Αναρωτιέμαι πόσα αρνητικά σχόλια θα ακούσω…
Βλέπω σχεδόν καθημερινά δημοσιεύσεις από ανθρώπους που περιγράφουν για το πώς φώναξαν, χτύπησαν, ντρόπιασαν δημοσίως κ.λπ. κάποιον άνθρωπο που άγγιξε το μωρό τους στο δρόμο.
Μη με παρεξηγείτε. Είμαι πιστοποιημένη μικροβιοφοβική με σοβαρό άγχος. Αλλά το να αγγίζει μια ηλικιωμένη γυναίκα το μάγουλο του μωρού μου; Απλά δεν είναι τόσο μεγάλο θέμα.
Τα μωράκια προκαλούν κυριολεκτικά βιολογικές αντιδράσεις στους ανθρώπους. Έχουμε μια εξελικτική ανάγκη να αγαπάμε τα μικράκια. Στην πραγματικότητα, μου αρέσει όταν οι ηλικιωμένοι θέλουν να δουν το μωρό μου και να κάνουν μια μικρή τρυφερή κίνηση στο κεφάλι ή να του σφίξουν το μάγουλο.
Αυτό συνέβη χθες στο σούπερ μάρκετ και ο μικρός μου χαμογέλασε πλατιά στην ηλικιωμένη γυναίκα και μπορούσες να δεις τα μάτια της να φωτίζονται. Με στενοχωρεί να σκέφτομαι τους ηλικιωμένους συγγενείς μου να θαυμάζουν ένα μωρό και να ντροπιάζονται γι’ αυτό.
Αν πραγματικά με κάνει να νιώθω άβολα και δεν το αντέχω – μια ευγενική δικαιολογία όπως «Αχ, το μωρό αρρωσταίνει εύκολα, δεν παίρνουμε ρίσκα!» και το να απομακρυνθώ φυσικά είναι αρκετό για να το καταφέρω.
Ας είμαστε ευγενικοί, δεν είναι ανάγκη να ντροπιάζουμε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο (ή οποιονδήποτε άνθρωπο) όταν έχει καλές προθέσεις. Εκείνος μεγάλωσε σε διαφορετικές συνθήκες. Ας γίνουμε οι γονείς που τα παιδιά μας θα θαυμάζουν για την ψυχραιμία και την ευγένεια.
