Η μητρότητα είναι αληθινή.
Αληθινή, με αληθινές μαμάδες, σαν και εμένα και σένα. Που χάνουν την υπομονή τους, που καταθέτουν τα όπλα, που έχουν παιδιά που γκρινιάζουν, που λερώνονται, που κλαίνε και που δεν κοιμούνται εύκολα. Είναι γεμάτη από μαμάδες που είναι αναγκασμένες να δουλεύουν ενώ θα προτιμούσαν να μένουν σπίτι και από άλλες που μένουν σπίτι ενώ θα προτιμούσαν να δουλεύουν. Ή μαμάδες που’χουν εξαντληθεί απ’την καθημερινή, ρουτίνα, που είναι τόσο ίδια, σαν εκείνη την λατρεμένη ταινία “η Μέρα της Μαρμότας”.
Είναι γεμάτη αληθινές μαμάδες που πηγαίνουν τα παιδιά τους στην παιδική χαρά, στις καφετέριες και στο σουπερμάρκετ, στο γιατρό και στο σχολείο και κάνουν όλα αυτά τα φυσιολογικά πράγματα. Είναι γεμάτη μαμάδες που νιώθουν πως η ζωή τους σημαίνει να βάζουν πλυντήρια και από μαμάδες χαρούμενες, θλιμμένες, ζορισμένες αλλά κυρίως αληθινές.
Μαμάδες που είναι απλώς αρκετές.
Δεν είναι ότι δεν θέλω να γίνω καλύτερη μαμά. Και έχω την αίσθηση πως κατά βάθος όλες μας όταν ξυπνάμε κάθε πρωί αυτό που θέλουμε είναι η κάθε μέρα μας να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Είμαι η πρώτη που υποστηρίζω πως το σημαντικότερο σ’αυτήν τη ζωη είναι να σηκώνεσαι όταν πέφτεις και να προσπαθείς ξανά και ξανά. Από την άλλη, όμως, καλό είναι να συγχωρείς που και που τον εαυτό σου. Μητρότητα σημαίνει στιγμές τεράστιας υπομονής και προσπάθειας αλλά σημαίνει και να μην κάνεις συγκρίσεις.
Η μητρότητα δεν βασίζεται στην τελειότητα.
Μητρότητα σημαίνει ότι μαθαίνεις. Κάθε μέρα. Σημαίνει να μην νιώθεις ενοχές με την ανακούφιση που μπορεί να σου προσφέρει μια σκέτη μακαρονάδα με τυρί επειδή δεν πρόλαβες να φτιάξεις κάτι πιο θρεπτικό. Η μητρότητα δεν βασίζεται στο τι κάνουν οι άλλες μαμάδες. Βασίζεται σε σένα – και στο να γνωρίζεις εσύ τι είναι καλύτερο για την οικογένειά σου και να είσαι σίγουρη για τις επιλογές σου.
Γιατί η μητρότητα, εκτός των άλλων είναι ένα ταξίδι προσωπικής αφύπνισης και ανακάλυψης του εαυτού μας.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Σου λέω λοιπόν –σε όποιο στάδιο μητρότητας κι αν βρίσκεσαι– ότι τα πας περίφημα.
Τα πας περίφημα αν τα παιδιά σου δεν μένουν στο κρεβάτι τους, αν παθαίνουν κρίσεις υστερίας στο σουπερμάρκετ, αν βγαίνεις από τα ρούχα σου, αν κρατάς τις τελευταίες κουταλιές παγωτό για τον εαυτό σου, και αν είσαι απλώς ο εαυτός σου. Απλώς συνέχισε να προσπαθείς. Συνέχισε να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και συνέχισε να νιώθεις όλο και πιο σίγουρη για σένα και την ικανότητά σου να είσαι μητέρα.
Ξέρεις τι χρειάζονται τα παιδιά σου; Εννοείται ότι ξέρεις. Δεν χρειάζονται την τελειότητα.
Χρειάζονται εσένα.
Εσένα, την υπέροχη, ατελή μαμά.
Απόδοση στα ελληνικά, Λίνα Παπαδοπούλου
