“Στο σπίτι μας δεν επιτρέπονται τα ηλεκτρονικά παιχνίδια” μου είπε μια γνωστή και σκέφτηκα ότι εγώ δεν έχω θέσει τέτοιο κανόνα στα παιδιά μας. “Εμείς ό,τι και να γίνει, θα βάλουμε τα παιδιά για ύπνο πριν τις 9”. Κάθε σπίτι έχει τους δικούς του κανόνες, ανάλογα με τον τρόπο ζωής του, τις αξίες που έχουν ως οικογένεια,τις προτεραιότητες αλλά κι όσα πιστεύουν οι γονείς ότι είναι απαραίτητα για τη σωστή ανατροφή, εξέλιξη και προστασία των παιδιών τους.
Πώς αποφασίζουμε ποιοι θα είναι οι κανόνες;
Οι κανόνες είναι αυτοί που μας βοηθούν να προστατεύσουμε τα παιδιά και να τα κάνουν να νιώθουν ασφάλεια. Τα παιδιά γνωρίζουν ποιοι είναι και τι οφείλουν να κάνουν. ‘Έτσι μαθαίνουν να έχουν αξίες και να δημιουργούν οικογενειακές παραδόσεις. Όπως για παράδειγμα ότι “κάθε Κυριακή τρώμε όλοι μαζί”.
Οι κανόνες μιας οικογένειας οφείλουν να έχουν τις ανάγκες των παιδιών για σωματική και ψυχική ανάπτυξη σε προτεραιότητα και όχι απλά ‘να βολεύουν’ τους γονείς.
Μερικά παραδείγματα:
“Όταν λέμε σταμάτα, σταματάμε”
Όταν λέμε σταμάτα να χτυπάς τον αδελφό σου, σταματάς. Όταν με γαργαλάς και δεν αντέχω άλλο, αν πω σταμάτα, θα σταματάς. Πρέπει πάντα να σεβόμαστε τα “όχι” του άλλου είτε προέρχεται από ενήλικα είτε από παιδί.
“Υπνος στις 8.30”
Τα παιδιά θα βρίσκονται στο κρεβάτι μεχρι τις 8.30. Μετά από αυτό δεν έχει παραμύθι, δεν έχει τραγουδάκι ούτε αγκαλίτσα (με εξαιρέσεις ειδικές περιπτώσεις όπως γιορτές ή κάποια ίωση).
“Σεβόμαστε τα πράγματα των άλλων”
Δεν ζωγραφίζουμε στους τοίχους, δεν ανοίγουμε την τσάντα της μαμάς, δεν παίρνουμε τα παιχνίδια του αδελφού χωρίς να ρωτήσουμε. Αν δανειστούμε κάτι το επιστρέφουμε στην ίδια κατάσταση!
“Όχι οθόνες στο τραπέζι/ Τηλεόραση μόνο μισή ώρα κάθε μέρα”
Στο σπίτι τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν πόση ώρα μπορούν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο/ να βλέπουν τηλεόραση ή να παίζουν παιχνίδια στο tablet. Το ίδιο ισχύει και για το πώς και πότε. Μόνο προγράμματα και παιχνίδια κατάλληλα για την ηλικία τους και ποτέ την ώρα που τρώμε ή πριν τον ύπνο.
