Ο κόσμος του Eric Puybaret είναι υπερβατικός, τρυφερός και ανθρώπινος. Μέσα από τις δύο ιστορίες του που κυκλοφόρησαν πρόσφατα (εκδ. Διόπτρα) αυτό που συγκινεί -παράλληλα με όλες τις αρετές του εικονογράφου- είναι η πίστη του στην κοινωνία των ανθρώπων, στο «μαζί» που κατορθώνει να μας οδηγεί στο φεγγάρι και να απλώνει τη χαρά γύρω μας. Η ομάδα όχι το άτομο, το εμείς αντί για το εγώ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στον «Φεγγαροσκεπαστή» ο γερό-Ζαμολέων πρέπει πλέον να βγει σε σύνταξη. Είναι εκείνος που εδώ και 300 χρόνια απλώνει και μαζεύει ένα πελώριο σεντόνι πάνω στο φεγγάρι δημιουργώντας τις «φάσεις» του- από την πανσέληνο ως την ημισέληνο, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να μετρούν τον χρόνο. Ο νεαρός Τιμολέων περνά τις δύσκολες εξετάσεις και χρίζεται άξιος διάδοχος. Μόνο η καραμέλα που του δίνουν οι σοφοί για να φτάσει στο φεγγάρι, χάνεται. Κι εκείνος πρέπει να ανέβει για να αλλάξει τον κύριο Ζαμολέων. Όλη η πόλη θα ενώσει τις δυνάμεις της για να συμβεί η πολυπόθητη αλλαγή φρουράς.
Στα «Κόκκινα ξυλοπόδαρα» ο Λεοπόλδος της Νεραλίας, μιας πολιτείας από νερό, θα πρέπει κάποια στιγμή να βγει από την ηθελημένη απομόνωση του για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του να στήσουν μαζί μια γιορτή που θα θυμούνται για πάντα.
Γεννημένος στο Βισί της Γαλλίας, το 1976, ο Éric Puybaret έκανε το ντεμπούτο του στον κόσμο της εικονογράφησης μετά την αποφοίτησή του από την École nationale supérieure des Arts Décoratifs στο Παρίσι. Έχει εκδώσει περισσότερα από σαράντα βιβλία, μεταφρασμένα σε διάφορες γλώσσες, όπως η Ωραία Κοιμωμένη ή η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων μέχρι ποιητικά και μυστηριώδη κείμενα που με τη σειρά τους έγιναν νέα κλασικά, όπως ο Φεγγαροσκεπαστής.
Το 1999 βραβεύτηκε σε ηλικία μόλις 23 ετών στην Έκθεση Παιδικού Βιβλίου στη Μπολόνια (σ.σ: η σπουδαιότερη έκθεση για το παιδικό βιβλίο), είναι ένας δημιουργός που ξέρει πώς να σχεδιάζει άυλους, τρυφερούς κόσμους που γοητεύουν μικρούς και μεγάλους.
