Όταν κάλεσαν τη Σούλα Κ. να συμμετάσχει στην απογραφή πληθυσμού ως απογραφέας πέταξε από την χαρά της. Εξάλλου ήταν από καιρό άνεργη. Τα χρήματα που θα λάβει θα είναι σίγουρα μία μικρή ανάσα στα οικονομικά της. Επιπλέον θα λάβει μέρος στο δημογραφικό γεγονός της δεκαετίας, αφού η απογραφή πληθυσμού διενεργείται κάθε δέκα χρόνια.
Άραγε μέσα από τα ερωτηματολόγια που θα συμπληρώσουν οι απογραφέντες τι αποτέλεσμα θα προκύψει; Θα σημειώσει αύξηση ή μείωση ο πληθυσμός της χώρας μας; Μα πώς να αυξηθεί, αφού γεννιούνται ολοένα και λιγότερα παιδιά;
Υπάρχουν δύο περιπτώσεις, όπου οι οικογένειες κάνουν λιγότερα παιδιά. Όταν το βιοτικό επίπεδο μίας κοινωνίας είναι υψηλό και οι προσδοκίες των γονέων για τα παιδιά τους αυξάνονται. Κι όταν το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας πέφτει και οι πολίτες βιοπορίζονται δύσκολα. Δηλαδή όπως και να πετάξεις το κέρμα την ίδια πλευρά θα φέρει. Σε ένα παράλληλο σύμπαν το προσδόκιμο ζωής αυξάνει ραγδαία, ενώ ανατέλλει η νέα εποχή της μείωσης των γεννήσεων.
Μία βραδυφλεγής βόμβα όλο αυτό που απειλεί το ασφαλιστικό σύστημα και τις συντάξεις. Αλλά και το έθνος κινδυνεύει να αφανιστεί. Και όσο ο πληθυσμός των οικονομικά ενεργών πολιτών μίας χώρας μειώνεται, η οικονομική ανάπτυξη αποτελεί ουτοπία.
Κι ενώ ο θεσμός της οικογένειας αποτελεί ακόμη τη σημαντικότερη ίσως αξία, ο δείκτης γονιμότητας στους Έλληνες και τις Ελληνίδες είναι ιδιαίτερα χαμηλός και σίγουρα κάτω από το όριο αναπλήρωσης του πληθυσμού.
Υπάρχουν βέβαια και τα κίνητρα που μπορούν να δώσουν οι χώρες όπως επιδόματα τέκνων και φοροαπαλλαγές για να επηρεάσουν τις οικογένειες να αποκτούν παιδιά δεν καταφέρνουν πολλά. Άδειες πατρότητας και μητρότητας, αίσθημα εργασιακής ασφάλειας και δωρεάν δομές προσχολικής αγωγής.
Αν η χώρα μας ωστόσο συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς, χωρίς να ληφθούν δραστικά μέτρα για να σταματήσει η κατηφόρα, το έτος 2050 μόλις και μετά βίας θα φτάνουμε τα 8 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 2.880.000 θα είναι γέροντες. Και αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή, γιατί θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι τα νέα ζευγάρια θα συνεχίσουν να μην κάνουν πολλά παιδιά λόγω οικονομικών και άλλων ενδογενών και εξωγενών παραγόντων.
Ο οκτάχρονος γιος της Σούλας Κ. διαρκώς της παραπονιέται: «Μαμά, πότε θα μου κάνεις αδελφάκι;». Κι αυτή αντί να του γνέψει καταφατικά, του αγοράζει ένα ηλεκτρικό τρενάκι που το βάζεις στην πρίζα και γυρνάει αδιάκοπα πάνω στις πλαστικές ράγες.
Η Άντζελα Ζιούτη γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη σχολή Oικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ. Έχει εργαστεί στη διαφήμιση, στην εκπαίδευση και ως υπευθ. πωλήσεων και δημοσίων σχέσεων σε μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Άρθρα της κοινωνικού ενδιαφέροντος δημοσιεύονται συχνά στο διαδίκτυο,ενώ αρθρογραφούσε καθημερινά σε πρωινή εφημερίδα Free press μεγάλης κυκλοφορίας της Θεσσαλονίκης. Σήμερα αρθρογραφεί στην καθημερινή εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Εμφανίστηκε στα γράμματα με το έργο: «Ο Θεός κατοικεί σε ουρανοξύστη, 31 ποιήματα της πόλης»,Παρατηρητής, 1999, Θεσσαλονίκη (ποίηση) Ακολούθησαν:“Η Αρχιτεκτονική των σιωπηλών ημερών”, Ελληνικά Γράμματα, 2003, Αθήνα (ποίηση) “Ο ήλιος στο πάτωμα”, Φερενίκη, 2009, Αθήνα (μυθιστόρημα), “Μαύρη πέτρα” (Θεατρκό έργο) 2015, “Ο άνθρωπος που μιλούσε με τα αγάλματα”, Γαβριηλίδης, 2017 Αθήνα (ποίηση). Mιλάει Γερμανικά και Αγγλικά . Επί σειρά ετών υπηρέτησε ως γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων Βορείου Ελλάδος. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Βραβεύτηκε από το Φιλολογικό σύλλογο Παρνασσό (Β’ βραβείο Ποίησης 2000), τη Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (Γ’ βραβείο Ποίησης 1999) την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης (Α’ βραβείο Ποίησης 2001) κ.ά.Είναι παντρεμένη με τον Πυρηνικό γιατρό Δημήτρη Γρηγοράκη κα ζει στη θεσσαλονίκη.
