Η ίδια μου εξηγεί ότι στη μέθοδο Μοντεσσόρι αφήνεις το παιδί να βρει μόνο του το λάθος.
Η άμεση διόρθωση με τον τρόπο που γίνεται στο παραδοσιακό εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις καθώς το παιδάκι μπορεί να στεναχωρηθεί, να χάσει το ενδιαφέρον του και να μη θέλει να ξανασχοληθεί με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Όση ώρα κάθομαι και παρακολουθώ σκέφτομαι ότι ίσως είναι λίγη αφύσικη η ησυχία ειδικά για τόσο μικρά παιδάκια, ότι δεν υπάρχει ποικιλία στα παιχνίδια/δραστηριότητες που κάνουν τα παιδιά, ότι ακόμα και η ζωγραφική δεν γίνεται ελεύθερα αλλά με ειδικά σχήματα που τα παιδιά αποτυπώνουν στο χαρτί. Μα πάνω από όλα μου κάνει εντύπωση πως δεν υπάρχει μεγάλη επικοινωνία μεταξύ των παιδιών. Το κάθε παιδί ασχολείται μόνο του με το δισκάκι του. Είναι φανερό ότι τα παιδάκια που είναι εκεί ξέρουν και κάνουν πολλά πράγματα που συνήθως κάνουν μεγαλύτερα παιδιά. Τα πρόσωπά τους, όμως, είναι ανέκφραστα και δεν ξέρω αν στην πραγματικοτήτα τους αρέσει αυτό που κάνουν ή το κάνουν απλά επειδή έτσι πρέπει από τη στιγμή που θα επιλέξουν μία δραστηριότητα.
Ρωτάω την υπεύθυνη γιατί κατά τη γνώμη της, η μέθοδος Μοντεσσόρι δεν ακολουθείται επίσημα από τα κράτη ώς βασική εκπαιδευτική μέθοδος και μου λέει ότι οι βασικότεροι λόγοι είναι το κόστος, αλλά και ο χρόνος που θα πάρει για να εκπαιδευτούν οι δάσκαλοι.
Σαν μητέρα από όσα είδα και έζησα, θεωρώ ότι όσον αφορά στην ανεξαρτησία του παιδιού (να μάθει να μαγειρεύει, να καθαρίζει, να στρώνει το τραπέζι, το κρεβάτι του κλπ) η μέθοδος είναι εξαιρετική. Δεν έχω πεισθεί όμως ότι είναι η καλύτερη μέθοδος για κάθε παιδί. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και λειτουργεί διαφορετικά.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλες οι μέθοδοι έχουν θετικά και αρνητικά και μπορούν να συνδυαστούν.
Τα θετικά να ακολουθούνται και τα αρνητικά όχι, όσο είναι εφικτό. Γενικότερα, ας έχουμε τα μάτια μας και το μυαλό μας ανοιχτά να ενημερωνόμαστε, να ψάχνουμε, να διαβάζουμε. Αλλά και να αναθέτουμε στο παιδί μας δουλειές ανάλογα με την ηλικία του και να μη φοβόμαστε μήπως δεν τα καταφέρει ή ότι είναι πολύ μικρό.
Πέρα από κάθε μέθοδο, μία ασφαλής προσέγγιση είναι η συμμετοχή. Μαγειρέψτε παρέα, πλύντε πιάτα παρέα, στρώστε το τραπέζι παρέα αλλά ταυτόχρονα παρατηρήστε το παιδί σας και θα καταλάβετε πώς μαθαίνει. Δίνετε στο παιδί τη δυνατότητα να πάρει πρωτοβουλίες, να επιλέξει και να αποφασίσει. Προσπαθείστε να εμπνεύσετε με το παράδειγμά σας.
Στον χώρο που επισκέφθηκα στο Λουξεμβούργο θα ήθελα ασφαλώς να επιστρέψω με τις κόρες μου. Δεν θα ήθελα, όμως, να είναι το μόνο που θα γνωρίσουν μεγαλώνοντας. Γιατί η ζωή δεν είναι άσπρο-μαύρο, αλλά γκρι με πολύχρωμες πινελιές.
Γράφει η Έλφη Κουφογιώργου
