Έχεις περάσει ποτέ τα τελευταία 20 λεπτά της ημέρας πριν ξεκουραστείς κοιτώντας φωτογραφίες των παιδιών σου;
Παρόλου που είσαι εξουθενωμένη. Παρόλο που πρέπει να σηκωθείς νωρίς το πρωί – για να δεις τα προσωπάκια τους στην πραγματική ζωή και όχι μόνο στην οθόνη του iPhone σου. Ακόμα και τότε ζορίζεις τα μάτια σου να κοιτάξουν αυτά τα αξιολάτρευτα προσωπάκια.
Έχεις βάλει ποτέ τα παιδιά σου για ύπνο μόνο και μόνο για να κάτσεις στον καναπέ να χαζέψεις βίντεό τους από δύο χρόνια πριν;
Παρόλο που μπορεί να ήταν μια δύσκολη μέρα με συναισθηματικές εξάρσεις, αναποδιές και χαμένους ύπνους. Παρόλο που νιώθεις τόσο ανακουφισμένη που επιτέλους έχουν κοιμηθεί. Ακόμα και τότε – ανατρέχεις σε παλιά στιγμιότυπα και αναρωτιέσαι πως έφτιαξες κάτι τόσο χαριτωμένο.
Έχεις επηρεαστεί ποτέ πολύ από τη γέννηση κάποιου που αποφάσισες να δεις το βίντεο της γέννας σου;
Παρόλο που μπορεί να έκανες κάτι άσχετο εκείνη τη στιγμή, βάζεις πάλι το βίντεο για να ξαναζήσεις εκείνη την ιδιαίτερη στιγμή. Παρόλο που γνώριζες ότι θα σε κάνει να κλάψεις. Ακόμα και τότε εσύ αποφάσισες να τεστάρεις την καρδιά σου για να σιγουρευτείς ότι η μητρότητα νιώθει ακόμα ευάλωτη όπως πάντα.
- Έλειψες ποτέ για ένα σαββατοκύριακο -μακριά απ’τα παιδιά- μόνο και μόνο για να κοιτάξεις τις πρώτες φωτογραφίες που πόσταρες στο instagram πριν χρόνια;
- Έτσι, για να δεις την ομορφιά της οικογενειακής σου ιστορίας σε αυτά τα μικροσκοπικά τετραγωνάκια;
- Έχεις περάσει ποτέ ένα απόγευμα που υποτίθεται ότι θες να ξεσκαρτάρεις ρούχα που δεν κάνουν πλέον στα παιδιά σου, αλλά αντί για αυτό κάθεσαι και αναρωτιέσαι πόσο όμορφα και μικρούτσικα ήταν τα ρούχα τους;
Παρόλο που θες απελπισμένα να πακετάρεις όλα αυτά που δεν χρειάζεται πλέον η κόρη σου για να δείχνουν κάπως ταξινομημένα. Παρόλο που θα μπορούσες να κάνεις χίλια άλλα πράγματα πολύ πιο παραγωγικά.
Ακόμα και τότε, εσύ επιλέγεις να απολαύσεις μια φευγαλέα στιγμή από τη βρεφική ηλικία.
Τα έχω κάνει όλα αυτά, και ακόμα περισσότερα.
Αλλά γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου;
Ίσως να θέλω να σκεφτώ την ημέρα που πέρασε. Να δω τις καλύτερες στιγμές, τα χαμόγελα. Να θυμάμαι την ευτυχία τους. Να ξαναπαίζω το γέλιο τους.
Ίσως θέλω απλά να αναπολήσω στιγμές. Να φέρω στη μνήμη μου τα διαφορετικά στάδια που περάσαμε μαζί – να δω που ήμασταν και να σκεφτώ που πάμε. Να θυμήσω στον εαυτό μου ότι είμαστε μαζί σε αυτό και ότι κάνουμε μια πολύ δυνατή ομάδα.
Ή ίσως θέλω απλά να θυμάμαι. Θέλω να απομνημονεύσω τις κινήσεις τους και να αποτυπώσω τις παιδικές τους φωνές στα τύμπανα των αυτιών μου. Θέλω να περάσω τις αστείες κουβέντες τους στον ‘σκληρό δίσκο’ του μυαλού μου και να βλέπω αυτή τη σπιρτάδα στα μάτια τους που κρατάνε μόνο για τη μαμά.
Ίσως απλά θέλω να εμπνευστώ. Όταν ανατρέχω σε αυτές τις όμορφες στιγμές που έχω μαζέψει απ΄την παιδική ηλικία τους, στέκω με δέος. Θαυμάζω το πώς μεγαλώνουν, θαυμάζω τις πόσες περιπέτειες έχουμε περάσει μαζί, θαυμάζω το γεγονός ότι πραγματικά το κάνω αυτό. Θαυμάζω το πόσο μακριά έχουμε φτάσει μαζί. Κοιτάζω ειλικρινά με δέος αυτά τα μικρά μου ανθρωπάκια.
Αλλά, ίσως, περισσότερο από όλα να θέλω να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι καλή μάνα. Ότι τα παιδιά μου αγαπιούνται και νιώθουν χαρούμενα και ασφαλή στην αγκαλιά μου, σπίτι μας. Ίσως όλες αυτές οι μικρές πράξεις να μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω.
Ίσως να είναι και αυτό ένα από τα αξιοπερίεργα της μητρότητας όπως το γιατι έπρεπε να χάσω τόσα πολλά μαλλιά μετά τη γέννα ή γιατι ακούω ένα παιδικό κλάμα όταν είμαι στο μπάνιο παρόλο που κανένας δεν κλαίει.
Ίσως να γιορτάζουμε ότι βγάλαμε άλλη μια μέρα μαζί. Γιατι αυτό δεν είναι εύκολο.
Και όπως λένε, μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Αλλά στην περίπτωσή μου, οι 24,000 φωτογραφίες μου αξίζουν μάλλον ένα εκατομμύριο λέξεις. Επομένως, κοιτώντας όλες αυτές τις χιλιάδες φωτογραφίες και τα βίντεο, ίσως είναι ένας τρόπος να πεις στον εαυτό σου:
“Είναι πραγματικά δύσκολο! Αλλά κοίτα! Κοίτα πόσο πολύ αξίζει”.
Στην τελική ίσως να είναι απλά όλα ένα μέρος της μαγείας της μητρότητας.
Απόδοση: Έλενα Θάνου, mother.ly
