Πρόκειται για μαμάδες που φαινομενικά νοιάζονται για το παιδί τους, στην πραγματικότητα, όμως, το χρησιμοποιούν για να αναδείξουν τον εαυτό τους! Είναι οι μαμάδες που φωνάζουν «Δοξάστε με!», αλλά το κάνουν με τρόπο που δύσκολα κανείς το αντιλαμβάνεται.
Οι άλλες μαμάδες γύρω τους μπορεί ακόμα και να αισθανθούν «λίγες», νομίζοντας ότι δεν κάνουν αρκετά για το παιδί τους, σαν τη μαμά-νάρκισσο! Ευτυχώς! Γιατί αυτά που κάνει η μαμά-νάρκισσος στο παιδί της, γυρίζουν μπούμερανγκ εναντίον του, και αντί να το βοηθήσουν, αποτελούν τροχοπέδη στην πορεία του.
Να πώς θα Αναγνωρίσετε τη Μαμά-Νάρκισσο:
Της Αρέσει να Έχει τον Έλεγχο, τον απόλυτο και αδιαμφισβήτητο έλεγχο
Όλες οι μαμάδες έχουν τον έλεγχο της ζωής του παιδιού τους, ως ένα σημείο, και αυτό είναι φυσιολογικό. Η μαμά αποφασίζει τι ώρα πρέπει να πάει το παιδί για ύπνο, ή τι φαγητό θα φάει η οικογένεια την επόμενη μέρα. Παρόλα αυτά, καθώς μεγαλώνει το παιδί και αλλάζουν οι ανάγκες του, η μαμά δίνει στο παιδί σταδιακά κάποιον έλεγχο της ζωής του- αν θα φάει τώρα ή σε λίγο, αν θα καλέσει αυτή ή εκείνη τη φίλη για παιχνίδι, κλπ.
Η μαμά-νάρκισσος δεν έχει όρια, θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή τους παιδιού της, από τα πιο ασήμαντα μέχρι τα πιο σημαντικά, είτε το παιδί της είναι 2 είτε 22 χρονών! Είναι διαρκώς από πάνω από το παιδί της, μικρό, έφηβο, ακόμα και ενήλικο, και ελέγχει τι και πώς το κάνει: τους φίλους του, το διάβασμά του, τη διασκέδασή του, τα σπορ που παίζει, τη μουσική που ακούει, τα πάντα. Χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο τον συναισθηματικό εκβιασμό για να πετύχει το στόχο της- να κάνει το παιδί της αυτό που θέλει η ίδια και όχι αυτό που επιθυμεί το παιδί. Κατά κάποιον τρόπο ζει τη ζωή της μέσα από το παιδί της. Χωρίς αυτό, η ίδια αισθάνεται ένα ‘τίποτα’.
Όλα Περιστρέφονται Γύρω από την Ίδια
Η μαμά-νάρκισσος φαίνεται ότι κάνει τα πάντα για το παιδί της, στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που τη νοιάζει είναι να είναι η ίδια στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Προωθεί τη συζήτηση για να εστιάσει στον εαυτό της: λέει πχ., η δασκάλα «η κόρη σας πάει πολύ καλά στα μαθηματικά» και η μαμά απαντάει όλο καμάρι «ναι το χρυσό μου, είναι σαν κι εμένα! Εγώ, όταν ήμουνα μικρή…» και στρέφει τον προβολέα από την κόρη της στα δικά της κατορθώματα. Ακόμα χειρότερα, όταν το παιδί της κουβεντιάζει μαζί της για ένα πρόβλημα, η μαμά-νάρκισσος πάλι επιστρέφει στη δική της εμπειρία και μιλάει για τον εαυτό της. Έτσι, της λέει ο γιος της για το ότι τσακώθηκε με έναν φίλο του στο ποδόσφαιρο, και η μαμά απαντάει «σε ζηλεύει, έτσι γινόταν και με μένα όταν ήμουνα μικρή, με ζήλευαν επειδή ήμουν η καλύτερη», κλπ.
Είναι Τελειομανής
Η μαμά-νάρκισσος είναι τελειομανής και περιμένει ότι το παιδί της θα τα κάνει όλα τέλεια, από την πρώτη στιγμή. Ξεχνάει, και δεν τη νοιάζει, ότι το παιδί είναι παιδί και δεν είναι δυνατόν να τα ξέρει όλα εξαρχής ή να τα κάνει τέλεια- αλλιώς δε θα χρειαζόταν να πάει σχολείο! Ωθεί διαρκώς το παιδί της να παίρνει βραβεία και αριστεία και σε αναφέρεται στο κάθε τι στον πρώτο πληθυντικό: «Εμείς πήραμε 20», «Εμείς πήγαμε στη μαθηματική ολυμπιάδα», εμείς, εμείς, εμείς.. Βάζει τον εαυτό της μέσα στις επιδόσεις του παιδιού της και γι’ αυτό δε θέλει να είναι κάτω από άριστες, γιατί έτσι θα είναι σαν να είναι και η ίδια κάτω από το άριστα που διακαώς επιθυμεί για τον εαυτό της.
Θυμώνει όταν τα Πράγματα δεν Πηγαίνουν όπως τα Θέλει η Ίδια
Η μαμά-νάρκισσος στάνταρ κατηγορεί το παιδί, τη δασκάλα, τον σύζυγο, τους άλλους, όταν κάτι δεν πάει όπως θέλει η ίδια. Χάνει την ψυχραιμία της εύκολα και πάντα ρίχνει την ευθύνη στο παιδί τους και σε άλλους, αντί να αναγνωρίζει και τη δική της συμβολή στο πρόβλημα. Και όχι απλώς θυμώνει, αλλά κρατάει πείσμα. Έχει στο μυαλό της ένα ‘τεφτέρι’ όπου σημειώνει τα λάθη που έκαναν οι άλλοι, ποιον την προσέβαλλε, με ποιον είναι θυμωμένη, και τους τα επιστρέφει με ‘τόκο’.
Η Μαμά-Νάρκισσος Νοιάζεται Υπερβολικά για το τι θα Πουν οι Άλλοι για την Ίδια
Έτσι, πάντα προσπαθεί να δείχνει την καλύτερη, την ‘τέλεια’ εικόνα προς τα έξω (είπαμε, είναι τελειομανής) και προσπαθεί να ψαρέψει θετικά σχόλια και κομπλιμέντα από τους ανθρώπους γύρω της. Κάνει πάρτι στο παιδί της και η πρώτη της κουβέντα, αντί να το ρωτήσει πώς πέρασε, είναι να πει «Δεν ήταν όλα τέλεια; Δεν πέρασαν όλοι φανταστικά; Εγώ σου κάνω τα καλύτερα πάρτι!». Άσχετο! Το πάρτι ήταν για το παιδί της, το θέμα ήταν να περάσει αυτό και οι φίλοι του καλά, όχι να αναδειχτεί η ίδια ως η καλύτερη! Ακόμα και αν είναι έτσι, αυτό θα προκύψει αργότερα, δεν είναι ανάγκη να το τονίζει και να το κυνηγάει η ίδια σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό.
Διαβάστε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα
