγιούς γεννητικού ιστού παρεμποδίζει τη φυσική λειτουργία του σώματος. Πέρα από τον έντονο πόνο, το σοκ, την αιμορραγία και την αδυναμία ούρησης για τουλάχιστον 2 εβδομάδες, τα κορίτσια έρχονται αντιμέτωπα με: στειρότητα, θανάτους νεογέννητων μωρών..ή και θανάτους των ίδιων λόγω αφόρητου πόνου.
Η συγκεκριμένη διαδικασία σε καμία περίπτωση δεν ακολουθεί τους κανόνες υγιεινής και δεν περιλαμβάνει καμία ιατρική περίθαλψη, καθώς τα εργαλεία της επέμβασης αποτελούνται από σπασμένα γυαλιά, λεπίδες, ξυράφια, σκουριασμένα μαχαίρια, σουγιάδες, νύχια δακτύλων, αιχμηρές πέτρες, αγκάθια ακακίας και ό,τι άλλο βρεθεί πρόχειρο. Συγκεκριμένα, μπορεί πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθεί σε μια κοπέλα ένα μαχαίρι χωρίς να καθαριστεί το αίμα της προηγούμενης.
Αυτουργοί αυτής της πράξης είναι οι αυτόκλητες μαίες, οι οποίες εν γνώσει τους θέτουν τα κορίτσια σε κίνδυνο καθώς οι πρωτόγνωρες αυτές επεμβάσεις μπορούν να τα οδηγήσουν επίσης σε θάνατο λόγω διαφόρων μολύνσεων, λοιμώξεων, σηψαιμίας, μετάδοσης ασθενειών από άλλες κοπέλες κ.α.
Ακόμη κι αν γλιτώσει κάποια από αυτές τις σωματικές επιπτώσεις, ο ψυχολογικός αντίκτυπος παραμένει τραυματικός δημιουργώντας αισθήματα φόβου για το υπόλοιπο της ζωής της.
Αφορά κορίτσια 4-12 ετών τα οποία βρίσκονται σε πλήρη άγνοια για την βαρβαρότητα της διαδικασίας, αφού τους παρουσιάζεται ως μια χαρούμενη γιορτή στην οποία ανταλλάζονται δώρα.
Όσες δεν περάσουν αυτή τη διαδικασία θεωρούνται ακάθαρτες, έτσι, λοιδορούνται από την κοινωνία και αποκλείονται από την αγορά του γάμου, ζουν ως περιθωριακά άτομα μέσα στη κοινότητα στερούμενες την μητρότητα που κατεξοχήν τις καταξιώνει και τις ενσωματώνει στο σύνολο”.
