Πριν λίγες μέρες “έπεσα” πάνω σε ένα υπέροχο κείμενο της Μαρίας Παπαδοπούλου όπου μιλούσε για το τι σημαίνει να είσαι μητέρα δυο παιδιών με αυτισμό. Το κείμενο και ο τρόπος γραφής αυτής της γυναίκας με συγκλόνισαν, γι’αυτό αποφάσισα να ψάξω και να διαβάσω το βιβλίο της “Το μπλ3 που αγκαλιάζει”. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς παιδιά με αυτισμό για να διαβάσει αυτό το βιβλίο. Δεν χρειάζεται καν να είναι γονιός. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ενσυναίσθηση και λίγο από το χρόνο σου για να διανύσεις το ταξίδι της Μαρίας Παπαδοπούλου και της οικογένειάς της, όταν ο αυτισμός της χτύπησε απροσδόκητα την πόρτα.
“Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να δουν οι μητέρες που μου μοιάζουν τόσο, ότι δεν είναι μόνες.”
“Ότι μέσα τους υπάρχει μια τεράστια δύναμη που θα τους δώσει ‘’μαγικές’’ πραγματικά ικανότητες. Θα μάθουν να υφαίνουν φτερά με τα δάκρυά τους. Θα μάθουν να ακούν βλέμματα. Θα μάθουν να αγαπούν πέρα από προσδοκίες και να χτίζουν γέφυρες.”
“Θα πέφτουν και θα σηκώνονται ακόμη πιο δυνατές και αποφασισμένες!”
Το βιβλίο αυτό μιλάει σε όλους για τον μοναδικό τρόπο που είναι πλασμένος κάθε άνθρωπος, για τα ταλέντα που κρύβουν μέσα τους όλα τα παιδιά, τυπικά και μη. Θα ήθελα να ανοίξω την πόρτα και να βάλω τους ανθρώπους μέσα στη ζωή μας, να τους προσκαλέσω να περπατήσουν πλάι μας και να πάρουν λίγο από το φως μας αλλά και από τα σκοτάδια που ζήσαμε κάποτε και ζούμε ακόμη, γιατί δυστυχώς “ο αυτισμός στη χώρα μας είναι απλά αόρατος”. λέει η Μαρία Παπαδοπούλου σε συνέντευξή της στο nevronas.gr.
“Θα ήθελα οι εκπαιδευτικοί να δουν μέσα από τα μάτια μας και να νιώσουν όπως τα παιδιά μας, στο χώρο του σχολείου, και έτσι ίσως όλοι μαζί να βάλουμε το δικό μας μικρό λιθαράκι για να φτιάξουμε ένα κόσμο που θα χωράνε όλοι”. Μέσα από αυτό το βιβλίο, θα προσπαθήσω να κρατήσω το χέρι της μητέρας, που παίρνει την ίδια διάγνωση για το παιδί της και νιώθει ότι ένιωσα κι εγώ. Θα ήθελα να δώσω το χέρι στους γονείς, που δεν έτυχε να πάρουν τη διάγνωση αυτή και να τους δείξω το δρόμο που βαδίζουμε.
“Θα ήθελα να δει ο δάσκαλος, τι αισθάνονται τα παιδιά μας στο χώρο του σχολείου.”
“Ποια μαγεία κρύβεται μέσα τους” γράφει στο οπισθόφυλλο.
“Αυτή η ιστορία μιλάει για τις δυσκολίες που βιώνει η οικογένεια όταν μπαίνει ο αυτισμός στη ζωή τους. Για τις μάχες που δίνουν οι γονείς με τους εαυτούς τους, όχι μόνο για να μείνουν μαζί, αλλά και για να γίνουν οι γονείς που έχουν ανάγκη τα παιδιά τους. Όσα λεφτά κι αν έχουν, δεν φτάνουν. Όσοι κι αν είναι δίπλα τους, οι ίδιοι νιώθουν μόνοι στο δύσκολο αυτό ταξίδι προς την αποδοχή… όχι του αυτισμού, μα του εαυτού τους. Και το ακόμη πιο δύσκολο ταξίδι των παιδιών που γεννιούνται σε έναν κόσμο, που οτιδήποτε διαφορετικό είναι περίεργο και ξένο”.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Μαρία Παπαδοπούλου γεννήθηκε στον Πειραιά στις 25 Οκτωβρίου του 1975 ένα φθινοπωρινό πρωινό. Αποφοίτησε από Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο το 1994 σαν βοηθός λογιστή, ένα επάγγελμα που δεν ακολούθησε ποτέ. Είναι μητέρα δυο ιδιαίτερων παιδιών στο φάσμα του αυτισμού. Δυο αγόρια που ήρθαν για να την πλουτίσουν με τη μαγεία της μοναδικότητάς τους και να της χαρίσουν μικρά-μεγάλα θαύματα. Γράφει παραμύθια για την διαφορετικότητα ερασιτεχνικά και αρθρογραφεί σε ιστότοπο για ευπαθείς ομάδες.
Επιμέλεια: Φαίη Ζησοπούλου
