Γράφω αυτό το κείμενο καθισμένη στην κορυφή της σκάλας, γιατί οι γιοι μου δεν μένουν στο δωμάτιό τους, ούτε ξαπλώνουν στα κρεβάτια τους με κανένα τρόπο. Εκτός κι αν μείνω καθισμένη εδώ στο κεφαλόσκαλο επαναλαμβάνοντας διαρκώς το ίδιο:
«μείνε στο κρεβάτι σου» και «δεν χρειάζεται να πιεις άλλο νερό» και πολλά ακόμα.
Μόνο έτσι αποφασίζουν και οι δύο να μείνουν κάτω απ’ τα παπλώματα και επιτέλους να κοιμηθούν.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Τελετουργίες ύπνου. Αυτοκόλλητα επιβράβευσης. Παραμύθια. Νανουρίσματα. Και τελικά αυτό που κατάφερα είναι να δουλεύω απ’ την κορυφή της σκάλας προτρέποντάς τους να μείνουν στο κρεβάτι τους. Η αλήθεια είναι ότι είμαι συνηθισμένη να απαντώ σε e-mail, να γράφω στο Twitter και στο Facebook και γενικά να δουλεύω με την πλάτη ακουμπισμένη στην πόρτα του δωματίου μου και τα μάτια μου στραμένα διαρκώς στο δωμάτιό τους για να σιγουρευτώ ότι επιτέλους κοιμήθηκαν.
Είναι φανερό πως η ζωή μου δεν έχει μπει σε πρόγραμμα. Είναι σκόρπια. Αλλά δεν θα το κρύψω, έχω κι εγώ το μερίδιο ευθύνης μου, γιατί το “προσωπικό μου πάνθεον” της μητρότητας είναι γεμάτο από σκαμπανεβάσματα, αποτυχίες, δεύτερες και τρίτες προσπάθειες και αμήχανες στιγμές. Όπως αυτή τώρα, που κάθομαι στο κεφαλόσκαλο γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη λύση για να μείνουν τα παιδιά στο κρεβάτι τους.
Κι αυτά δεν είναι τα μόνα “φάουλ” μου. Για παράδειγμα δεν τρώμε βιολογικά μήλα, αγοράζω στα παιδιά μου καραμέλες με γεύση φρούτων και δεν είναι λίγες οι φορές που τα αφήνω να παίζουν στον υπολογιστή περισότερη ώρα απ’ όση προβλέπεται. Πολλές φορές δεν διπλώνω τα ρούχα τους γιατί τα κάνουνε κουβάρι, έτσι κι αλλιώς. Το σαλόνι μου είναι γεμάτο από μαξιλάρια πεταμένα στο πάτωμα, τσαλακωμένα χαρτιά πάνω στον καναπέ, ένα σπασμένο λαμπατέρ,κάτι ζευγάρια παπούτσια από δω και από κει και δυο τρία άδεια κουτιά τακτοποίησης που πρέπει να γεμίσω με παιχνίδια.
Κι ενώ αρκετές φορές το σπίτι μου είναι ένα πραγματικό μπάχαλο, η σελίδα μου στο Pinterest, είναι γεμάτη από φωτογραφίες με τέλεια σπίτια.
Επίσης συχνά χάνω την υπομονή μου με τα παιδιά μου. Βλέπω, όμως, ότι παρ’ όλα αυτά είμαι φυσιολογική και τα παιδιά μου το ίδιο.
Γιατί η μητρότητα δεν βασίζεται στην τελειότητα.
Δεν βασίζεται μόνο στο να καταναλώνουμε τροφές χωρίς γλουτένη, προϊόντα ολικής άλεσης και βιολογικά φρούτα. Ούτε να’ναι οι κάλτσες διπλωμένες ανά ζεύγος, ούτε να’μαστε πάντα “βούδες” και να μη χάνουμε ποτέ την υπομονή μας. Ούτε να έχουμε ένα άψογα τακτοποιημένο σαλόνι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτά του Pinterest που λέγαμε παραπάνω.
Διάβασε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα
