Πώς είναι να έχεις μωρό και «ξαφνικά» το μωρό σου να γίνεται έφηβος και να ανοίγει τα φτερά του για να εξερευνήσει τον κόσμο; H Ελένη Δασκαλάκη μοιράζεται αυτά που θα ήθελε να ξέρει τότε, όταν τα παιδιά της ήταν μωρά.
Είμαι μαμά δύο «μεγάλων» παιδιών και αν έχεις μωρό, θα σου πω αυτό που θα ήθελα να γνωρίζω κι εγώ όταν έτρεχα αλλόφρων και εξαντλημένη πίσω από δύο νηπιάκια.
Αν έχεις μωρό ή αν έχεις νήπιο, θα διαπιστώσεις πολύ γρήγορα πως ο χρόνος πετάει. Πως οι στιγμές που περνάμε με τα παιδιά μας είναι πολύτιμες -όλες, μία προς μία- ακόμη κι αν εκείνη την ώρα που τις ζούμε δυσανασχετούμε. Προφανώς αν έχεις μωρό έχεις όλους τους λόγους να είσαι συνέχεια κουρασμένη και να δυσανασχετείς, αν όμως μπορείς να ρίξεις μια κλεφτή ματιά στο μέλλον μέσα από τα δικά μου μάτια, θα θελήσεις να γευτείς όσο περισσότερο μπορείς το χρόνο με τα παιδιά σου.
Γιατί το μωρό σου θα μεγαλώσει από τη μια μέρα στην άλλη και από το «μαμά πάμε στις κούνιες» θα ακούσεις, εντελώς αναπάντεχα, «μαμά, θα πάω ταξίδι στη Γαλλία». Όχι, δεν είναι αποκύημα φαντασίας, είναι η… κεραμίδα που μου πέταξε ο γιος μου το καλοκαίρι που είχε τελειώσει το λύκειο, όπως ακριβώς την καταγράφω στο blog μου!
Αν έχεις μωρό, τι θα σου έλεγα για το χρόνο που περνάει;
– Πάτα πιο συχνά το «pause» στην καθημερινότητα και ζήσε με όλες σου τις αισθήσεις τις στιγμές με τα παιδιά σου – είμαι σίγουρη, το νιώθεις ότι είναι πολύτιμες, χόρτασέ τες!
– Μίλησέ τους, άκουσε τι σου λένε, μην απαντάς μηχανικά όσο κουρασμένη κι αν είσαι, άφησε τα πιάτα στο νεροχύτη και κάθισε δίπλα στην κόρη σου που ζωγραφίζει στο πάτωμα της κουζίνας. Τα πιάτα δεν θα πάνε πουθενά, η στιγμή θα πετάξει.
– Κράτα ημερολόγιο, βγάζε φωτογραφίες, η μνήμη σου δεν μπορεί να συγκρατήσει όλες τις μεγαλειώδεις στιγμές που ζεις σαν μαμά, γιατί είναι πολλές και διαδέχονται η μία την άλλη! (Και εκτύπωνέ τες γιατί έτσι θα μπορείς να ξεφυλλίζεις νοσταλγικά το άλμπουμ σε μερικά χρόνια που θα έχεις γυρίσει από τον αγιασμό της Α’ Δημοτικού και θα αναρωτιέσαι πότε το μωρό σου έγινε κοτζάμ αγόρι…)
– Βρες όμως και χρόνο για τον εαυτό σου. Γέμισε τις δικές σου μπαταρίες με όμορφες στιγμές για να μπορείς να χαίρεσαι ακόμη περισσότερο τις στιγμές με τα παιδιά σου και να κάνετε όμορφα πράγματα μαζί.
Και όταν θα ξαφνιαστείς από το πόσο γρήγορα έχουν περάσει τα χρόνια…
Και για να γυρίσω στον… δικό μου πόνο και στο χρόνο που περνάει και πετάει, να θυμάσαι πως κάθε τι που κάνεις χτίζει το οικοδόμημα του χαρακτήρα του παιδιού σου.
Και εκεί θα «πατήσεις» και θα βρεις κουράγιο όταν θα ακούσεις το «μαμά, θέλω να πάω στο Παρίσι» ή «θέλω να πάω στην Πάρο».
Γιατί θα ξέρεις ότι έχεις μεγαλώσει ένα παιδί με αρχές, συγκροτημένο και με αυτοπεποίθηση, που πατάει στα πόδια του και είναι έτοιμο να ανοίξει τα φτερά του. Και πως εσύ με όλη σου την αγάπη και το νοιάξιμο, χάρισες στο παιδί σου αυτή τη δύναμη να φύγει μακριά σου, χωρίς φόβο και νιώθοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Κι αυτό το οικοδόμημα το χτίζεις από την πρώτη στιγμή που το κρατάς στην αγκαλιά σου μέχρι… για πάντα.
Δες περισσότερα άρθρα από την Ελένη Δασκαλάκη, εδώ
