Η μελέτη, που έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης με επικεφαλής την Δρ.Elizabeth Harvey, και δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού “Αναπτυξιακή Ψυχολογία”, δείχνει ότι τα παιδιά των οποίων οι μητέρες εργάζονται έξω από το σπίτι δεν έχουν καμία συναισθηματική ή αναπτυξιακή βλάβη εξαιτίας αυτής της απουσίας.
Η εν λόγω έρευνα διαφέρει σε σχέση με όσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα διότι μελέτησε 12.000 παιδιά που βρίσκονταν στην ηλικία των 12 ετών δηλαδή αρκετά μεγαλύτερα από όσα μέχρι σήμερα έχουν μελετηθεί.
Η Δρ.Elizabeth Harvey διαπίστωσε ότι μπορεί να υπάρχουν ορισμένες διαφορές στη συμπεριφορά όταν τα παιδιά είναι περίπου 3 ή 4 ετών, αλλά οι διαφορές αυτές μοιάζουν να εξαφανίζονται πριν καν τα παιδιά μπουν στην εφηβεία.
Επίσης, οι όποιες διαφορές είχαν παρατηρηθεί σε άλλες μελέτες στην ακαδημαϊκή επίδοση των παιδιών, εξαφανίστηκαν από την ηλικία των 10 ετών.
Ωστόσο, στην έρευνα παρατηρήθηκαν και δύο άλλοι βασικοί τομείς:
α) πόσο σύντομα μια μητέρα επιστρέφει στην εργασία της μετά τη γέννηση του παιδιού της και
β) οι ώρες που απουσιάζει η μητέρα στην εργασία της μέσα την εβδομάδα.
Η Δρ. Harvey διαπίστωσε λοιπόν ότι όσο πιο μικρό είναι το παιδί όταν η μητέρα επιστρέφει στην εργασία μετά τον τοκετό, τόσο πιο πιθανό είναι ανεπιθύμητες συμπεριφορές και αναπτυξιακά προβλήματα να ανακύψουν.
Ομοίως, όσο περισσότερες ώρες την εβδομάδα απουσιάζει η μητέρα τόσες περισσότερες οι πιθανότητες για διάφορα προβλήματα.
Σε κάθε περίπτωση, αναφέρει η έρευνα, όποτε κι αν αποφασίσει η μητέρα να επιστρέψει στη δουλειά της, αυτό που έχει βαρύνουσα σημασία είναι να υπάρχουν για το μωρό οι συνθήκες ασφάλειας που ένιωθε όσο ήταν εκείνη εκεί, π.χ. αφήνοντάς το στους παππούδες του ή σε πρόσωπα με τα οποία έχει εξοικειωθεί.
