Θα μας πούνε ότι κάνουμε λάθος. Θα μας πούνε ότι σε κακομαθαίνουμε. Θα μας πούνε ότι βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Θα μας πούνε ότι πρέπει να μάθεις να μη μας χρειάζεσαι για να ηρεμήσεις και να αποκοιμηθείς. Θα μας πούνε ότι δεν είναι ασφαλές. Θα μας πούνε ότι δεν είναι υγιές. Θα μας πούνε ότι θα έπρεπε να κοιμάσαι περισσότερο. Θα μας πούνε ότι θα έπρεπε να τρέφεσαι λιγότερο.
Ρωτάνε πότε θα αλλάξουμε. Ρωτάνε με αυθάδεια για τη σεξουαλική μας ζωή.
Δε θα παραδεχτούν ποτέ ότι και κάποιοι από αυτούς δεν μπορούν να κοιμηθούν χωρίς τον σύντροφό τους δίπλα τους.
Θα μιλάνε ασταμάτητα για εκπαιδεύσεις ύπνου. Θα κάνουν το μωρό ένα “πρόβλημα” που πρέπει να διορθωθεί.
Δεν είναι όμως μέλη αυτής της οικογένειας, δε βλέπουν τα πρωινά μας χαμόγελα. Δεν αισθάνονται την ασφάλεια της επαφής και της εγγύτητας. Δεν καταλαβαίνουν ότι ακολουθήσαμε το ένστικτό μας να σε έχουμε κοντά μας μέχρι να θελήσεις εσύ να απομακρυνθείς.
Η προσωρινή λύση που βρήκαμε για να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω έγινε για εμάς φυσική συνθήκη για την οποία όμως μιλούσαμε ψιθυριστά και ντρεπόμασταν να την παραδεχτούμε σε τρίτους.
Μέχρι που βρήκαμε ομάδες στο διαδίκτυο και φίλους στην καθημερινότητά μας που δε μας περιγελούσαν. Που δε σχολίαζαν τις προσωπικές μας επιλογές σα να τους αφορούσαν.
Και τότε, σιγά σιγά, ξέραμε. Ξέραμε ότι κάναμε αυτό που νιώθαμε εμείς σωστό για εμάς. Διαβάσαμε, το ψάξαμε για να το κάνουμε με ασφάλεια. Το κάναμε δικό μας. Και ίσως βοηθήσαμε κι άλλους να το κάνουν κι εκείνοι δικό τους.
Πρωτότυπο κείμενο | Jacquina Barnes
Εικόνα | Joanne Leah Palmer
Απόδοση | Άννα Παπρά
Attachment-focused, nervous system & trauma-informed σύμβουλος ύπνου ενηλίκων και παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίας | Mentor IMPI | Μαμά
via: Family Sleep Consulting & Workshops Συμβουλευτικές υπηρεσίες ύπνου
