5. Υποβαθμίζοντας οποιοδήποτε κορίτσι ή γυναίκα – π.χ για το ντύσιμό του -μπροστά στα παιδιά.
Ως γονείς, πάντα διδάσκουμε στα παιδιά, ακόμα και όταν δεν το γνωρίζουμε. Πάντα. Τα παιδιά μας ακούν τα λόγια μας και ανακαλύπτουν, πώς αυτά που λέμε, ισχύουν σ’αυτά.
Αν τα παιδιά μας μας ακούσουν να δικαιολογούμε τον βιασμό ή τη σεξουαλική επίθεση μ’ο ποιονδήποτε τρόπο, θα ενσωματώσουν αυτό το μήνυμα. Αν σας ακούσουν επίσης να υποβαθμίζετε τις γυναίκες για τη σεξουαλικότητα ή την ενδυμασία τους θα το θυμούνται κι αυτό.
Μπορεί ν’αρχίσουν να πιστεύουν ότι υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες τα άτομα αξίζουν να βιαστούν ή να δεχθούν επίθεση. Ή μπορεί ν’αρχίσουν να πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να διαπράξουν βιασμό ή σεξουαλική επίθεση, αν το θύμα “φαίνεται” να τ’αξίζει. Το δικαιολογούν κιόλας, λέγοντας ότι μια γυναίκα έκανε “τσουλίστικη” επιλογή ή ένας άντρας “φαινόταν ομοφυλόφιλος”. Είναι λάθος. Κάθε φορά. Πάντα.
Όταν μιλάμε για βιασμό κι επίθεση, υπενθυμίστε στα παιδιά σας ότι κανείς ποτέ δεν πρέπει να ζει έναν βιασμό. Καμιάς δεν “τα ήθελε ο κώλος της”. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί ν’αναγκάσει κάποιον να βιάσει, συμπεριλαμβανομένου του μεθυσμένου ή του μαστουρωμένου. Η ευθύνη για έναν βιασμό, πάντα, αφορά και βαραίνει αποκλειστικά τον βιαστή.
6. Η ενίσχυση της ιδέας ότι τα κορίτσια πρέπει να είναι “αγνά”.
Πολλά κορίτσια σήμερα διδάσκονται ότι η αξία τους έγκειται στην «αγνότητά» τους (δηλαδή την παρθενιά ή τη σεμνότητα) σε μια εποχή που αυτό δεν σημαίνει, πλέον, απολύτως τίποτα. Τα κορίτσια αναμένεται να παραμείνουν παρθένες μέχρι το γάμο, παρά το γεγονός ότι το 95% των Αμερικανών κάνουν σεξ πριν απ’το γάμο. Ακόμη και οι Ευαγγελικοί έχουν προγαμιαίο σεξ σε ποσοστό 80%, παρά την προπαγάνδα που επιμένει ότι οι γυναίκες πρέπει να παραμένουν «αγνές» για το γάμο.
Το να λέτε σε μια κοπέλα ότι η παρθενιά/σεμνότητά της είναι καθοριστικό μέρος της καλοσύνης της, είναι επικίνδυνη για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της ζημιάς που προκαλείται σε κορίτσια και γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί ή υποστεί σεξουαλική εκμετάλλευση. Όπως εξήγησε η επιζήσασα από απαγωγή και βιασμό Elizabeth Smart, η έμφαση στην αγνότητα εμποδίζει τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού απ’το να δραπετεύσουν ή να ζητήσουν βοήθεια.
Η Marnie Goldenberg, σύμβουλος υγείας και εκπαιδευτικός σεξουαλικής υγείας, λέει ότι για τους έφηβους, η προσπάθεια να συνδεθεί το σεξ με την αγάπη μπορεί, πραγματικά, να γίνει παγίδα.
Τα κορίτσια διδάσκονται ότι η αγάπη θα τα κρατά πάντα σεξουαλικώς ασφαλή, κάτι που απλά δεν είναι πάντα αλήθεια.
“Αν εγώ, ως έφηβη, αισθάνομαι υποχρεωμένη ν’αναγνωρίσω την σφοδρή επιθυμία που νιώθω (που είναι απολύτως εύλογη), ως αγάπη, εμποδίζω την ικανότητά μου να κατανοώ, να επικοινωνώ και να ενεργώ σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά μου”. Μ’άλλα λόγια, αν τα παιδιά μας αισθάνονται ότι έχουν την εξουσία/δύναμη ν’αναγνωρίζουν τη λαγνεία ως επιθυμία (χωρίς να χρειάζεται να την μετατρέψουν σε ρομαντική αγάπη), μπορούν ν’αποφασίσουν καλύτερα αν το σεξ είναι σωστό γι’αυτά.
Η Goldenberg εξηγεί ότι μερικά αγόρια εκμεταλλεύονται ακόμη και το γεγονός ότι έχουμε μάθει στα κορίτσια να συγχέουν την αγάπη με την ασφάλεια και τα χειραγωγούν για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους.
Η ιδέα ότι ο γάμος κι η αγάπη, είναι προαπαιτούμενα για το ηθικό σεξ, απορρίπτει, επίσης, τα κορίτσια που δεν είναι “αγνά” κι άρα δεν αξίζουν την προστασία της κοινωνίας από την κακοποίηση και τον βιασμό.
Και τα παιδιά μας δεν αξίζουν τέτοιου είδους “διδάγματα”.
Απόδοση και Επιμέλεια : Έλενα Θάνου, goodmenproject.com
