Ένας μπαμπάς πέντε παιδιών πιστεύει πως το να είσαι μητέρα που δεν εργάζεται και μένει στο σπίτι δεν είναι και τόσο δύσκολο. Υποστηρίζει μάλιστα πως η γυναίκα του δυσκολεύεται απλώς επειδή είναι λίγο τεμπέλα. Πριν κρίνεις, ωστόσο, αυτόν τον πατέρα, μπορεί να θέλεις να ακούσεις τι έχει να πει. Άλλωστε, έχει βρεθεί στην ίδια θέση αφού ως μπαμπάς έμεινε στο σπίτι φροντίζοντας τα παιδιά ενώ η σύζυγός του εργαζόταν, συνεπώς νιώθει πως μπορεί να κρίνει τη γυναίκα του.
Το ζευγάρι (είναι και οι δύο 48 ετών) είναι παντρεμένοι από τα 22 τους και μαζί έχουν αποκτήσει πέντε παιδιά. Τα δίδυμα που είναι 25 ετών, μία κόρη 22 ετών, έναν γιο 19 χρονών και μία 3χρονη κόρη που ήταν η έκπληξη. Όπως εξήγησε ο εν λόγω πατέρας σε μία ανάρτηση στο Reddit “Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής των παιδιών, εγώ ήμουν ο γονιός που έμενα στο σπίτι μαζί τους, μαγείρευα, καθάριζα, παρακολουθούσα τους αγώνες τους κ.λπ. Από τη στιγμή που έφτασαν στο σπίτι μας μετά το μαιευτήριο και μέχρι την εφηβεία τους, όταν θεώρησα πως έχουν φτάσει σε μία ηλικία που μπορούν να μείνουν μόνοι τους στο σπίτι”.
“Πάντα, μετά από μία γέννα, η γυναίκα μου δεν επέστρεφε αμέσως στην εργασία της. Έμενε περίπου έναν χρόνο στο σπίτι ώστε να αναρρώσει. Εγώ, έχοντας προσλάβει άτομο για βοήθεια στο σπίτι, φρόντιζα το σπίτι και τα παιδιά. Προερχόμαστε από μία αρκετά εύπορη οικογένεια, συνεπώς δεν χρειάστηκε να επιστρέψω στη δουλειά μου“.
Όταν το ζευγάρι απέκτησε και τη μικρότερη κόρη, ο πατέρας αποφάσισε να αφήσει τελείως την καριέρα του και να παραμείνει σπίτι για να φροντίζει το παιδί. Τα πράγματα άλλαξαν όταν πριν από 8 μήνες, η γυναίκα του αποφάσισε να αφήσει και εκείνη τη δική της δουλειά ώστε να μείνει εκείνη στο σπίτι για να φροντίζει την κόρη τους. Όπως δηλώνει ο πατέρας “Ήμουν πολύ διστακτικός, αφού δεν το είχε ξανακάνει, ωστόσο η μητέρα της γυναίκας την προέτρεψε επειδή πίστευε πως μπορεί να τα καταφέρει. Λοιπόν, το αποτέλεσμα είναι πώς δεν το χειρίστηκε καθόλου καλά“.
“Κάθε φορά που επιστρέφω σπίτι από τη δουλειά, το μπάνιο είναι ένα χάος, δεν υπάρχει μαγειρεμένο φαγητό, η κόρη μας είναι χάλια και η γυναίκα μου βλέπει απλώς τηλεόραση. Αφού τακτοποιώ το σπίτι, μαγειρεύω δείπνο, (που δεν με πειράζει, το κάνω 25+ χρόνια) και ετοιμάζομαι για ύπνο, παραπονιέται για το πόσο δύσκολο είναι να είσαι μαμά που δεν εργάζεται και μένει στο σπίτι. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι απλώς τεμπέλα και κάποια στιγμή της εξέφρασα τις σκέψεις μου”
“Προσπάθησε να μου πει ότι είναι διαφορετικό, αλλά της είπα ότι δεν είναι. Κατάφερα να μεγαλώσω τα δίδυμα παιδιά μας έως τα 14 τους χωρίς να αντιμετωπίσω κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Μεγάλωσα το τρίτο και τέταρτο παιδί μας χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία. Είχα πάντα καθαρό το σπίτι, έτοιμο φαγητό, τα παιδιά ήταν πάντα καθαρά και είχαν διαβάσει, είχαν πάει επίσης σε όλες τις δραστηριότητές τους. Δεν ζήτησα ποτέ βοήθεια και αντιμετώπισα την κατάσταση, επειδή απλώς ήμουν ο μπαμπάς τους. Το να δυσκολεύεσαι τόσο πολύ να μεγαλώσεις ένα τρίχρονο παιδί είναι απλώς γελοίο”.
“Μετά από αυτή τη συζήτηση, η γυναίκα μου έμεινε σιωπηλή. Την επόμενη ημέρα όταν γύρισα από τη δουλειά, το σπίτι ήταν τακτοποιημένο, η κόρη μας καθαρή και υπήρχε μαγειρεμένο φαγητό. Ξεκίνησα να αισθάνομαι άσχημα, επειδή σκέφτηκα πως το μεγάλωμα των παιδιών μπορεί να είναι διαφορετικό για τις γυναίκες“.
“Θέλω να καταλάβουν όλοι ότι αγαπώ τη γυναίκα μου. Αλλά δεν έχει καταφέρει να φροντίσει το σπίτι ή την κόρη μας. Το να είσαι μαμά που δεν εργάζεται και μένει σπίτι σημαίνει πως φροντίζεις τα παιδιά ΚΑΙ το σπίτι. Εκείνη δεν έχει καταφέρει τίποτα από τα δύο. Η γυναίκα μου ισχυρίζεται ότι δεν έχει κατάθλιψη, αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω να συνεχιστεί αυτό. Θα πρέπει να συζητήσω μαζί της εάν θέλει να επιστρέψει στη δουλειά ή αν θέλει και οι δύο να είμαστε στο σπίτι, αφού έχουμε τα χρήματα για να συνταξιοδοτηθούμε πρόωρα”.
“Πιστεύω πως μπορεί να το απορρίψει, και αν το κάνει θα υποστηρίξω με σθένος πως θα πρέπει να προσλάβουμε βοήθεια. Το χρειάζεται περισσότερο από όσο είναι διατεθειμένη να παραδεχτεί. Το γεγονός πως της φώναξα, σίγουρα δεν ήταν σωστό, όμως φαίνεται πως είχε κάποιο αποτέλεσμα αφού ξεκίνησε να φροντίζει περισσότερο το σπίτι και την κόρη μας”.
Μετά από αρκετή σκέψη, ο πατέρας συζήτησε με τη σύζυγό του, ρωτώντας τη για ποιον λόγο δεν έκανε “το καθήκον της” ως γονέας που μένει σπίτι. “Μαλώσαμε αρκετά, υποστήριξε πως χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί και μετά ντράπηκα για εκείνη επειδή μάλλον είναι διαφορετικό για τις μαμάδες. Ανέφερα μήπως χρειάζεται να προσλάβουμε βοήθεια, αρνήθηκε αμέσως και εκνευρίστηκε που υπονόησα πως δεν μπορεί να φροντίσει το σπίτι και την κόρη μας. Μαλώναμε χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τελικά, τη διέκοψα και ξεκίνησα να της αναφέρω όλους τους κινδύνους, στους οποίους είχε θέσει την κόρη μας όσο έμεινε εκείνη στο σπίτι, αλλά και πως παρόλο που είχα επιστρέψει στη δουλειά μου, χρειάστηκε να επέμβω ώστε να καθαρίσω το σπίτι, αφού εκείνη δεν το έκανε. Ζήτησα συγγνώμη που την είπα τεμπέλα, αλλά μετά ξέσπασε σε κλάματα“.
“Στη συνέχεια, η γυναίκα μου τελικά παραδέχτηκε πως δεν πίστευε ότι είναι καλή στο να μένει στο σπίτι, ωστόσο ήθελε να το κάνει για την κόρη μας, επειδή αισθάνεται τύψεις που δεν ήταν εκεί στο μεγάλωμα των άλλων παιδιών μας. Είπε πως μεγάλωνα τα παιδιά, είχα φροντίσει τα πάντα, το σπίτι και το φαγητό, κάνοντας το να μοιάζει πολύ εύκολο, ενώ τα παιδιά ήταν πάντα χαρούμενα και προετοιμασμένα για το σχολείο. Της απάντησα πως αυτό δεν ήταν αλήθεια, πως και εκείνη ήταν πάντα μαζί μας. Βρήκαμε κάποια άλμπουμ με φωτογραφίες και ξεκίνησα να της απαριθμώ όλες τις φορές που ήταν μαζί μας. Κάθε ταξίδι που κάναμε όλοι μαζί, κάθε παιχνίδι που παίζαμε, κάθε φορά που προσπαθούσε να πάρει άδεια από τη δουλειά για να παρακολουθήσει κάποιον αγώνα, όλες τις ιστορίες που διαβάσαμε στα παιδιά μας πριν τον ύπνο. Μπορεί να μην ήταν κάθε μέρα, όλη μέρα μαζί με τα παιδιά, όπως εγώ, ήταν όμως πάντα εκεί ανάλογα με τις δυνάμεις της. Ένιωσε μάλιστα πως τα παιδιά μας της έχουν κρατήσει κάποια κακία, κάτι που φυσικά δεν ισχύει”.
“Τη ρώτησα εάν πιστεύει πως περνά κατάθλιψη για να με βεβαιώσει πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, συμφωνήσαμε από κοινού να παρακολουθήσουμε μαζί θεραπεία για ζευγάρια, αλλά και εκείνη μόνη της να πάει σε ψυχολόγο. Στη συνέχεια, τη ρώτησα εάν χαίρεται που βρίσκεται στο σπίτι με την κόρη μας, με τη γυναίκα μου να απαντά πως είναι άκρως αναζωογονητικό για εκείνη και αυτή η περίοδος ήταν από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής της. Υποσχέθηκε ότι θα κάνει αυτό που της αναλογεί και θα κρατήσει το σπίτι τακτοποιημένο στο μέγιστο των δυνατοτήτων της και θα είναι πιο προσεκτική ώστε να μην θέτει πια την κόρη μας σε κίνδυνο.
Στη συνέχεια, καθίσαμε μαζί και της έδωσα μερικές ιδέες για όλες τις δραστηριότητες που μπορεί να κάνει με τη μικρή μας όσο εγώ είμαι στη δουλειά, όπως το να κάνουν πικ νικ, να επισκεφτούν το ενυδρείο ή κάποιο μουσείο. Αυτά ήταν μερικά από τα πράγματα που έκανα με τα παιδιά μας. Της τόνισα ωστόσο, πως θα προσλάβω κάποιον για να τη βοηθά και παρόλο που στην αρχή αρνήθηκε, εν τέλει δέχτηκε. Το να είναι μητέρα που μένει στο σπίτι είναι πολύ πιο δύσκολο για εκείνη από ό,τι μπορεί να καταλάβει. Της παρουσίασα όλα τα πλεονεκτήματα που μπορεί να της προσφέρει αυτή η βοήθεια. Μετά από λίγο, απλώς είπε το ναι. Χαίρομαι πολύ που καταφέραμε να το αντιμετωπίσουμε. Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι εάν πρέπει να πάρω λίγη άδεια από τη δουλειά πριν προσλάβω κάποιον για να βοηθήσω εγώ τη γυναίκα μου, κάτι που μπορεί να την κάνει να αισθάνεται πιο άνετα. Θα της το προτείνω αύριο. Θα σχεδιάσω επίσης κάτι μαζί με όλα τα παιδιά μας αυτό το Σαββατοκύριακο, πιθανώς ένα μπάρμπεκιου. Θέλω να πω στα παιδιά μου πώς ένιωθε η γυναίκα μου. Ξέρω ότι την αγαπούν, αλλά στοιχηματίζω ότι η γυναίκα μου θα ένιωθε πολύ καλύτερα εάν της το εξέφραζαν περισσότερο τα ίδια τα παιδιά”.
Πηγή: mouthsofmums.com.au
