Όλοι οι γονείς γνωρίζουμε καλά πως όταν τσακωνόμαστε ή διαφωνούμε με τον σύντροφο μας μπροστά στα παιδιά, το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνα παρακολουθούν πολύ προσεκτικά κάθε λεπτομέρεια και καθετί που λέμε. Οι δικοί μας καυγάδες μπορούν να γίνουν ένα μάθημα ζωής για το πώς μπορούμε να εκφραζόμαστε και να διεκδικούμε χωρίς να προσβάλλουμε και να πληγώνουμε τους άλλους.
Τα παιδιά εκείνη την ώρα αποσπούν πλήθος πληροφοριών όπως το ποιος γονιός δείχνει συμπόνια, ποιος προσπαθεί να βρει μια κοινή λύση, ποιος είναι ανυποχώρητος ή εγωιστής, ποιος συγχωρεί και ποιος όχι.
Τα παιδιά παρατηρούν και ξέρουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο σε μια διαφωνία. Ή πιο έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκιο. Παρατηρούν ποιος κάνει χειρότερα τα πράγματα και ποιος προσπαθεί να βρει μια συμβιβαστική λύση και να υποχωρήσει για το κοινό καλό. Βλέπουν ποιος μετανιώνει και ζητά ειλικρινά συγγνώμη, ποιος συγχωρεί και ποιος κρατά διαρκώς σκληρή στάση.
Κυρίως όμως παρατηρούν ποιος μπορεί να διαφωνήσει με ευγένεια, να μιλήσει χωρίς να προσβάλλει τον άλλον και να δείξει ταπεινοφροσύνη παρά την αντίθεσή του με κάτι.
Τα παιδιά και βλέπουν και εκτιμούν τις καταστάσεις πολύ περισσότερο απ’ ό,τι αντιλαμβανόμαστε και -κυρίως- διαμορφώνουν τις πρώτες τους εντυπώσεις για τις σχέσεις και τον κόσμο γύρω τους.
