6. Κριτικάρουν:
«Τι βλακείες είναι αυτές! Μη στεναχωριέσαι!». «Αυτή είναι εντελώς χαζή ιδέα!» «Πώς ντύθηκες έτσι; Σαν καραγκιόζης είσαι!» είναι μερικοί από τους τρόπους που οι γονείς κατακρίνουν τα συναισθήματα, τις ιδέες, τις προσπάθειες των παιδιών τους, χωρίς οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν
Έτσι όμως όχι μόνο μειώνετε την αυτοπεποίθηση του παιδιού, αλλά του περνάτε το μήνυμα ότι δε χρειάζεται καν να προσπαθήσει! Με την κριτική τα παιδιά δεν ανεξαρτητοποιούνται, αλλά γίνονται συναισθηματικά ανασφαλή.
Σωστός Χειρισμός:
Μάθετε να ακούτε προσεκτικά αυτό που εκφράζει συναισθηματικά το παιδί. Δείξτε ότι το καταλαβαίνετε και βοηθήστε το να βρει τρόπους να το διαχειριστεί καλύτερα. Επαινέστε τη δημιουργικότητά του και τη νέα ιδέα του και μαζί ελέγξτε αν είναι κάτι εφικτό.
Επαινέστε την προσπάθεια και επισημάνετε τα λάθη και τι πρέπει να κάνει διαφορετικά «Μπράβο, βλέπω ντύθηκες μόνος σου και κούμπωσες όλα τα κουμπιά! Να σου πω όμως, δεν πάνε οι ρίγες στη μπλούζα με το καρό παντελόνι. Τι άλλο διαλέγεις για να ταιριάζει;». Και καθοδηγείτε το παιδί σε σωστές επιλογές και διαχείριση των θεμάτων του χωρίς να προσβάλετε το ίδιο, αλλά δείχνοντας του το σωστό δρόμο.
7. Φωνάζουν:
Οι περισσότεροι γονείς χάνουν κάποια στιγμή την υπομονή τους και βάζουν τις φωνές. Δυστυχώς αυτή η συμπεριφορά δημιουργεί αρνητικό κλίμα και αγχώνει ιδιαίτερα το μικρό παιδί. Όταν οι γονείς φωνάζουν είναι σαν να κλείνει ένας κεντρικός διακόπτης στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού. Το παιδί νιώθει ότι δεν το αγαπάτε και το απορρίπτετε.
Σωστός Χειρισμός:
Θυμηθείτε ότι πρέπει να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας. Πάρτε μερικές βαθιές ανάσες. Πέστε στο παιδί με λόγια «Τώρα θύμωσα πολύ» και εξηγήστε σύντομα τι έκανε το παιδί που σας νευρίασε ή τι δεν έκανε που θα έπρεπε να κάνει.
8. Δεν ακούν:
Το μικρό παιδί μιλάει, μιλάει ακατάπαυστα και η μαμά που έχει δουλειά δεν προσέχει τι της λέει. Το παιδί τη ρωτάει και η μαμά, που δεν έχει ακούσει τίποτα απορημένη ρωτάει «τι;». Το παιδί αισθάνεται ότι δεν είναι σημαντικό, ότι δε νοιάζεστε.
Σωστός Χειρισμός:
Αφιερώστε χρόνο για συζήτηση με το παιδί σας, όσο μικρό και αν είναι. Κοιτάξτε το στα μάτια. Κάντε του ερωτήσεις. Αγγίξτε το στο χεράκι ή τον ώμο, δώστε του να καταλάβει ότι είστε μαζί του, ότι ενδιαφέρεστε για αυτά που σκέφτεται και νιώθει. Έτσι του δίνετε στοργή και προσοχή και βάζετε βάσεις καλής επικοινωνίας για αργότερα.
9. Έχουν αρνητική γλώσσα σώματος:
Το παιδί σας είναι μικρό, ακόμα μαθαίνει να βάζει τις σκέψεις του σε προτάσεις (2-6 ετών) κι εσείς τι κάνετε; Χτυπάτε το πόδι στο πάτωμα, ή σταυρώνετε τα χέρια μπροστά στο στήθος, ή αναστενάζετε και δείχνετε ότι χάσατε την υπομονή σας ή βαριέστε.
Σωστός Χειρισμός:
Υπομονή! Ακούστε τι έχει να πει το παιδί. Θυμηθείτε ότι με τον τρόπο σας του διδάσκετε πώς είναι να ακούει και να μιλάει στον διάλογο. Ενθαρρύνετέ το με «μχ!» και νεύοντας με το κεφάλι καταφατικά. Να θυμάστε ότι θα χρειαστείτε όλες αυτές τις δεξιότητες στην επικοινωνία με το παιδί σας όταν φτάσει στην εφηβεία.
10. Αδιαφορούν:
Το παιδί έρχεται και σας λέει ενθουσιασμένο «Κοίτα τι βρήκα μαμά!» κι εσείς, χωρίς να σηκώσετε τα μάτια λέτε «Άστο, μη μαζεύεις βρωμιές από κάτω» χωρίς να δείτε τον «θησαυρό» του παιδιού σας. Ή μπορεί το παιδί να σας λέει τι το στεναχώρησε και εσείς να μειώνετε ή να ακυρώνετε το συναίσθημα λέγοντας «Αυτά είναι βλακείες, δε κλαίμε επειδή έσπασε το παιχνίδι».
Σωστός Χειρισμός:
Να δίνετε προσοχή! Να ακούτε τι σας λέει για το πώς νιώθει το παιδί σας και να του δείχνετε ότι το καταλαβαίνετε, ότι συμμερίζεστε τον πόνο του. Πέστε του υποστηρικτικές κουβέντες για να νιώσει ότι δεν είναι μόνο «Καταλαβαίνω, έσπασε το αγαπημένο σου παιχνίδι! Κρίμα! Λυπάμαι» είναι βάλσαμο για την ψυχή του παιδιού και στήριγμα για τη σχέση σας.
Γράφει η Δρ. Λίζα Βάρβογλη
