Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κι όταν θα του έχει περάσει ο θυμός κι όλα τα κομπλεξικά σύνδρομα, κι όταν καταλάβει -αν το καταλάβει- πως το παιδί δεν είναι μέσο για να εκδικηθεί εσένα, θα τηρεί ευλαβικά το συμφωνητικό. Συγκεκριμένες ώρες, δηλαδή, σε συγκεκριμένες μέρες, λεπτό παραπάνω, γιατί έχει και προσωπική ζωή ο άνθρωπος. Ε, κι αν έρθει και σε καμιά εκδήλωση, θα γίνει καπνός στο χειροκρότημα. Πολυάσχολος βλέπεις… Για ό,τι μπορεί να απασχολεί το παιδί, αν δε σου φορτώσει την κακή του επίδοση στο σχολείο ή στα αθλήματα, θα διαλέξει την εύκολη λύση να σου πει:
– Εσύ το ξέρεις καλύτερα το παιδί, που ζεις μαζί του. Πες μου τι να κάνω; μασημένη τροφή δηλαδή, ή ακόμα καλύτερα:
– Σε μένα δεν ανοίγεται, με εσένα συζητάει πιο πολύ…
Χωρίς καν να πηγαίνει το μυαλό του, πως κι εσένα για να σου μιλήσει το παιδί, έχεις επιστρατεύσει όλα τα ζογκλερικά κι ό,τι άλλο κατεβάσει η φαντασία σου. Όσο για τα χρήματα, τώρα εν καιρώ κρίσης, πάλι αν είσαι τυχερή θα στα δίνει στην ώρα τους. Αλλά οποιοδήποτε έξτρα έξοδο, θα πρέπει να σπαζοκεφαλιάσεις να το καλύψεις, γιατί εκείνος δεν μπορεί να βοηθήσει παραπάνω…
Και ναι υπάρχουν εξαιρέσεις πατεράδων -Δημήτρη, Γιάννη, σε σας αναφέρομαι- που θα είναι δίπλα στα παιδιά τους με ενεργό ρόλο.
Και ναι, από την άλλη, υπάρχουν μαμάδες που θα εκμεταλλευτούν τις ανάγκες του παιδιού για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Καμιά μάνα, όμως, που σέβεται τον εαυτό της δεν θα επιλέξει αυτό το δρόμο.
Ένα τηλέφωνο εκτός ωρών συμφωνητικού, ένα απόγευμα για ένα παγωτό ή μια ποδηλατάδα. Να αλλάξεις το πρόγραμμά σου για να το πας στο μάθημα της ζωγραφικής. Ή να φύγεις από το γραφείο λίγο νωρίτερα για να πας στην ενημέρωση του σχολείου. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολα να τα κάνει ένας χωρισμένος μπαμπάς. Θέληση χρειάζεται…
Ναι, η μάνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το παιδί της.
Του δίνει ανάσα από την ανάσα της, παλμό από την καρδιά της, του δίνει ζωή. Δε γεννήθηκε, όμως, με οδηγίες χρήσης, ούτε είναι προγραμματισμένη να τα κάνει όλα μόνη της. Έχει κι εκείνη ανησυχίες, φόβους, όπως κι εσύ πατέρα. Έχει κι εκείνη νεύρα, δύσκολες μέρες και δεν έχει τη λύση για όλα!
Ιt takes two to tango… and it takes two to raise a child, θα πω σε άπταιστα αγγλικά παραφράζοντας τη γνωστή φράση, γιατί για να μεγαλώσει ένα παιδί θέλει και τους δυο γονείς. Συνεργασία χρειάζεται και συνεννόηση. Και για δυο χωρισμένους γονείς που σέβονται τον εαυτό τους, θα βρουν τον τρόπο και το χρόνο να είναι κι οι δύο εκεί, δίπλα στα παιδιά τους, να τους δώσουν τα εφόδια να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου
