Ως γονείς, γνωρίζουμε πολύ καλά πως κατά τη διάρκεια όλων των αναπτυξιακών σταδίων, τα τελετουργικά και η όμορφη ρουτίνα προσφέρουν στα παιδιά μια αίσθηση ασφάλειας και ταυτότητας. Δημιουργούν ισχυρό δέσιμο ανάμεσα στην οικογένεια και εξασφαλίζουν ότι το σπίτι είναι το μοναδικό μέρος όπου οι παραδόσεις και η αγάπη είναι εγγυημένα, ασφαλή και σταθερά. Κάθε παιδί το έχει ανάγκη αυτό.
Ως οικογένεια, συνηθίζουμε να δημιουργούμε πολλές μικρές αγαπημένες συνήθειες που τις ακολουθούμε πιστά κάθε μέρα ή κάθε σαββατοκύριακο – αναλόγως για τι πρόκειται. Μικρές πολύτιμες στιγμές που μας θυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να είμαστε οι τρεις μας και να κάνουμε πολύ απλά πράγματα που όμως για μας είναι τα πιο σημαντικά.
Και λέω μικρές στιγμές, γιατί όλοι ζούμε πάνω κάτω την ίδια κατάσταση. Δεν μπορούμε να έχουμε όσο ελεύθερο χρόνο θα θέλαμε, όσα χρήματα θα θέλαμε, όσες ευκαιρίες θα θέλαμε.. Γυρίζουμε στο σπίτι κατάκοποι, στο μυαλό όλων μας τρέχουν δόσεις και λογαριασμοί, υποχρεώσεις και ανασφάλειες. Όμως, καμιά φορά τα κλισέ υπάρχουν για να ισχύουν. Και το κλισέ που λέει πως χρειάζεται μόνο καλή διάθεση για να χτίσεις υπέροχες αναμνήσεις με τα παιδιά σου ισχύει στο ακέραιο.
Ο γιος μου πλέον έχει συνηθίσει τις μικρές στιγμές μας και, αν καμιά φορά ξεχαστούμε, μας τις υπενθυμίζει εκείνος. Και δεν σας κρύβω πως αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά.
Μια από τις μικρές στιγμές μας λοιπόν είναι και οι «μικρές καληνύχτες» μας. Η ρουτίνα μας πριν από τον βραδινό ύπνο. Τα 10 λεπτά που είναι αποκλειστικά και μόνο για μας, δικά μας όσο τίποτα.
Το συγκεκριμένο τελετουργικό ξεκίνησε με αφορμή την καθιερωμένη βόλτα μας σε ένα βιβλιοπωλείο προκειμένου να εφοδιαστούμε με βιβλία που του διάβαζα πριν κοιμηθεί. Ο γιος μου είδε ένα βιβλίο της σειράς αυτής με τίτλο «Το όνομα του δράκου» και, με δεδομένο ότι λατρεύει δράκους και δεινόσαυρους, το πήραμε.
Έκτοτε, πήραμε όλα (ή σχεδόν όλα) τα βιβλία της σειράς και έγιναν τα αγαπημένα του αλλά κυρίως, τα αγαπημένα μου και – ω, ναι – τα αγαπημένα του άντρα μου.
Θα αναρωτιέστε βέβαια τώρα: μα γιατί;
Θα σας πω αμέσως.
Στη σειρά υπάρχουν ιστορίες που ξετυλίγονται ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα, ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον μύθο. Οι ήρωες στις Καληνύχτες είναι οι ήρωες των Παραμυθιών. Εκείνοι που δεν έχουν όνομα, αλλά τους ξέρουμε όλοι και έχουμε ζήσει μαζί τους πολλές περιπέτειες. Σ’ αυτούς έχουμε αναθέσει πολλούς από τους φόβους μας και πολλά από τα όνειρά μας. Είναι η Νεράιδα και ο Βασιλιάς, ο Νάνος και η Μάγισσα, ο Λύκος και η Πριγκίπισσα, Η Ξύπνια Βασιλοπούλα, Ο Μάγος και Η Παπουτσωμένη Γάτα… που κάθε βράδυ έρχονται να κρατήσουν σ’ εμάς και τα παιδιά μας την καλύτερη συντροφιά.
Η σειρά «μικρές καληνύχτες» αποτελείται από βιβλία τα οποία σχεδιάστηκαν να διαβάζονται μέσα σε 10 λεπτά. Είναι κατάλληλα για τη δύσκολη, γλυκιά ώρα της καληνύχτας. Για το τέλος της ημέρας, την ώρα αυτή που τα παιδιά νυστάζουν και εμείς οι γονείς είμαστε φοβερά κουρασμένοι και κλείνουν τα μάτια μας ενώ τα παιδιά μας λένε «άλλη μία σελίδα, μόνο μία ακόμα».
Νομίζω καταλάβατε τώρα το «γιατί».
Εκτός αυτού όμως, η συγκεκριμένη σειρά έχει για πρώτη φορά επιλεγμένα βιβλία με ειδικό QR code που, με μοναδικό εργαλείο ένα tablet ή ένα Smartphone, δίνει στον χρήστη τη δυνατότητα να ακούσει δωρεάν τον συγγραφέα να διαβάζει δυνατά την ιστορία του! Έτσι, τα παιδιά μπορούν να ακούνε και να απολαμβάνουν τις αγαπημένες τους ιστορίες ξανά και ξανά, όσες φορές θέλουν, από τα χείλη του ίδιου του συγγραφέα.
Ο γιος μου προτιμά στη βραδινή ρουτίνα μας να τα διαβάζουμε εμείς, ο μπαμπάς του κι εγώ, και να χρησιμοποιούμε το QR code όταν είμαστε σε βόλτα ή σε κάποιο φιλικό σπίτι. Έτσι, αποθηκεύουμε τα αγαπημένα του παραμύθια στη συσκευή μας και του κρατούν συντροφιά παντού: στις διακοπές, στη βόλτα, στο αυτοκίνητο! Σε συνδυασμό με ένα υπέροχο βιβλιαράκι ζωγραφικής που βρίσκεις πλέον μέσα στις κασετίνες «μικρές καληνύχτες» μαζί με τα 4 βιβλία, είναι πραγματικά μια σωτήρια δημιουργική απασχόληση και ένας ακόμη λόγος που λατρεύουμε τη συγκεκριμένη σειρά βιβλίων.
Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε πως τα παιδιά μας δεν μας χρειάζονται όλη την ημέρα από πάνω τους. Δεν χρειάζονται τύψεις και ενοχές και υπολογισμοί σχετικά με το πόσες ακριβώς ώρες περάσαμε μαζί τους. Σημασία έχει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Να περνάμε μαζί τους χρόνο αληθινό και ποιοτικό. Να παρέχουμε στο παιδί μας την αίσθηση ότι μοιραζόμαστε κάτι σημαντικό μαζί, μάς έχει πραγματικά εκεί και το ακούμε προσεκτικά. Αυτά είναι κι εκείνα στα οποία ένα παιδί στηρίζεται και έχει ως αποκούμπι όταν μεγαλώνοντας ο έξω κόσμος φαίνεται ψυχρός και χαοτικός.
Αυτά τα 10 λεπτά, οι «μικρές καληνύχτες» και η συζήτηση που ακολουθεί μετά για τους φόβους, τα όνειρα και την αλήθεια του, είναι που θα θυμόμαστε και κυρίως θα θυμάται για πάντα.
