Και απόψε θα κάνω ότι κοιμάμαι, για να πας και εσύ να κοιμηθείς
Θα ξαπλώσω, θα κλείσω τα μάτια μου και θα σκεφτώ
Θεέ μου πόσο πολύ μου λείψατε και σήμερα
Θα κάνω τον σημερινό απολογισμό
Άραγε πόσα λάθη μπορεί να έκανα;
Είχα όση υπομονή όφειλα να υποδείξω στις απαιτήσεις σου;
Σε επιβράβευσα σωστά και τόσο όσο σου αξίζει;
Έβαλα ορθά όρια στις μη αποδεκτές συμπεριφορές σου;
Έκανα παραπάνω παραχωρήσεις ή υπήρξα αδίκως αυστηρή;
Διατήρησα τις ορθές ισορροπίες ανάμεσά σας;
Κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί σου με τρόπο λειτουργικό ώστε να καταλάβεις τις αντιρρήσεις μου;
Σεβάστηκα τον ρόλο του μπαμπά ή έτρεξα να μπω στη μέση;
Σε άφησα αρκετά ελεύθερη ή επέβαλα άθελά μου την άποψή μου ψαλιδίζοντας τα φτερά σου;
Σε δίδαξα πράγματα αρκετά και χρήσιμα;
Γελάσαμε πολύ;
Σου είπα πόσο σε αγαπάω;
Αισθάνθηκες το πόσο σημαντικοί είστε για εμένα;
Κατάλαβες ότι μπορώ να κάνω τα πάντα για εσάς;
Υπήρξα η μαμά που σας αξίζει; η μαμά που αξίζει σε κάθε μικροσκοπικό πολύτιμο πλάσμα που λέγεται παιδί;
Παιδί μου, αν κάτι από αυτά δεν πήγε καλά, πίστεψέ με, το μόνο μου κίνητρο ήταν η ΑΓΑΠΗ
ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
(Για όλες τις μαμάδες που η αγωνία να αντεπεξέλθουμε στον σπουδαίο μας ρόλο δεν σβήνει ποτέ)
Κωστάκου Κωνσταντίνα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια