Την πρώτη φορά που άκουσα αυτή τη φράση στο σαλόνι της ψυχολόγου, με την οποία έκανα συνεδρίες, προβληματίστηκα. Και μου πήρε κάποια μερόνυχτα σκέψης μέχρι να την χωνέψω και να αποδεχτώ αυτή τη μεγάλη αλήθεια: πως όταν είμαι εγώ καλά είναι και το παιδί μου.
Το να αναλύσω πώς η σχέση ενός παιδιού με τη μητέρα του επηρεάζει τη σχέση του με τον εαυτό του ενώ η σχέση του με τον πατέρα του καθορίζει αντίστοιχα τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ή το γεγονός πως διαλέγουμε συντρόφους έχοντας ως πρότυπο έναν από τους δύο γονείς μας είναι περιττό μιας και θα βρεις αρκετή βιβλιογραφία αλλά και υλικό στο διαδίκτυο να σου λύσει όλες τις απορίες.
Ωστόσο, θέλω να σταθώ στο πρώτο σκέλος της φράσης: “Όταν είμαι εγώ καλά”. Τι σημαίνει πραγματικά αυτό το “καλά”; Και πώς κάποιος είναι καλά στις μέρες μας με όλο το άγχος, τις δυσκολίες, τη γκρίνια και τη μιζέρια που κυκλοφορεί;
Σου έχω νέα: Το να είσαι καλά δε σημαίνει πως δεν έχεις προβλήματα και πως έχεις καβαλήσει ένα ροζ υπέροχο συννεφάκι και πηγαίνεις. Οικονομικά προβλήματα, σχέσεις δύσκολες, έλλειψη επικοινωνίας, ανεργία, προβλήματα υγείας και η λίστα συνεχίζεται. Και με όλα αυτά πώς μπορείς τελικά να είσαι καλά; Από την άλλη ξέχνα τις τεχνητές ζωές, τις φτιαγμένες στην εντέλεια, τα πράσινα λιβάδεια των διαφημίσεων, τα ατσαλάκωτα πάρτυ τσαγιού και τις βγαλμένες από καρτ-ποστάλ ζεν στιγμές που ανεβαίνουν με ευκολία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε κάνουν αν αναρωτιέσαι: μα καλά πώς τα κατάφεραν αυτοί κι όχι εγώ; Μην παραμυθιάζεσαι και βγες από αυτό το τριπάκι της στημένης ευτυχίας.
Το “είμαι καλά” έχει να κάνει με την αλήθεια σου και με το πόσο αρμονική σχέση έχεις με τον εαυτό σου. Το να γνωρίζεις και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, κυρίως με τα ελαττώματά του, το να του δίνεις χώρο και χρόνο να δοκιμάσει κι όχι να ενεργεί μηχανικά σαν καλολαδωμένη μηχανή, αυτό σημαίνει ότι ναι, είσαι καλά.
Αν έχεις συμφιλιωθεί με τον εαυτό σου και τις επιλογές του, τότε ναι είσαι καλά. Δυσκολίες και ανατροπές υπάρχουν πάντα κι όσο πιο εύκολα προσαρμόζεσαι σε αυτές, όσο πιο εύκολα αφήνεσαι στη ροή των πραγμάτων, τόσο πιο καλά είσαι. Και ναι ακόμα και τη στιγμή που λυγίζεις, αν είσαι σε συμφωνία με τον εαυτό σου, τότε ναι είσαι καλά.
Η στιγμή που λυγίζεις, είναι η στιγμή που είσαι πιο καλά από όλες τις υπόλοιπες στιγμές, όσο αντιφατικό κι αν σου φαίνεται αυτό που μόλις διάβασες. Γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή είσαι αληθινός, γιατί έχεις επιλέξει να ζήσεις πραγματικά. Δεν παίζεις κρυφτό πίσω από κοινωνικούς κανόνες και μια ψευτο-υπερηφάνια που σε κάνει ξύλινο. Σκέψου τη στιγμή που θα επιλέξεις να φωνάξεις βγάζοντας το θυμό σου, παρά να τον καταπιείς και να τον μεταφράσεις σε αρρώστια, τη στιγμή που εκφράζεις την αλήθεια σου, τότε ναι είσαι καλά. Κι όσο πιο αληθινός είσαι, τόσο πιο υγιής είναι η σχέση σου με το παιδί σου, γιατί του δίνεις το παράδειγμα της έκφρασης, της αλήθειας αντί να το μαθαίνεις να κρύβεται, να καταπίνει, να μην αποδέχεται.
Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι μέρος της ζωής σου. Κράτα ό,τι έχει να σου προσφέρει, θύμωσε, φώναξε, κλάψε, ξέδωσε, εκφράσου, αποδέξου, μάθε, προχώρα. Και τότε ναι, είσαι καλά! Κι είναι και το παιδί σου καλά!
Βγες από τον κόσμο της αποστείρωσης, της προστασίας, του στρουθοκαμηλισμού, του κρυφτού που παίζεις σ’ένα καθωσπρέπει κόσμο και κράτα την αλήθεια σου, όπως είσαι, με τις καλές και τις κακές στιγμές, με τα σωστά και κυρίως τα λάθη και τότε ναι θα είσαι καλά.
Κι αν είσαι εσύ καλά, τότε θα είναι και το παιδί σου.
Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου
