Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν γονιό της νέας εποχής; Ποιο είναι το διαρκές δίλημμα στην καθημερινότητα κάθε μάνας και κάθε πατέρα που επιθυμεί συνειδητά να μεγαλώσει υγιή παιδιά σε όλα τα επίπεδα; Πιστεύω ότι το πιο σύνθετο παζλ για ένα γονιό είναι να ισορροπεί με δεξιοτεχνία ανάμεσα στις ανάγκες των παιδιών και της οικογένειας και, παράλληλα, να αφουγκράζεται την αυθεντική εσωτερική του φωνή, υπηρετώντας την προσωπική του αποστολή στη ζωή.
Μοιάζει με ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί, έτσι δεν είναι; Οταν διάβασα τον ακόλουθο συλλογισμό της Nancy McBride για τη μητρότητα, συνειδητοποίησα – και πάλι – πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε να φροντίζουμε εμάς τις ίδιες, προκειμένου να είμαστε σε θέση να φροντίσουμε καλά τα παιδιά μας. Κι ότι ο υγιής δρόμος για τη μητρότητα (και την πατρότητα φυσικά) δεν είναι αυτός που περνάει μέσα από την αυτοθυσία και τη στέρηση, αλλά μέσα από την προσωπική μας αλήθεια και το ειλικρινές της μοίρασμα με τα παιδιά μας και τους ανθρώπους.
Σ΄ έναν κόσμο που λέει πως νοιάζεται
για την καλύτερη ανατροφή της νέας γενιάς,
νιώθω πως χρειάζεται να εναρμονίσω τις ανάγκες των παιδιών
με ό,τι είναι απαραίτητο για μια ισορροπημένη μητέρα.
Αναγνωρίζω ότι η ατελείωτη προσφορά
καταλήγει σε αυτοθυσία.
Και η αυτοθυσία δεν με κάνει υγιή μητέρα
ούτε υγιή άνθρωπο.
Ετσι, τώρα μαθαίνω να είμαι πρώτα γυναίκα
και μετά μητέρα.
Μαθαίνω απλώς να βιώνω τα συναισθήματά μου,
χωρίς να κλέβω από τα παιδιά μου την ατομική τους αξιοπρέπεια, νιώθοντας
και τα δικά τους συναισθήματα.
Μαθαίνω ότι ένα υγιές παιδί θα έχει
τα δικά του συναισθήματα και χαρακτηριστικά,
που θα είναι μόνο δικά του.
Και πολύ διαφορετικά από τα δικά μου.
Μαθαίνω πόσο σημαντικό είναι να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με ειλικρίνεια, γιατί η προσποίηση δεν ξεγελά τα παιδιά.
Ξέρουν τη μητέρα τους καλύτερα απ΄ ό,τι εκείνη ξέρει τον εαυτό της.
Μαθαίνω ότι καμιά από μας δεν ξεπερνά το παρελθόν της, αν δεν το αντιμετωπίσει.
Αλλιώς τα παιδιά της θα απορροφήσουν αυτό
ακριβώς που προσπαθεί να ξεπεράσει.
Μαθαίνω ότι τα σοφά λόγια και οι συμβουλές δεν έχουν αντίκρισμα
όταν οι πράξεις μου οι ίδιες με διαψεύδουν.
Τα παιδιά είναι καλύτεροι ερμηνευτές παρά ακροατές.
Μαθαίνω πως η ζωή είναι γεμάτη τόσο με θλίψη και πόνο
όσο και με ευτυχία και απόλαυση.
Και το να επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώθει ό,τι έχει
να μου προσφέρει η ζωή είναι ένδειξη πληρότητας.
Μαθαίνω ότι η πληρότητα δεν κερδίζεται με την αυτοθυσία,
αλλά με την προσφορά στον ίδιο μου τον εαυτό
και το μοίρασμα με τους άλλους ανθρώπους.
Μαθαίνω ότι ο καλύτερος τρόπος να διδάξω τα παιδιά
μου να ζήσουν μια γεμάτη ζωή δεν είναι
να θυσιάσω τη ζωή μου.
Είναι να ζήσω εγώ μια πλήρη ζωή.
Προσπαθώ να διδάξω τα παιδιά μου ότι έχω πολλά να μάθω.
Και, πάνω απ΄ όλα, μαθαίνω ότι το να τα αφήσω ελεύθερα
είναι ο καλύτερος τρόπος να τα κρατήσω.
Πηγή: Christian Northrup, Women’ s Bodies, Women ‘s Wisdom (Random House, 2010)
Το διαβάσαμε εδώ
