Είμαι μάνα. Αυτό είναι μια δήλωση, μια μικρή απολογία για να σας εξηγήσω ότι δεν μπορώ να είμαι πάντα στην πένα. Μπορώ να είμαι συχνά, αν το προσπαθήσω, αν ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες και το μωρό κοιμηθεί στην ώρα του, αν είναι η τυχερή μου μέρα και δεν ξυπνήσει μέσα στη νύχτα και αν την επόμενη – εδώ πάμε να πιάσουμε το τζακ ποτ – παίζει ήρεμο και γελαστό και μοσχομυριστό για ώρες. Τότε, ναι μπορώ να είμαι με ροδαλά μάγουλα, με επιδερμίδα λαμπερή και με μάτι σπινθηροβόλο από τον ύπνο και από τον χρόνο που μου έμεινε να κάνω ένα απολαυστικό ντουζάκι, να ξυρίσω τα πόδια του Μπέκαμ που έχω φτιάξει, να βάλω μια κρέμα στο πρόσωπό μου που είναι ξερό σαν ρυζογκοφρέτα και τέλος να απλώσω ένα make up που θα κρύψει μια γέννα, μια λοχεία, απανωτά ξενύχτια και πολλά που δεν μας φτάνει το κείμενο – και πρέπει να ταΐσω το μωρό σε λίγο.
Τέτοια επανάσταση στα καλλυντικά εκεί έξω, και δεν υπάρχει κάτι, μονολογώ καιρό τώρα, ένα προϊόν που να προστατεύει από τον ήλιο που να μην βαραίνει το πρόσωπο και να του χαρίζει ματ όψη, να είναι ανάλαφρο, να μην τονίζει περισσότερο τις γραμμές, να έχει υπέροχη βελούδινη υφή, να εκτελεί και χρέη βάσης για μακιγιάζ και να μυρίζει όμορφα. Να το απλώνεις πάνω σου και να μοιάζεις σαν να έχεις μόλις γυρίσει από κλινική ομορφιάς στην Ελβετία όπου σου έχουν κάνει τα μύρια όσα και σε ρωτάνε οι φίλες και γνωστές «μα καλά τι έκανες;» κι εσύ να απαντάς αθώα, τίποτα, απλά ξεκουράστηκα.
Απογοητευμένη και σίγουρη ότι αυτά που ζητάω δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα, μπαίνω σε ένα φαρμακείο – με το μωρό στον μάρσιπο πάντα μην ξεχνιόμαστε – για ανεφοδιασμό, πατς για τον θηλασμό, κάτι για τον πονοκέφαλο, πάνες, υγρό τάλκ για το μωρό και ένα σωρό προϊόντα που βοηθάνε στη καθημερινότητα, για την λίμπιντο ούτε λόγος. Περιμένοντας στο ταμείο, στο απέναντι ράφι μου κλείνουν το μάτι πονηρά κρέμες, αντηλιακά και δερμοκαλλυντικά παντός τύπου. Διστάζω για μερικά νανοσεκόντ και στη συνέχεια η γυναικεία μου φύση που το παλεύει ακόμα, με οδηγεί προς τα εκεί.
Πίσω μου έρχεται η υπάλληλος προς ενημέρωση και βοήθεια. Αφού κάνει γλύκες στο μωρό που εύχομαι να μην βγάλει την φρουτόκρεμα και στη δική της μπλούζα, με ρωτάει ευγενικά «τι ψάχνουμε»; Την έξοδο, θέλω να της πω, αλλά απαντώ τα συνηθισμένα… ένα καλό αντηλιακό για το πρόσωπο. «Θα σας προτείνω ένα προϊόν που θα σας αφήσει απόλυτα ικανοποιημένη». Προς το παρόν απόλυτα ικανοποιημένη με αφήνει ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά που να έχει μαγειρέψει άλλος και 8 ώρες ύπνου χωρίς διακοπή, αλλά γιατί να μην βρούμε και κάτι ακόμα; Η υπάλληλος μου ακουμπάει στα χέρια με μια ιεροτελεστία το FREZYDERM Sun Screen Velvet Face SPF 50+ λες και μου δίνει το χρυσό δισκοπότηρο της ομορφιάς. Μου κλείνει συνωμοτικά το μάτι – όπως κάνουν κάτι γυναίκες σε μια διαφήμιση για σερβιέτες στην τηλεόραση, δεν ξέρω αν σας λέει κάτι – και μου λέει «θα με θυμηθείτε». Πληρώνω και φεύγω για το σπίτι.
Αφήνω το μωρό στο πάρκο για λίγο και τρέχω να δοκιμάσω το νέο μου απόκτημα. Ανοίγω το μπουκάλι και μόλις είμαι έτοιμη να βάλω την μαγική σταγόνα στο πρόσωπό μου, η μπέμπα αρχίζει να κλαίει. «Φτου» ψιθυρίζω και η επιχείρηση ομορφιάς αναβάλλεται για αρκετή ώρα. Μετά από τάισμα, και ελαφρά χτυπηματάκια στην πλάτη για ρεψιματάκια, λίγα κουνηματάκια και νάνι νάνι, το πεδίο είναι ελεύθερο.
Απλώνω το προϊόν στο πρόσωπό μου και το αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό που ονειρευόμουν. Πρέπει στη γέννα να ούρλιαξα λιγότερο – και όχι από ενθουσιασμό όπως τώρα. Η ελαφρότητα, η υπέροχη βελούδινη υφή… και μπορώ να γράφω για ώρες, ήταν κλεισμένα μέσα στο μαγικό αυτό μπουκάλι. Ξαφνικά είδα το πρόσωπό μου ξεκούραστο, λείο και φρέσκο.
Πάνω στην ώρα κατέφτασε και ο άντρας μου από τη δουλειά. Βγήκα από το μπάνιο για να τον υποδεχτώ και με κοίταξε καλά καλά. «Τι ομορφιές είναι αυτές»; Μου είπε. «Που τις είδες; απάντησα αθώα. «Μα για να σε δω» είπε και μου έπιασε τα χέρια ενώ περιεργαζόταν το πρόσωπό μου.
«Κάτι έκανες εσύ, δεν μπορεί» έγνεψε παιχνιδιάρικα.
«Α μπα», είπα, «απλά ξεκουράστηκα».
*
Μπορείς να πάρεις μέρος στον καλοκαιρινό διαγωνισμό της FREZYDERM και να κερδίσεις αυτό το μοναδικό αντηλιακό εδώ
