Ακούστε μαμάδες…
Αυτό το πράγμα για το οποίο μας προειδοποιούν πάντα
Συμβαίνει.
Το αγοράκι με τις φακίδες και το πλατύ χαμόγελο, αυτό που σε παρακαλούσε να παίξεις μαζί του Lego για ώρες και πάντα έλεγε ότι ήθελε να σε παντρευτεί όταν μεγαλώσει, αυτή η μικρή αγάπη της ζωής σου…
ξαφνικά, θα ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου και θα έχει γίνει 12 ετών…
Ένας αγόρι στην προεφηβεία. Σχεδόν έφηβος.
Και πριν καταλάβεις τι έχει συμβεί, θα γωρίσεις ένα καινούριο άνθρωπο. Θα υπάρχουν στιγμές που θα γίνεται αντιπαθητικός, θα σουφρώνει το στόμα του και θα ξεκινά καυγάδες με τα αδέρφια του και με σένα. Θα σταματήσει να χτίζει Lego και θα ζητά βιντεοπαιχνίδια.
Και εσύ θα αναρωτιέσαι με απορία “μα πού πήγε αυτό το γλυκό αγοράκι”;
Και μετά θα πανικοβληθείς.
Επειδή σχεδόν δεν θα θυμάσαι την τελευταία φορά που τον έσπρωξες στις κούνιες.
Ήταν οι κούνιες στην πίσω αυλή;
Ή το πάρκο;
Πόσο χρονών ήταν την τελευταία φορά;
Και μετά θα κοιτάξεις δίπλα σου και θα δεις αυτό το 12χρονο αγόρι πλάι σου, στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου.
Το μωρό με τα ροδαλά μάγουλα που κάποτε ήταν δεμένο στο πίσω κάθισμα αυτοκινήτου, σήμερα είναι αρκετά μεγάλο για να κάθεται μπροστά.
Και θα τον πηγαίνεις ΠΑΝΤΟΥ με το αμάξι. Σε προπονήσεις μπάσκετ και αγώνες ποδοσφαίρου και ξενύχτια με φίλους. Κάθε μέρα θα εκμεταλλεύεσαι αυτά τα λίγα λεπτά διαδρομής που σου δίνονται με τον γιο σου δίπλα σου για να ανταλλάξετε δυο κουβέντες.
Θα αλλάζει σταθμούς στο ραδιόφωνο και θα δυναμώσει τη φωνή μέχρι να σε ξεκουφάνει. Θα σου τρώει όλες τις τσίχλες και θα σου διηγείται ιστορίες για το σχολείο, τους φίλους του, το Fortnite ή ένα αστείο meme που είδε.
Αν είσαι τυχερή, μερικές φορές θα διαλέξει ένα καλό τραγούδι που ξέρεις κι εσύ, και που μπορεί να τραγουδήσετε και οι δύο μαζί.
Άλλες φορές θα σε κάνει να θέλεις να κλάψεις από τα νεύρα.
Κι όμως, αν το σκεφτείς, όλο αυτό είναι ακόμα καλύτερο από το να τον σπρώχνεις στις κούνιες γιατί κάθε μέρα συνειδητοποιείς λίγο περισσότερο πόσο καταπληκτικός άνθρωπος γίνεται.
Αυτό το αγοράκι που πάντα ήξερες είναι εκεί… και σιγά σιγά από αυτό που θυμάσαι, αναδύεται αυτός ο όμορφος καινούριος άνθρωπος.
Δεν είναι υπέροχο να γνωρίζεις έναν άνθρωπο από την πρώτη του ανάσα και να τον βλέπεις να γίνεται ένας νέος με αυτοπεποίθηση μπροστά στα μάτια σου;
Και τελικά θα καταλάβεις ότι αυτό θα πει ΖΩΗ…
Την στιγμή που πιστεύουμε πως τα καλύτερα στάδια με το παιδί μας τελείωσαν, θα εκπλαγούμε όταν δούμε τις όμορφες στιγμές που ακολουθούν.
Απλά σκέψου τη μέρα που θα κλάψεις από χαρά στον γάμο του, σε μια αποφοίτηση, σε μια νέα δουλειά που ονειρεύτηκε, σε ένα υπέροχο ταξίδι που έκανε ή μια άλλη μέρα μπορεί να κρατήσεις το νεογέννητο μωρό του στην αγκαλιά σου.
Το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν είναι να μην λυπόμαστε για τη παιδική ηλικία που έφυγε Αλλά να βουτήξουμε στις στιγμές και να απολαύσουμε κάθε όμορφη μέρα που μας δίνεται σε αυτή την όμορφη μικρή ζωή… Μια υπέροχη στιγμή τη φορά…
Απόδοση από Living full
