Το έκαναν οι δικοί μας γονείς εν αγνοία τους και το κάνουμε κι εμείς. Μερικές φορές μιλάμε στα παιδιά με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουμε αυτόματα να νιώθουν υπεύθυνα για τα συναισθήματά μας. Ότι η δική τους συμπεριφορά μπορεί να μας επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να στεναχωρηθούμε, να τσαντιστούμε, να αγανακτήσουμε.
Πώς θα μάθουμε, όμως, στα παιδιά ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα συναισθήματά του και κυρίως ότι όχι μόνο μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας ως ενήλικες αλλά κι ότι εμείς θα τα αγαπάμε ό,τι κι αν κάνουν;
Βρήκαμε μερικές φράσεις που οι γονείς λέμε συχνά στα παιδιά και τον σωστό τρόπο για να τους το πούμε χωρίς να νιώσουν ενοχές:
Παράδειγμα 1
“Με νευριάζεις”
Πες: “νιώθω εκνευρισμό όταν…”
Παράδειγμα 2
“Η Ελένη αναστατώθηκε επειδή δεν της έδωσες το παιχνίδι σου”
Πες: “Ας δείξουμε στην Ελένη το παιχνίδι”
Παράδειγμα 3
“Όταν φωνάζεις, στεναχωριέμαι”
Πες: “καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος, αλλά δεν μπορείς να φωνάζεις”
Παράδειγμα 4
“Μην τραβάς τον παππού, τον αναστατώνεις”
Πες: “ο παππούς προτιμά να τον πιάνεις πιο απαλά”
Παράδειγμα 5
“Απογοητεύτηκα που δεν μάζεψες το δωμάτιό σου”
Πες: “Μπορείς να μου δείξεις πώς συμμαζεύεις τα πράγματά σου;”
Παράδειγμα 6
“Θα ξυπνήσεις το μωρό έτσι όπως φωνάζεις, δεν σκέφτεσαι κανέναν;”
Πες: “Όταν κάποιος κοιμάται, δεν κάνουμε φασαρία”
