Άφησε το παιδί σου να καταλάβει μόνο του τη λανθασμένη επιλογή, να βιώσει τις φυσικές και λογικές συνέπειες των πράξεών του. Αυτή είναι η λογική του “FAFO”, το στιλ γονεικής ανατροφής των παιδιών που θέλει τους γονείς να μην πιέζουν τα παιδιά να φορέσουν τη ζακέτα, αλλά να κρυώνουν και να καταλάβουν μόνα τους ότι την επόμενη φορά πρέπει να την πάρουν μαζί τους.
Ακούγεται πέρα για πέρα λογικό, αλλά πώς να πείσεις- αν χρειάζεται- τόσους γονείς που μεγάλωσαν με το “ζακέτα να πάρεις”; Φαίνεται ότι αυτό το πρόβλημα, βέβαια, δεν το έχουμε μόνο στην Ελλάδα, καθώς η γνωστή για τις θετικές ειδήσεις της αμερικάνικη πλατφόρμα ‘UpWorthy’, δημοσίευσε ένα άρθρο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι “FAFO” γονείς αλλά και την κριτική που δέχεται αυτό το στιλ ανατροφής.
Οι γονείς οφείλουμε να προστατεύουμε τα παιδιά κι αυτό δεν σημαίνει μόνο να τα κάνουμε σωστούς ανθρώπους αλλά και να φροντίσουμε ώστε να μην αρρωτήσουν, να μην χτυπήσουν, να μάθουν να αποφεύγουν τους κινδύνους. Πώς το “FAFO” μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτό; Σύμφωνα με όσους ακολουθούν τη λογική της φυσικής συνέπειας αντί της τιμωρίας ή της επιβράβευσης, τα παιδιά αντιλαμβάνονται καλύτερα τη συνέπεια μιας κακής επιλογής αν τη βιώσουν παρά αν τα εμποδίσουμε και απλά τα τιμωρήσουμε. Δεν θα βάλει μπουφάν, θα κρυώνει, άρα την επόμενη φορά θα το θυμηθεί. Διαφορετικά, θα πρέπει να υψώσουμε τη φωνή, να το πιέσουμε να το φορέσει και έτσι δεν θα καταλάβει γιατί επιμένουμε. Θα καταλήξουμε να το λέμε …μέχρι να φτάσει 30 χρονών!
Από την άλλη, όμως, τι κάνουμε όταν η φυσική συνέπεια αργεί; Ή είναι πολύ επικίνδυνη; Σίγουρα δεν μπορείς να αφήσεις ένα παιδί να χοροπηδάει πάνω στο κρεβάτι και να το αφήσεις να σπάσει το πόδι του για να καταλάβει ότι είναι επικίνδυνο, ούτε να το αφήσεις να σκαρφαλώσει τα κάγκελα της παιδικής χαράς μέχρι να πέσει.
Το πρόβλημα με τη “FAFO” ανατροφή είναι ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις, αφού όχι μόνο είναι επίκίνδυνο αλλά πολλές φορές οι φυσικές συνέπειες αργούν. Αν το παιδί δεν φάει το μεσημεριανό του, μπορεί να μην πεινάσει μέχρι το βραδινό (όσα ‘θα πεινάσεις’ κι αν πεις) ή ακόμα κι αν πεινάσει, θα έχει περάσει αρκετή ώρα ώστε να καταλάβει αμέσως ότι επειδή δεν έφαγε το γεύμα του τώρα πεινάει.
Αν ένα παιδί ρίχνει κάτω ένα παιχνίδι, ναι, οι φυσικές συνέπειες βοηθούν. Αν σπάσει, δεν θα έχει παιχνίδι. Αν, όμως, δεν φερθεί καλά σε ένα φίλο του, μπορεί να τον χάσει κάποιους μήνες μετά. Άρα, οι γονείς πρέπει να επιλέγουν κάθε φορά, όπως καταλήγει και το άρθρο του ‘Upworthy’, για το αν θα αφήσουν το παιδί να υποστεί τις λογικές συνέπειες ή αν θα προσπαθήσουν να του εξηγήσουν γιατί πρέπει ή όχι να κάνει κάτι. Τα παιδιά, εξάλλου, πρέπει να νιώθουν ότι ενδιαφερόμαστε, ότι τα προσέχουμε και δεν τα αφήνουμε στο έλεος… των αποφάσεών τους. Για κάθε περίπτωση, επομένως, πρέπει να ακολουθούμε και διαφορετική στρατηγική. Είναι δύσκολο, αλλά αυτό σημαίνει να είσαι γονιός σήμερα. Δεν εφαρμόζεις μόνο ένα στιλ γονεικότητας, αλλά αποφασίζεις κάθε φορά τι είναι πιο σωστό για το παιδί σου!
