Η
“Χθες το βράδυ, ο Mickey δούλευε μέχρι αργά (σχεδόν μέχρι τις 3:00 π.μ.!) και εγώ παρακολουθούσα το Bridges of Madison County. Πάντα μου άρεσε αυτή η ταινία, όπως μου αρέσουν όλες αυτές οι ιστορίες αγάπης: The Way Were, Love Story, Splendor in the Grass. Πάντα είχα μια προτίμηση για τέτοιες ταινίες.
Μπορώ να θυμηθώ όταν ο Mickey και εγώ βγαίναμε στο γυμνάσιο και μερικοί φίλοι μας έλεγαν πράγματα όπως «οι σχέσεις στο γυμνάσιο δεν κρατούν… μην σκοπεύετε να μείνετε μαζί» ή «Μόλις πάτε στο κολέγιο, θα βγείτε και οι δύο με άλλους ανθρώπους».
Μια φορά, όταν ήμασταν ακόμα νέοι γονείς και ο δεύτερος γιος μας, ο Μπο, μόλις είχε γεννηθεί με κάποια πολύ δύσκολα προβλήματα υγείας, ήμουν τόσο λυπημένη και αβοήθητη. Πώς βοηθάει κανείς το άρρωστο παιδί του; Ακόμη και ο γιατρός δεν μπορούσε να εξηγήσει το πώς κατάφερε να γίνει καλά. Λοιπόν, ένα βράδυ ο Mickey γύρισε και μου είπε: «Ξέρω ότι ο Θεός θα τον βοηθήσει. Ξέρω ότι πρέπει να Τον εμπιστευτούμε. Μερικές φορές δεν μπορώ να πιστέψω ότι με παντρεύτηκες. Κάθε φορά που αμφισβητώ το όραμά Του για εμάς, θυμάμαι ότι μου έδωσε εσένα. Γι’ αυτό ξέρω ότι θα είναι όλΑ εντάξει. Έχω εσένα και έχουμε την οικογένειά μας. Αυτό είναι το μόνο που χρειαζόμαστε».
Νομίζω ότι θα θυμάμαι τα λόγια του για πάντα, γιατί τα παρατήρησα με τέτοιο τρόπο που ήξερα ότι θα με αγαπούσε πάντα. Αυτό, φίλοι μου, είναι που συντηρεί έναν γάμο: ειλικρίνεια, αγάπη, αλήθεια. Κάθε φορά που είμαι στενοχωρημένη με τον Mickey για κάτι, θυμάμαι μόνο εκείνη τη μέρα.
Δεν είναι πάντα όμορφο… Υπάρχουν φορές που βάζει τα πιάτα στο νεροχύτη, αντί στο πλυντήριο πιάτων, για 5η φορά εκείνη τη μέρα και θέλω να ουρλιάξω. Υπάρχουν φορές που αφήνω τη βρεγμένη πετσέτα μου στο πάτωμα αντί να την κρεμάσω μετά από ένα ντους και θέλει να ουρλιάξει. Αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν ζεις με κάποιον… αντιμετωπίζεις τις συνήθειές του και να εκτιμάς κάποιες άλλες.
Το αληθινό μέρος ενός γάμου είναι όλα τα άλλα πράγματα. Είναι ο καλύτερος μου φίλος.
Γι’ αυτό ξξνυχτούσα μέχρι τις 3:00 τα ξημερώματα παρακολουθώντας το The Bridges of Madison County. Δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς αυτόν δίπλα μου. Στριφογυρίζω μέχρι να έρθει στο κρεβάτι. Ναι, αποκοιμιέται τη στιγμή που το κεφάλι του χτυπά το μαξιλάρι και μένω ξύπνια για άλλη μια ώρα γιατί έχω περάσει τη φάση της «νύστας» μου και δεν είμαι πια κουρασμένη, αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς αυτόν κοντά μου.
Και οι δύο γονείς μας έχουν τέτοιους γάμους… δυνατούς, αξιόπιστους, αμοιβαίους. Θέλω τα παιδιά μας να κάνουν τέτοιους γάμους. Λέω στους γιους μας, ήδη, «Θυμηθείτε, μια μέρα που θα παντρευτείτε, να πείτε στη γυναίκα σας πόσα σημαίνει για εσάς. Πείτε το κάθε μέρα, εντάξει; Μην την αφήσεις ποτέ να ξεχάσει πόσο πολύ την αγαπάς. Πέρασαν 20 χρόνια και ο μπαμπάς σου το κάνει ακόμα αυτό. Το κάνω και εγώ. Να το θυμάστε, εντάξει;»
Τους υπενθυμίζω «Πες στη γυναίκα σου ότι την αγαπάς. Πες της ότι είναι το πιο όμορφο άτομο που έχεις δει ποτέ. Φροντίστε να της πείτε πόσο ξεχωριστή είναι για εσάς. Αυτό κάνει ο μπαμπάς και έχει σημασία».
Πηγή: yourmodernfamily.com
